تولد "ژاك بنینی بوسوئه" نویسنده معروف و عالم علوم الهی فرانسوی (1627م)

ژاك بنینی بوسوئه، عالم علوم الهی، مورخ و نویسنده شهیر فرانسوی در چهاردهم ژوئیه 1627م در شهر دیژون فرانسه در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. وی از 15 سالگی به تحصیل الهیات پرداخت و با مطالعه آثار نویسندگان و ادبای زمان، استعداد نویسندگی و فصاحت را در خود پرورش می داد. بوسوئه در 25 سالگی در رشته الهیات به دریافت درجه دكتری نائل آمد و به وعظ و خطابه پرداخت. وی پس از چندی به آموزش پسر لویى چهاردهم، پادشاه فرانسه مشغول شد و در طی نه سال تربیت او، كتاب گفتار در تاریخ عمومی را در سه بخش نگاشت. این كتاب تاریخ كه وقایع عالم از ابتدای كار تا آن زمان را شامل می شد، نه تنها بوسوئه را بزرگ ترین نثرنویس فرانسه معرفی كرد، بلكه غنای موضوع و تجزیه و تحلیل امور و تعمق درمسائل، بر وسعت معرفت او گواهی می داد. پس از آن، بوسوئه كه از دسیسه ها و مخالفت درباریان آزرده گشته بود، خود را از دربار كنار كشید و با آموزش مسائل دینی و تدریس كتاب مقدس، مقام مهمی در جامعه روحانی به دست آورد. بوسوئه هم چنین در ایراد خطابه، شهرت فراوانی یافت و در این فن، به كمال قدرت در فصاحت و هنر وعظ دست یافت، با این حال، مرثیه ها و مدیحه های او، تعلیماتی درباره زندگی و ایمان دربرداشت. بوسوئه بر این عقیده بود كه مسیحیت، سازنده بشر است و همه چیز در دنیا دامی است در پیش پای فرد مسیحی. یكی از هدف های بوسوئه در آغاز زندگی روحانی او، مبارزه با دشمنان دین و وحدت بخشیدن به جامعه برادران روحانی و از میان بردن سوء تفاهم ها بود. از این رو با انتشار كتاب تاریخ تغییر و تحول كلیساهای پروتستانی، ضمن لزوم قبول كلیسای واحد، قصد داشت تا به پروتستان ها ثابت كند كه روح كلیسا را خوب درك نكرده اند. وی كوشید تا میان كلیسای كاتولیك و پروتستان را آشتی دهد و یك مسیحیت پدید آورد. بوسوئه معتقد بود كه هر كدام از ما مثل یك زندانی هستیم كه تنها از درون حجره كوچك زندان خویش می توانیم به دنیای خارج نظر افكنیم و بنابراین تنها جزیى از واقعیت را می توانیم ببینیم. پس باید دیدهای مُجزّای خود را با هم آمیخت تا بتوان واقعیت را به تمامی نگریست. بوسوئه می گفت: غایت دین و فلسفه آن است كه به ما یاد دهد چگونه با تساهل و گذشت، داستان كامل الوهیت را از زبان ادیان مختلف بشنویم. بوسوئه در نوع وعظ و خطابه و مرثیه و مدیحه، تحولی ایجاد كرد و وظیفه راهنمایى و تعلیماتی را در اخلاق و مذهب برعهده گرفت. وی از طرف دیگر، استاد نثر كلاسیك فرانسه به شمار می آید. او به خوشاهنگی و موسیقی كلام و معانی دقیق الفاظ توجه خاص نشان می داد و مسائل مهم دینی و انسانی را با لحن شاعرانه بیان می كرد. كتب مواعظ در نوزده جلد و مرثیه ها و خطابه های مذهبی از دیگر آثار اوست. ژاك بنینی بوسوئه سرانجام در 30 نوامبر 1704م در 77 سالگی درگذشت.