پروازی خونین در 12 تیر 67

به گزارش خبرگزاری فارس، 12 تیر ماه هر سال یادآور حادثه تلخی برای همه ایرانیان است. واقعه‌ای که در آن قریب به 300 تن از هموطنانشان بدون هیچ گناهی در آسمان طعمه ناو آمریکایی شدند.

ساعت 10:17 صبح 12 تیرماه سال 1367، پرواز 655 هواپیمایی ایرباس ایران، آرام از فرودگاه بندرعباس برخاست تا ساعتی دیگر مسافران خود را در فرودگاه دبی بر زمین بنشاند.

مسافرانی شامل 66 کودک زیر 13 سال، 53 زن و 46 تبعه سایر کشورها از مسافران این هواپیمای مسافربری بودند که بی‌خبر از همه جا چشم به آسمان آبی خلیج دوخته بودند اما از زیر پای خود خبر نداشتند که ناو فوق پیشرفته «وینسنس» به کاپیتانی «ویل راجرز» در کمین آنان نشسته است و منتظر فرصتی طلایی است تا انتقام ناکامی‌های امریکا در جنگ تحمیلی 8 ساله علیه ایران را از این افراد بی‌گناه بگیرد.

با قرار گرفتن هواپیمای ایرباس در صفحه مانیتور رادار وینسنس، راجرز دستور شلیک را صادر کرد و دو موشک استاندارد 2 در یک لحظه به سمت آسمان شلیک شدند و لحظه‌ای بعد قطعه‌های ایرباس به همراه 290 جسد سوخته و نیمه‌سوخته در آب‌های نیلگون خلیج فارس آرام گرفت که تا به امروز جسد بسیاری از آنان حتی از آب بیرون کشیده نشده است.

 گفتند اشتباه کردیم اما کاپیتان مدال شجاعت گرفت!

فاجعه حمله به یک هواپیمای مسافربری و قتل عام صدها انسان بی‌گناه آنقدر سنگین بود که کاخ سفید ادعا کرد هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو فوق پیشرفته وینسنس با یک جنگنده شکاری F14 اشتباه  گرفته شده است. واقعا می‌توان باور کرد پیشرفته‌ترین ناو روز جهان یک جنگنده کوچک F14 را با هواپیمایی غول‌پیکر اشتباه بگیرد؟

کذب ادعای دولتمردان کاخ سفید خیلی سریع روشن شد چرا که چندی بعد رئیس جمهور وقت آمریکا یعنی رونالد ریگان در جلوی چشم همگان به سینه «ویل راجرز» کاپیتان ناو وینسنس مدال شجاعت چسباند. مدال شجاعت برای یک اقدام اشتباه یا انجام موفق عملیات پنتاگون در آب‌های ایران.

 راجرز: من سنگینی این‌بار را تا پایان عمر به دوش خواهم کشید

فردای 12 تیر رسانه‌ها از زبان دیل راجرز نوشتند که: «من سنگینی این‌بار را تا پایان عمر به دوش خواهم کشید» و تا اینگونه به عمق جنایتی که سیاستمداران امریکا دستور آن را صادر کرده بودند را بر زبان آورد و به همگان این پیغام را برساند که ناخدای وینسنس با ارتکاب این جنایت از این پس آرامش نخواهد داشت.

 قصد آمریکا از حمله به یک هواپیمای غیرنظامی ایرانی چه بود؟

حدود یک سال پس از آغاز جنگ تحمیلی و پس از آنکه صدام در جنگ زمینی برخلاف تصور خود و اربابان امریکایی‌اش زمین‌گیر شد، کاخ سفید سناریوی باز کردن جبهه جدیدی در جنگ (جنگ دریایی) را آغاز کرد تا از این طریق به ایران فشار آورده و این انقلاب نو تأسیس را وادار به تسلیم کند. در سال 60 حمله به کشتی‌های تجاری ایران در آب‌های نیلگون خلیج فارس و تنگه هرمز آغاز شد و با استمرار این حملات به دو کشتی تجاری در 31 دی‌ماه 60 امنیت خلیج فارس دچار خدشه شد و با واگذاری هواپیماهای سوپر استاندارد و موشک‌های اگزوسه از سوی فرانسه به دولت صدام این مناقشه وارد فاز جدیدی شد. در طی تمام این حملات نامتعارف جنگی شورای امنیت سازمان ملل از کوچک‌ترین عکس‌العملی خودداری کرد. اما پس از آنکه چند پاسخ به این جنایات به ایران نسبت داده شد این شورا سریعاً در 11 خردادماه سال 63 خواستار قطع این حملات شد و قطعنامه 533 را از تصویب گذراند تا نشان دهد تصمیمات شورای به اصطلاح امنیت تا چه حد هماهنگ با خواست امریکا و دول غربی است.

