فرزانگان قفقاز [۸۲] - اسرافیل لنکرانی (۱۳۱۴ - ۱۳۵۷ ق)
اسرافیل لنکرانی (۱۳۱۴ - ۱۳۵۷ ق)
آخوند کربلایی شیخ اسرافیل لنکرانی فرزند تقی و رعنا خانم به سال ۱۳۱۴ ق (۱۸۹۷م) در روستای رُوُو از توابع لنکران دیده به جهان گشود. دروس مقدماتی را از علمای منطقه فرا گرفت و سپس به حوزه علمیه تهران عزیمت کرد که از مدت اقامت، تحصیلات و اساتید وی در تهران اطلاعی در دست نیست؛ آن‌گاه به زادگاه خود باز گشت و به وعظ، ارشاد، تبلیغ و ترویج معارف و احکام دین مبین و مذهب حقه پرداخت. در سال ۱۳۵۵ ق (۱۹۳۷م) توسط دژخیمان بلشويك دستگیر و به قزاقستان تبعید شد و سرانجام در سال ۱۳۵۷ ق (۱۹۳۹م) در غربت و مظلومیت تبعیدگاه، دار فانی را وداع گفت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. قبر شریفش اکنون مورد توجه و مزار مردم است.
در میان سال‌های ۱۳۸۰-۱۳۹۰ ق (۱۹۶۰-۱۹۷۰م) در حالی که سال‌ها از رحلتش می‌گذشت، از سوی حکومت کمونیستی حکم تبرئه وی صادر و به بازماندگانش ابلاغ شد. وی فرزندانی به نام ابراهیم و امینه داشته است.[۱]
پی نوشت:
۱. مصاحبه با آقا ابراهیم فرزند معظم‌له.
منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص 105
افزودن دیدگاه جدید