قطعنامه 598 شامل 10 ماده بود كه به اتفاق آرای 15 عضو شورای امنیت به تصویب رسید. این قطعنامه یكی از معدود موارد مورد اتفاق پنج عضو دایمی شورای امنیت در تاریخ چهل ساله سازمان ملل تا آن روز به شمار میرود. رژیم بعثی عراق بلافاصله موافقت بدون قید و شرط خود را با مفاد آن، مشروط به متابعت ایران از آن اعلام نمود. از آنجا كه در قطعنامه 598، برخلاف قطعنامههای قبلی این سازمان، تا حدودی نسبت به حقوق ملت ایران توجه شده و نكات مثبت در آن آمده بود، دولت ایران آن را رد نكرد و تنها شرط تحقق آن را تعیین متجاوز اعلام نمود. پا فشاری ایران برای شناسایی متجاوز، بار دیگر بر دشمنان ایران گران آمد و آنان را وارد میدان كرد كه در این میان آمریكا با حضور بیش از 43 رزمناو در خلیج فارس و دیگر متحدان نیز با اهدای سلاحهای گوناگون، اوج اتحاد خود را با رژیم عراق به نمایش گذاشتند. از آن پس، دشمن بعثی با حمایت همه جانبه و به كارگیری گسترده سلاحهای شیمیایی، غیرانسانیترین اعمال را در جنگ انجام داد و حتی از كشتار مردم كشور خود نیز كه به رزمندگان اسلام پناه داده بودند، ابا نكرد. سرانجام با وقوع حوادث متعدد، رهبر كبیر انقلاب اسلامی، با درك توطئه غرب و نیز در نظر گرفتن منافع و مصالح نظام، قطعنامه 598 شورای امنیت را یك سال بعد در 27 تیرماه 1367 پذیرفتند.
مطالب مرتبط
