حدیث/نشانه های مومن

قال علی علیه السلام : المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه، اوسع شی ء صدرا و اذل شی ء نفسا یکره الرفعة و یشنا السمعة، طویل غمه، بعید همه، کثیر صمته، مشغول وقته، شکور، صبور، مغمور بفکرته، ضنین بخلته، سهل الخلیفة، لین العریکة، نفسه اصلب من الصلد و هو اذل من العبد.
امام علی علیه السلام میفرمایند: مومن شادیش در چهره اش می باشد و اندوهش در دلش، سینه از هر چیز گشادتر است (پر حوصله است) و نفسش از هر چیزی زبون تر، بلند پایگی را ناخوش دارد و شهرت را دشمن، اندوهش دراز است و همتش بلند، بسیار خموش است و اوقاتش به بیکاری نمی گذرد شکر گذار است و شکیبا، غرق در اندیشه خویش است و در پایبندی به دوستی (با دیگران ) حریص است. نرمخو و مهربان است، اراده اش سخت تر از سنگ خاراست و با این حال از یک بنده خوارتر و افتاده تر است.