تا خردادماه سال 63 مجموعاً 113 کشتی ایرانی مورد حمله موشکی قرار گرفتند با اینکه ایران به دبیرکل سازمان ملل نامه نوشت و از هرگونه اقدامی برای تأمین آزادی و امنیت کشتی‌رانی در خلیج فارس استقبال کرد اما این حمله‌ها ادامه یافت تا اینکه در تیرماه سال 66 مجموعاً 5/8 میلیون تن از محموله‌های کشتی‌ها به زیر آب رفت. 300 ملوان به قتل رسیدند و 41 کشتی کاملاً نابود شد.

متعاقب این حملات، حمله به سکوهای نفتی ایران در دستور کار امریکا قرار گرفت و پس از آن فاجعه حمله به 290 غیرنظامی مستقر در هواپیمای ایرباس به تاریخ 12 تیرماه سال 67.

 نامه اعتراضی ایران و بی‌تفاوتی شورای امنیت

14 تیر ایران طی نامه‌ای خواستار تشکیل فوری جلسه شورای امنیت برای بررسی این جنایت شد و اکبر ولایتی از جانب ایران و جرج بوش از جانب امریکا در این جلسه شرکت کردند اما این شورا به جای محکومیت این اقدام نادر و ضد انسانی تنها به ابراز تأسف عمیق از این حادثه بسنده کرد و تنها خواستار تبیین حقایق سانحه توسط بازرسی بی‌طرفانه در منطقه شد.

ایران همچنین شکایت به دیوان بین‌المللی لاهه را نیز در دستور کار قرار داد اما این دیوان که قرار است به جنایات جنگی رسیدگی کند و همچنین ایکائو(سازمان هواپیمایی کشوری بین‌المللی) تنها به ابراز تأسف و تسلیت به بازماندگان بسنده کردند.

در حقیقت با حمله 12 تیر امریکا به جای پشتیبانی همه‌جانبه از دولت صدام در جنگ تحمیلی، این‌بار خود شخصاً وارد جنگ با ایران شد تا صحنه را به نفع عراق به پایان برساند.

 12 تیر باید به نام «دموکراسی امریکایی» ثبت در تقویم شود

افشای جزئیات و ماهیت جنایت 12 تیر سال 67 ارتش امریکا که برای اثبات قدرت خود حتی حاضر است صدها زن و کودک غیرنظامی و بی‌گناه را قربانی سازد تا حدودی راز حقوق بشر نظام لیبرال دموکراسی امریکایی را هویدا خواهد کرد. حقوق بشری که در آن ده‌ها هزار نفر از مردم هیروشیما و ناکازاکی، مردم ویتنام و غیر نظامیان ایران به خاطر خواست دولتمردان امریکا در آن واحد زیر آتش کینه امریکا می‌سوزند و کسی در قبال آن پاسخگو نیست اما چنانچه واقعه مشکوک 11 سپتامبر رخ می‌دهد، جهان باید آماده جنگ صلیبی جدیدی شود تا تاوان چند امریکایی کشته شده در این حادثه راز آلود را بدهد.

مناسب است شورای فرهنگ عمومی کشور که مسئولیت ثبت مناسبت‌ها در تقویم را به عهده دارد روز 12 تیرماه هرسال را به عنوان روز دموکراسی امریکایی در تقویم ثبت کند و پس از آن رایزنی با سایر کشورها و ملت‌ها و حتی سازمان‌های بین‌المللی برای ثبت این روز در تقویم جهانی آغاز شود.

 صحنه‌ای بی‌نقاب از دموکراسی آمریکایی

ساکنان هواپیمای سوم ژوئیه 1988 نه نظامی بودند و نه عناصر فعال انقلاب، جرم آنان یک چیز بود و آن اینکه ایرانی بودند و به همین جرم در یک لحظه در آسمان خلیج فارس آتش گرفتند.

26 سال از این ماجرای تأثر بار می‌گذرد و این واقعه صحنه‌ای بی‌نقاب از دموکراسی مدنظر دولتمردان امریکایی از ریگان گرفته تا اوباما را در مقابل چشم جهانیان قرار داده است.

این ماجرا درس عبرت خوبی برای همه علی‌الخصوص سیاسیون و مسئولان است که بدانند حاکمان کاخ سفید برای نیل به مطامع پلید خود و رسیدن به انچه که منافع آمریکا می‌خوانند از هیچ جنایتی دریغ نمی کنند.

گزارش از: حبیب ترکاشوند