فرزانگان قفقاز [21] - ابراهیم قفقازی سالیانی (...... - ۱۳۴۳ ق)
ابراهیم قفقازی سالیانی (...... - ۱۳۴۳ ق)
آیت‌الله شیخ ابراهیم (محمد ابراهیم) قفقازی سالیانی در سالیان از شهرهای قفقاز به دنیا آمد. تحصیلات اولیه را در زادگاهش فراگرفت و سپس به تبریز رفت و به فراگیری علوم دینی همت گماشت. وی پس از آن به نجف اشرف مهاجرت نمود و به تکمیل دروس پرداخت و از محضر بزرگان علم و عمل حوزه مقدسه نجف اشرف همچون آیات عظام: سید حسین کوه‌کمری، آخوند ملا محمد فاضل ایروانی، میرزا حبیب‌الله رشتی، میرزا محمد حسین خلیلی تهرانی و شیخ محمد حسن مامقانی کسب فیض کرد. او در سایه تلاش و کوشش به مقام بلندی از علم و دانش دست یافت و گروهی از طلاب علوم دینی از محضرش استفاده می‌کردند.
ایشان دارای اجازه روایی از آیت‌الله مامقانی، آیت‌الله سید محمد کاظم یزدی و آیت‌الله آخوند ملا محمد کاظم خراسانی بوده است.
آیت‌الله شیخ ابراهیم قفقازی مرجع تقلید گروهی از مسلمانان آذربایجان و منطقه قفقاز بود و در ایوان مرتضوی در حرم مطهر علوی به اقامه جماعت می‌پرداخت. متأسفانه هیچ اثر علمی از ایشان به چاپ نرسیده و شیخ آقا بزرگ تهرانی احتمال داده که شاید آثار ایشان در پیش دامادش آیت‌الله حاج سید عبدالحجت ایروانی (شرح حال ایشان به شماره ۳۴۴ خواهد آمد) باشد. شایسته یادآوری است کتابخانه مهم مرحوم آیت‌الله ایروانی که حاوی کتاب‌های نفیس خطی و چاپی بود، بعد از وفات ایشان توسط فرزندش آیت‌الله سید عبدالمجید ایروانی به تهران منتقل گردید و هم‌اکنون از وضعیت آن‌ها اطلاعی در دست نیست.
معظم‌له در ۲۳ ربیع‌الآخر ۱۳۴۳ق (۱۹۲۵م) در شهر مقدس نجف دیده از جهان فرو بست و در یکی از حجره‌های شمالی صحن مطهر علوی به خاک سپرده شد.[۱]
۱. اعيان الشيعة، ج ۵، ص ۱۵۱؛ نقباء البشر، ج ۱، ص ۴؛ تنقيح‌المقال المقدمة ق ۱، ص ۳۲۶؛ الاجازةالكبيرة، ص ۱۵۰؛ معجم‌المؤلفين، ج ۱، ص ۷۸؛ معجم رجال‌الفكر والادب فی النجف، ج ۲، ص ۸۹۷؛ المفصل فی تاريخ النجف‌الاشرف، ج ۹، ص ۲۱۹؛ مشاهير المدفونين فی الصحن العلوى الشريف، ص ۲۰.
پی‌نوشت:
۱. اعيان الشيعة، ج ۵، ص ۱۵۱؛ نقباء البشر، ج ۱، ص ۴؛ تنقيح‌المقال المقدمة ق ۱، ص ۳۲۶؛ الاجازةالكبيرة، ص ۱۵۰؛ معجم‌المؤلفين، ج ۱، ص ۷۸؛ معجم رجال‌الفكر والادب فی النجف، ج ۲، ص ۸۹۷؛ المفصل فی تاريخ النجف‌الاشرف، ج ۹، ص ۲۱۹؛ مشاهير المدفونين فی الصحن العلوى الشريف، ص ۲۰.
منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص 52 و 53
افزودن دیدگاه جدید