تَلِّ زَعْتَر یكی از اردوگاه های فلسطینی بود كه در كنار بیروت قرار داشت و در میان جمعیت 30 هزار نفری آن نیروهای رزمی فراوانی بودند. در جریان جنگ داخلی لبنان، این منطقه در میانه تهاجمات و درگیری ها قرار داشت، اما پس از خروج نیروهای سوریه در 23 ژوئن 1976م از لبنان، نیروهای فالانْژْ به این اردوگاه حمله كردند. در این حمله، توپخانه سنگین فالانْژْها، هر دقیقه به طور متوسط سه گلوله توپ به سوی تل زعتر شلیك می كرد. تانك ها و زره پوش های آن ها نیز به این محاصره شدت بخشیدند. نیروهای فالانژ در تهاجم خود از موشك های زمین به زمین ساخت اسرائیل بهره می گرفتند. این تهاجمْ اردوگاه های دیگر فلسطینی را نیز در بر می گرفت اما محور عملیات نیروهای فالانژ، اردوگاه تل زعتر بود. در جریان این محاصره، آب شهر قطع شد، مواد غذایی كم یاب گردید و هر جنبنده ای در سطح شهر توسط تیراندازان فالانژ كه از بیرون به شهر مسلط بودند مورد هدف قرار می گرفت. در روزهای پایانی، تنها 500 فلسطینی دیگر در این اردوگاه باقی مانده بودند. سرانجام پس از آن كه این شهر حدود 70 بارمورد تهاجم قرار گرفت، در 12 اوت 1976 بعد از بیش از 50 روز مقاومت، سقوط كرد. شب این حادثه نیروهای فلسطینی با یك هجومْ حلقه محاصره را شكافته و موفق به خروج از اردوگاه شده و پس از 4 روز پیاده روی و برجای گذاشتن 300 كشته به بیروت رسیدند. در روز 13 اوت همان سال، نیروهای فالانژ به شهر بی دفاع تلّ زعتر حمله كرده و به قتل عام فلسطینیان دست زدند. این فجایع و دامنه آن، به قدری گسترده بود كه به اعتراض مجامع بین المللی انجامید و فالانژها را مجبور كرد كه به كشتار فلسطینیان خاتمه دهند.
