حدیث / سوگند خوردن

امام حسین علیه السلام درباره سوگند خوردن می فرمایند :
اِحْذَرُوا کثرَةَ الْحَلْفِ فَاِنَّهُ یحْلِفُ الرَّجُلُ لِخَلَالٍ اَرْبَعٍ: اِمَّا لِمَهانَةٍ یجِدُهَا فِی نَفْسِهِ تَحُثُّهُ عَلَی الضَّراعَةِ اِلَی تَصْدِیقِ النَّاسِ اِیاهُ وَ اِمَّا لِعَی فِی الْمَنْطِقِ فَیتَّخِذُ الْاِیمانَ حَشْواً وَ صِلَةً لِکلَامِهِ وَ اِمَّا لِتُهْمَةٍ عَرَفَها مِنَ النَّاسِ لَهُ فَیرَی اَنَّهُم لَا یقْبَلُونَ قَولَهُ اِلَّا بِالْیمینِ وَ اِمَّا لِاِرْسَالِهِ لِسانَهُ مِنْ غَیرِ تَثْبِیت ؛

از بسیاری سوگند خوردن بپرهیز که انسان ، به چهار سبب سوگند می خورد : 
1. از سرِ خواری ای که در خود احساس می کند و او را ذلیلانه وادار می کند تا تصدیق مردم را بگیرد .
2.  از سرِ ناتوانی در سخن که سوگند ها را وسیله تقویت سخنش می گیرد .
3. یا چون خود را نزد مردم متهم می داند و می بیند که گفته اش را جز با سوگند نمی پذیرند .
4. یا این که چون نمی تواند جلوی زبان خود را بگیرد سوگند می خورد.

منبع : معدن الجواهر، صفحه  42