جلال آل احمد (۱۳۰۲ - ۱۳۴۸)

جلال آل احمد

جلال آل احمد (۱۳۰۲ - ۱۳۴۸)، نویسنده و مترجم و همسر سیمین دانشور است.

جلال آل احمد در ۱۳۲۲ وارد دانشسرای عالی تهران شد و در رشته زبان و ادبیات فارسی فارغ التحصیل شد. او تحصیل را در دوره دکترای ادبیات فارسی نیز ادامه داد، اما در اواخر تحصیل از ادامه آن صرف نظر کرد.

او در ۱۳۲۳ به حزب توده ایران پیوست و عملاً از تفکرات مذهبی دست شست. وی در این حزب به سرعت سلسله مراتب ترقی را طی کرد و در ۱۳۲۵ مأمور راه اندازی ماهنامه «مردم» زیر نظر احسان طبری شد.

او در ۱۳۲۶ به رهبری خلیل ملکی و ده تن دیگر از حزب توده جدا شد.

شاید مهم ترین ویژگی ادبی آل احمد نثر او بود. نثری فشرده و موجز و در عین حال عصبی و پرخاشگر، که نمونه های خوب آن را در سفرنامه های او مثل «خسی در میقات» و یا داستان-زندگی نامه «سنگی بر گوری» می توان دید.

با قضیه ملی شدن نفت و ظهور جبهه ملی و دکتر مصدق بود که جلال دوباره به سیاست روی آورد.

پس از کودتای ۲۸ مرداد، که ضربه سنگینی بر پیکر آزادی خواهان و مبارزان با استبداد بود، آل احمد نیز دچار افسردگی شدیدی شد. در این سال ها وی کتاب «سرگذشت کندوها» را به چاپ رساند.

جلال در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸ در سن چهل و پنج سالگی در اسالم گیلان درگذشت.

سیمین دانشور، علت مرگ جلال را زیاده روی در مصرف نوشابه الکلی قزونیکا (نام ودکایی ساخت ایران در آن زمان) ذکر کرده و علت پزشکی مرگ را هم آمبولی در اثر افراط در مصرف مشروبات الکلی و سیگار اشنو نقل می کند و شایعات مربوط به دست داشتن ساواک در مرگ جلال را به صراحت رد می کند.

جلال آل احمد وصیت کرده بود که جسد او را در اختیار اولین سالن تشریح دانشجویان قرار دهند ولی از آنجا که وصیت وی برابر شرع نبود، پیکر او در مسجد فیروزآبادی جنب بیمارستان فیروزآبادی شهر ری به امانت گذاشته شد تا بعدها آرامگاهی در شأن او ایجاد شود ولی این کار هیچ گاه صورت نگرفت.

منبع : طاقچه