فرزانگان قفقاز [۵۱] - احمد بردعی (۱۳۱۹ - ۱۳۹۸ ق)
احمد بردعی (۱۳۱۹ - ۱۳۹۸ ق)
ملا احمد بردعی فرزند جمشید و اصلی خانم در سال ۱۳۱۹ ق (۱۹۰۱م) در شهر بردع دیده به جهان گشود. قرائت قرآن و کتاب‌های بوستان گلستان، نصاب‌الصبیان و دیگر کتب متداول مکتب‌خانه‌های وقت قفقاز را نزد ملا محمد آموخت. در سال ۱۳۳۲ ق (۱۹۱۴م) به همراه کاروانی عازم حوزه علمیه اردبیل شد و چند سالی مقدمات و بخش‌هایی از سطوح عالی فقه و اصول را نزد استادان آنجا فراگرفت. از استادان احتمالی وی در آن حوزه مبارك می‌توان آقا سید کاظم مرتضوی، میرزا ابراهیم افتخار العلما و آیت‌الله آقا میرزا علی اکبر مجتهد را نام برد ملا احمد بعد از چند سال به حوزه علمیه مشهد مقدس مهاجرت کرد و متجاوز از ده سال در جوار بارگاه ملکوتی حضرت ثامن‌الحجج امام علی بن موسی‌الرضاء علیه‌السلام اقامت گزید و از استادان به‌نام حوزه مشهد مقدس بهره برد و به مقامات عالی علمی و معنوی نائل آمد از استادان وی در آن حوزه مبارك اطلاعی به دست نیامد.
ایشان در سال ۱۳۴۸ ق (۱۹۲۸م) عزم بازگشت به زادگاه خود کرد، اما در راه توسط مأموران دولتی کمونیسم بازداشت شد و زندانی گردید. پس از مدتی کوتاه به شرط خلع لباس روحانیت و عدم استفاده از آن آزاد شد. ولی وی شرط مذکور را نادیده گرفت و به انجام وظائف و تکالیف روحانی خویش اعم از وعظ ارشاد تبلیغ و ترویج معارف و احکام اسلامی پرداخت و به‌رغم تهدیدهای مکرر از فعالیت دینی خود فروگذار نکرد. سرانجام در سال ۱۳۵۲ ق (۱۹۳۳م) دستگیر و به مدت سه سال در یکی از زندان‌های سیبری زندانی شد. پس از سه سال وی را به کشور ازبکستان تبعید کردند و مدت چهارده سال در تبعید به سر برد. در حدود سال ۱۳۷۲ ق (۱۹۵۳م) پس از مرگ استالین که از صولت و خفقان حکومت جبار کمونیسم کاسته شد ملا احمد به زادگاهش شهر بردع بازگشت و بعد از اندکی به دلیل مساعد نبودن شرایط به شهر گنجه هجرت کرد؛ بنا به اظهارات فرزندش خانم فاضله، در مسجد باغبانلار شهر گنجه به فعالیت دینی و فرهنگی پرداخت. پس از سه سال ایشان به منطقه قره‌باغ و به شهر آقدام نقل مکان نمود و مدت پنج یا شش سال در آنجا به فعالیت‌های دینی همت گمارد.
سرانجام آن عالم ربانی و روحانی فداکار در سال ۱۳۹۸ ق (۱۹۷۸م) در روستای قارا دمیرچی از توابع شهرستان بردع بدرود حیات گفت پیکر پاکش در قبرستان همان‌جا به خاک سپرده شد.[۱]
پی نوشت:
۱. مصاحبه با دختر معظم له.
منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص ۷5 - ۷۶.
افزودن دیدگاه جدید