پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم، متفقین از ژاپن خواستند تا خود را تسلیم نماید. اما این درخواست با مخالفت ژاپن مواجه شد. از این رو، در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم، سران ایالات متحده امریکا تصمیم گرفتند برای نخستین بار در جهان از بمب هسته ای استفاده کنند. این بمب به میزان 20 هزار تن ماده منفجره تی. ان .تی قدرت تخریب داشت. در این میان، علی رغم مخالفت دانشمندان هسته ای امریکا برای استفاده از این بمب در شهرها و مناطق پرجمعیت، هاری ترومن، رئیس جمهور وقت امریکا به این مخالفت ها اعتنا نکرد و به دستور او در روز ششم اوت 1945میلادی، نخستین بمب هسته ای که نام رمز آن را پسر کوچولو گذاشته بودند بر شهر ژاپنی هیروشیما افکنده شد. این بمب، شهر هیروشیما را که در آن زمان بیش از 340 هزار نفر جمعیت داشت به جهنمی از آتش و دود مبدل ساخت و هشتاد هزار نفر را در دم کشت. از باقی مانده جمعیت آن نیز قریب به دویست هزار نفر دچار سوختگی و عوارض ناشی از تشعشعات هسته ای شده و به تدریج تلف یا ناقص و معلول شدند. این در حالی است که اثرات مخرب این بمباران هسته ای هنوز هم ادامه دارد و محیط زیست و نسل های بعدی ژاپن را تحت تأثیر منفی خود قرار داده است. امریکا سه روز پس از بمباران هسته ای هیروشیما، یکی دیگر از شهرهای ژاپن به نام ناکازاکی را نیز هدف بمباران هسته ای قرار داد که در نهایتْ ژاپن، وادار به تسلیم در جنگ جهانی دوم شد.
مطالب مرتبط
