پایان عملیات نصر ۷(1366هجری شمسی)

در خرداد ماه سال ۱۳۶۶هجری شمسی، همزمان با انجام عملیات نصر ۴ در محور ماووت، نیروی زمینی سپاه پاسداران، به قرارگاه قدس مأموریت داد تا عملیات نصر ۷ را در منطقه عمومی سردشت و بر روی ارتفاعات جنگلی بانی گدار، منافقین (نام گذاری این ارتفاع به وسیله سازمان رزم خودی انجام شده بود) و چهارقلو با هدف مسدود کردن تنگه و رسیدن به رودخانه گلاس انجام دهد. برای این منظور، لشکرهای ۲۷ حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) و ۷ ولی عصر(عج) در نظر گرفته شدند. اما بررسی منطقه از جنبه عملیاتی، روشن ساخت که این یگان ها برای انجام عملیات کافی نیستند و به توان بیش تری نیاز است از این رو، منطقه عملیاتی محدودتر شد و ارتفاعات فرفری و کله قندی در جنوب ارتفاعات دوپازا برای انجام یک تک محدود انتخاب شدند تا زمینه برای عملیات بعدی فراهم شود. پس از عملیات نصر ۵، لشکر ۲۷ رسول(صلی الله علیه و آله) سپاه پاسداران در خط پدافندی عملیات نصر ۵ مستقر شد تا به کمک تیپ ۱۸ الغدیر در منطقه پدافند کند. لشکر ۲۷ حضرت رسول(صلی الله علیه و آله)، سپس عملیات بر روی ارتفاع دوپازا را به قرارگاه قدس پیشنهاد کرد، که با آن موافقت شد. و بدین ترتیب، عملیات نصر ۷ در دستور کار قرار گرفت.
• مهم ترین هدف های تاکتیکی این عملیات عبارت بودند از: ۱- خارج کردن منطقه عمومی سردشت از دید و تیر دشمن و درنتیجه، قطع آتش مؤثر دشمن روی منطقه، ۲- ایجاد خط پدافندی مناسب در طول مرز، ۳- به دست آوردن جای پای مناسب برای انجام عملیات های بعدی.
• ارتفاع دوپازا (۲۷۹۱ متر) به عنوان بلندترین ارتفاع منطقه در امتداد سلسله ارتفاعات دوپازا در ۱۳ کیلومتری غرب سردشت در خط نوار مرزی قرار دارد. دوپازا از شمال به دو ارتفاع اسپیدان و بلفت، از جنوب به ارتفاعات لک لک، شهید زین الدین، کله قندی و فرفری محدود می شود و از شرق به کوه های رستم آلیان و کانی رش و در غرب به دشت قلعه دیزه و شهر قلعه دیزه عراق منتهی می گردد.
• منطقه عملیاتی در قلمرو سپاه یکم ارتش عراق قرار داشت در آن منطقه، لشکر ۲۴، گردان ۴۹ زرهی با ۳۰ تانک و شش گردان توپخانه، مستقر بودند علاوه بر این، چهار گردان به عنوان احتیاط منطقه وظیفه داشتند از یگان های خط پشتیبانی کنند. به دلیل اهمیت ارتفاعات دوپازا و نقش آن در تسلط بر منطقه، دور تا دور ارتفاعات کانالی به عرض ۵۰ سانتی متر و به ارتفاع دو متر حفر شده بود. افزون بر این، استفاده از استحکامات شامل سیم خاردار، مین و برخی مواضع دیگر خط پدافندی دشمن را بیش تر تقویت کرده بود. به ویژه پس از عملیات نصر که حساسیت بیش تر دشن را در پی داشت، لشکر ۲۴ تلاش می کرد از تحرکات خودی در این محور و هدف های آن آگاهی یابد، از این رو نسبت به تک خودی حساسیت داشت و به همین دلیل خط دشمن با دو گروهان و جابه جایی تیپ ۸۱ با تیپ ۱۱۴ و برخی اقدامات دیگر، تقویت شد.
• در ۱۴ مرداد ۱۳۶۶ه.ش، در ساعت ۲:۳۰ بامداد، عملیات نصر ۷ آغاز شد و تا صبح، سلسله ارتفاعات دوپازا، یال ارتفاعات بلفت، ارتفاع صخره ای و یال ارتفاع دوپازا به تصرف نیروهای خودی درآمد. دشمن با مشاهده عزم رزمندگان، پس از کمی مقاومت، اقدام به عقب نشینی کرد. تنها در دو نقطه، دشمن مقاومت بیش تری از خود نشان داد که در هم شکسته شد: ارتفاع پشت قله اصلی در محدوده لشکر ۲۷ حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) و چهارمین ارتفاع واقعی در منتهی الیه شمالی دوپازا در محور لشکر ۳۱ عاشورا. مسئله قابل ملاحظه در این عملیات، تلفات بسیار اندک نیروهای خودی در حین حمله به دشمن بود به گونه ای که لشکر ۲۷ حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) تا صبح عملیات، تنها یک شهید داشت. این مسئله نشان دهنده غافل گیر شدن دشمن بود. از حدود ساعت ۱۰ صبح، دشمن، در چند محور اقدام به پاتک کرد که سرکوب شد. در این میان، آتش و تعرض دشمن به جناح چپ بیش تر جلب توجه می کرد، از این رو فرمانده قرارگاه قدس به تیپ ۳۳ المهدی دستور داد، وارد منطقه شده و در کنار تیپ ۱۸ الغدیر قرار گیرد. براساس طرح مانور، تیپ ۲۹ نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) در شب دوم، مرحله دوم عملیات را به منظور تصرف ارتفاع بلفت آغاز کرد و در همان ساعات نخست درگیری موفق شد قله اصلی این ارتفاع را آزاد کند . پس از این، جنگ برای تصرف سایر مواضع دشمن در ارتفاع، ادامه یافت و با کمک آتش پشتیبانی، پیشروی های بعدی صورت گرفت و تا صبح، ارتفاع بلفت به طور کامل تصرف شد. صبح روز اول و روزهای بعد (تا ۲۳ مرداد ۱۳۶۶ه.ش) دشمن ده بار به ارتفاع بلفت حمله کرد اما تمامی آن ها با مقاومت رزمندگان اسلام، در هم شکسته شد و منطقه تصرف شده، تثبیت گردید. در این عملیات تمام هدف های مورد نظر تصرف شد و دشمن پس از ۹ روز تلاش و حمله به مواضع تصرف شده، نتوانست موفقیتی به دست آورد. در این عملیات ۲۵۰ تن از نیروی دشمن به اسارت درآمدند و براساس اطلاعات به دست آمده از آن ها، کلیه یگان های دشمن که در منطقه حضور داشتند، ۵۰ تا ۶۰ درصد متحمل تلفات شده بودند. در سه روز نخست عملیات(۱۴ تا ۱۶ مرداد ۱۳۶۶ه.ش) از نیروهای خودی نیز ۷۳۳ تن مجروح و ۱۷۵ تن به شهادت رسیدند.