رحلت عالم بزرگ شیعه "سیدنعمت اللَّه جزایری" فقیه و دانشمند نامی(1112 ق)

سید نعمت اللَّه جزایری فرزند سیدعبداللَّه كه از نوادگان امام موسی كاظم(ع) به شمار می آید، در حدود سال 1050 ق در (صباغیه) یكی از مناطق اطراف بصره به دنیا آمد. پس از تحصیل مقدمات در زادگاه خود، عازم شیراز شد و با جدیت به ادامه ی تحصیل و تدریس همت گماشت. در ادامه ی راه به اصفهان رفت و از محضر درس محقق سبزواری، شیخ حرعاملی، ملامحسن فیض كاشانی و علامه محمد باقر مجلسی و... بهره برد و به سوی قله های كمال پیش رفت. وی چنان مورد توجه ی علامه ی مجلسی قرار گرفت كه به مدت چهار سال استاد را در انجام رسالت بزرگش كه تألیف كتاب شریف بحارالانوار بود، یاری كرد و بعدها خود یكی از مدرسان بزرگ اصفهان گردید. نقل است كه بر اثر شدت مطالعه دچار چشم درد شد و داروی پزشكان فایده نبخشید. او به همراه برادر راهی عتبات عالیات گردید و خاك مقدس آن سامان را سرمه ی چشمان خویش نمود و شفا یافت. سید جزایری در اواخر عمر به دعوت حاكم خوزستان راهی شوشتر گردید و در آن دیار، مساجد و مدارس دینی فراوانی پی افكند و به تربیت مشتاقان علوم اهل بیت(ع) پرداخت. همچنین از او كتب فراوانی به جای مانده است. سرانجام این عالم ربانی در راه بازگشت از مشهد رضوی بیمار شد و در جایدر - منزلگاهی نزدیك پل دختر - دعوت حق را لبیك گفت و در همان جا به خاك سپرده شد.