شهید مصطفی ردانی پور در سال ۱۳۳۷ش در اصفهان قدم به عرصه حیات گذاشت. پدرش از راه كارگری و مادرش از طریق قالی بافی امرار معاش می كردند و از عشق و محبت سرشاری نسبت به ائمه اطهار (ع) برخوردار بودند. سخت كوشی و تلاش، با زندگی مصطفی عجین شده بود به طوری كه در شش سالگی به مغازه كفاشی رفت و در ایام تحصیل نیز نیمی از روز را به كار مشغول بود. هنگامی كه برای تحصیل به هنرستان رفت، نتوانست جو طاغوتی و فاسد آن زمان را تحمل نماید، درنتیجه با مشورت یكی از علما به كسب علوم دینی پرداخت. مصطفی سال اول طلبگی را در حوزه علمیه اصفهان سپری كرد و پس از آن برای بهره مندی از محضر فضلا و بزرگان راهی قم شد و حدود شش سال در مدرسه حقانی به تحصیل خود ادامه داد. هم زمان با رشد قیام مردم، با تمام وجود در جهت ارشاد آنان وارد عمل شد و با استفاده از فرصت ها برای تبلیغ به مناطق محروم كهگیلویه و بویراحمد و یاسوج سفر نمود و در سازمان دهی حركت خروشان مردم آن خطه تلاش بسیار كرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشكیل سپاه پاسداران، مصطفی با عضویت در شورای فرماندهی سپاه یاسوج، فعالیت هایش را در مسیر ارائه خدمات فرهنگی به آن منطقه محروم، آغاز كرد. مقاومت در مقابل خوانین منطقه و مبارزه با كشت تریاك، نقش تعیین كننده ای در سرنوشت آینده مردم آنجا داشت. با آغاز حركات ضد انقلاب در كردستان، با وجود علاقه بسیار به درس و حوزه ، دوباره آنجا را ترك گفته به كوه های كردستان عزیمت كرد و سپس برای دفاع از مرزهای میهن راهی جبهه دارخوین شد و سلاح بر دوش به تقویت روح و رشد معنوی رزمندگان پرداخت. حضورش در عملیات های والفجر ۱، والفجر ۲، محرم و... تأثیر به سزایی در روحیه مقاومت و ایستادگی رزمندگان داشت. هم زمان با تشكیل تیپ امام حسین (ع)، به جانشینی فرماندهی آن انتخاب شد. وی قبل از آن نیز فرماندهی سپاه یاسوج، نمایندگی امام (ره) در سپاه کردستان، جانشین فرمانده لشکر ۱۴ امام حسین (ع)، فرماندهی قرارگاه فتح سپاه، فرمانده لشکر امام زمان (عج) را بر عهده گرفته بود. حجت الاسلام والمسلمین ردانی پور ۲۵ ساله بود كه با همسر یكی از شهدا ازدواج كرد و دو هفته پس از ازدواجش یعنی پانزدهم مرداد سال ۱۳۶۵ش در منطقه حاج عمران درحالی كه فرماندهی لشگر امام حسین (ع) را به عهده داشت، سلوك سرخ خود را به بی نهایت رساند.
