محمود درویش در سال ۱۹۴۱م در البروه روستای شرقی عكا متولد شد. وی در سال ۱۹۴۸م پس از اشغال فلسطین به وسیله صهیونیست ها آوارگی را تجربه كرد. "گنجشگ های بی بال"، "برگ های زیتون"، "عاشقی از فلسطین"، "گنجشک ها در الجلیل می میرند"، "چرا اسب را تنها گذاشتم" و "از آنچه که کرده ای پوزش مخواه" از كتاب های این شاعر است. یكی از روزهای میانی سال ۱۹۶۴م بود كه محمود درویش جوان یكی از اشعارش را برای جمعیت زیادی خواند و شاید پیش از آن هیچ كس گمان نمی كرد كه روزی نام او به عنوان یكی از تأثیرگذارترین شاعران عرب به یادگار بماند. "روزهای بعد از این اتفاق" اثر خوانده شده درویش در سراسر فلسطین و جهان عرب پخش شد و نام وی بر سر زبان ها افتاد؛ هرچند در آن زمان چهار سالی از چاپ اولین اثر این نویسنده می گذشت. این شاعر دنیای عرب، آن چیزی را می دید كه بسیاری نمی توانستند: در نگاه به زندگی، سیاست و حتی مردم اطرافش متفاوت بود و احساسش را طوری با كلمات بیان می كرد كه به نظر می رسید واژه ها تنها برای او ساخته شده اند. وی با سرودن اشعاری در حمایت مردم فلسطین، نام خود را جاودانه كرد و جوایز ادبی زیادی به دست آورد. اشعاری علیه جنایات رژیم صهیونیستی كه سرانجام سبب شد درویش وطنش را ترک كند. چیزی نگذشت كه آثار درویش یكی پس از دیگری به چاپ رسید و وی در طول فعالیت تقریباً چهل ساله خود بیش از ۳۰ مجموعه شعر و هشت اثر منثور به چاپ رسانید. درویش علاوه بر جهان عرب در بسیاری از كشورهای جهان شاعری شناخته شده است و آثارش به بیش از ۲۲ زبان ترجمه شده اند. محمود درویش در حالی در نهم آگوست سال ۲۰۰۸م از این دنیا رفت كه بسیاری وی را یكی از امیدهای مردم فلسطین و «نفس» این مردم می دانستند. وی در طول زندگی ۶۷ ساله خود بارها از قله ای به قله دیگر پرید و این پرواز وی هر بار بلندتر و موفق تر بود.
