پل بُروكا، دانشمند فرانسوی، در 28 ژوئن 1824م در فرانسه به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی وارد دانشگاه شد و در رشته پزشكی فارغ التحصیل گردید و آن گاه به جراحی اشتغال ورزید. بروكا هم زمان به امور تحقیقاتی و مطالعاتی پرداخت تا این كه برای اولین بار، برای درمان یك دُمَل مغزی، با استفاده از مته و ارّه جراحی، كاسه سر انسان را سوراخ كرد. بروكا در سال 1861م، تحقیقات خود را بر روی جمجمه مردگان انجام داد و به كشفیات مهمی در این باره پی برد. بروكا به این نتیجه دست یافت كه مركز تكلمْ در نیمكره چپ مغز است و هر ضایعه ای كه بر این قسمت از مُخ وارد آید، موجب ناتوانی در حرف زدن خواهد شد. بدین ترتیب برای اولین بار، ارتباط میان یكی از استعدادهای جسمی، با نقطه كنترل آن در مغز به طور واضح و مسلّم آشكار گردید. بروكا در كنار این تحقیقات، به مسائل مربوط به مردم شناسی نیز می پرداخت و با ابتكار فن جمجمه شناسی، ارتباطی بین طب و جامعه شناسی به وجود آورد. اطلاعات و تحقیقات بروكا در زمینه جمجمه، در عصر خود، بیش از هر دانشمند دیگری بود و لاجرم می توان به خوبی از این اطلاعات برای مردم شناسی علمی استفاده كرد. او هم چنین به اسباب های تازه ای برای اندازه گیری های مربوط به جمجمه سنجی دست یافت. بروكا در زمان حیات خویش، از نظریات چارلز داروین، طبیعی دان انگلیسی درباره نظریه تكاملْ، دفاع و حمایت كرد و با ارائه آثار و اندیشه های خود، موجب توسعه نظریه تحول و تكامل شد. پل بروكا سرانجام در هشتم ژوئیه 1880م در 56 سالگی درگذشت.
