آندره شِنْیه، شاعر فرانسوی در 23 اوت 1763م در قُسطنطنیه (استانبول فعلی در ترکیه)، به هنگامی که پدرش کنسول فرانسه در این شهر بود، زاده شد. وی با کمک مادر یونانی الاصلش، در ادبیات یونان باستان معلومات فراوانی کسب کرد و پس از بازگشت به فرانسه و مدتی خدمت در نظام، با ادب دوستان به رفت و آمد پرداخت. شنیه پس از آن، در پاریس با شور و حرارت به کار ادبی مشغول شد و با جمع آوری مدارک بسیار و مراجعه به آثار شاعران یونانی و لاتینی و شرقی، از ادبیات ایتالیایى و انگلیسی، معرفتی وسیع به دست آورد. در این زمان، با آغاز انقلاب کبیر فرانسه، وی نیز به جرگه انقلابیون پیوست، هرچند پس از مدتی به دلیل مخالفت با به راه افتادن کشتار در فرانسه، از پاریس گریخت. با این حال پس از چندی به زندان افتاد و بعد از محاکمه ای سریع، به اعدام محکوم شد و سرانجام در 25 ژوئیه 1794م، دو روز قبل از سقوط دوره ترور و وحشت، در 32 سالگی به تیغ گیوتین سپرده شد. آندره شنیه جز چند مقاله سیاسی و چند قطعه شاعرانه، چیزی در زمان حیات منتشر نکرد، اما اولین بار، آثار وی 25 سال پس از مرگش به صورت ناقص منتشر شد و دیوان کامل او با تفسیرات و دیباچه، 145 سال بعد در سال 1940م انتشار یافت. شنیه عاشق اشعار عهد باستان بود و درک عمیقی که از شاعران این عصر داشت، موجب خلق زیباترین و پرشورترین اشعار او گشت. هنر شاعری شنیه، به ویژه مورد علاقه شاعران رمانتیک فرانسه قرار گرفت. شنیه در شعر، به جاذبه و لطف سخن بیشتر از عظمت و شکوه آن توجه دارد. از خشکی و سردی می پرهیزد و به احساس و هماهنگی در قالب شعر روی می آورد و خوشاهنگی و دلنشینی و نرمی و لطفی که در قرن هجدهم از شعر فرانسه دور شده بود، به آن باز می گرداند. آندره شنیه را می توان آخرین شاعر کلاسیک و اولین شاعر رمانتیک دانست. درباره او گفته اند: راست است که شنیه مرده است، اما با مرگ او، شعری نو در دنیای ادب زاده شده است.
مطالب مرتبط
