کرامت های اخلاقی ده تاست

کرامت های اخلاقی ده تاست

الكافي عن الحسين بن عَطيّة عن الإمام الصادق عليه السلام : المَكارِمُ عَشرٌ ، فَإِنِ استَطَعتَ أن تَكونَ فيكَ فَلتَكُن ، فَإِنَّها تَكونُ فِي الرَّجُلِ ولا تَكونُ في وَلَدِهِ ، وتَكونُ فِي الوَلَدِ ولا تَكونُ في أبيهِ ، وتَكونُ فِي العَبدِ ولا تَكونُ فِي الحُرِّ .
قيلَ : وما هُنَّ؟
قالَ: صِدقُ البَأسِ(/ اليأس) ، وصِدقُ اللِّسانِ، وأداءُ الأَمانَةِ، وصِلَةُ الرَّحِمِ، و إقراءُ الضَّيفِ ، و إطعامُ السّائِلِ ، وَالمُكافَأَةُ عَلَى الصَّنائِعِ ، وَالتَّذَمُّمُ لِلجارِ ، وَالتَّذَمُّمُ لِلصّاحِبِ ، ورَأسُهُنَّ الحَياءُ.[1]

الكافى ـ به نقل از حسين بن عطيه ـ : از امام صادق عليه السلام فرمودند : «كرامت ها[ى اخلاقى] ده تاست . اگر توانستى آنها را در خود فراهم آورى ، چنان كن . اين خصلت ها ممكن است در مرد باشد و در فرزندش نباشد ، يا در فرزند باشد و در پدرش نباشد ، يا در برده باشد و در شخص آزاد نباشد» .
گفته شد : اين خصلت ها كدام اند؟
فرمودند: «پايمردى در نبرد ، [2] راستْ گفتارى ، امانتدارى ، صله رَحِم ، ميهمان نوازى ، اطعام فقير ، جبران نيكى ها ، رعايت حقوق همسايه و دفع ضرر از رفيق ؛ و برترين آنها حياست» .

پی نوشت ها:
1. [ الكافي : ج 2 ص 55 ح 1 . ]
2. [ در برخى نسخه ها ، در اصل عربى اين حديث ، به جاى كلمه «بَأْس» ، «يَاْس» آمده است كه طبق آن ، معناى عبارت ، چنين مى شود : نااميدى راستين از ديگران . ]