لوئیس واز د كاموئنس، شاعر و ادیب پرتغالی، در 24 فوریه 1525م در لیسبون پایتخت این كشور به دنیا آمد.وی به سبب قرار داشتن در خانواده ای مرفه، پس از طی تحصیلات خود و بهره بردن از اساتید برجسته، به دربار پرتغال راه یافت و آشنایى با نایب السلطنه پرتغال در هند باعث كمك او در زمان حضورش در هند گردید. كاموئنس پس از شركت در جنگی علیه اقوام مراكش از ناحیه چشم راست مجروح شد و نابینا گشت. وی از آن پس سفرهایى به هند و چین نمود و تهیه اثر بزرگ و حماسی خود به نام لوسیاد را آغاز كرد. لوسیاد به معنی پرتغالی هاست و در حقیقت به بررسی حماسه بزرگ و سفر اكتشافی و اسكودو گاما، دریانورد هم وطنش اختصاص دارد. كاموئنس در این اثر كه تكمیل آن، سال ها به طول انجامید، این سفر اكتشافی را با تاریخ پرتغال پیوند زده و از آثار مورخان بهره گرفته است. با این حال، از آن جا كه اثری منظوم است از یك سو زبانی آراسته و برجسته و همراه با تبیین فنون حماسی دارد و از سوی دیگر صحنه های خیال انگیز، حكایت ها و پندهای فراوان، همراه با واقعیت گرایى و در عین حال پیشگویى هایى درباره فتوحات پرتغال در آسیا و نیز مدد گرفتن از قوای طبیعت را دارا می باشد. كتاب كاموئنس در اروپا تاثیر فراوانی بر جای نهاد و حتی در قرن بیستم علاوه بر ترجمه های فراوان آن، مطالعات و تحقیقات زیادی بر روی آن انجام شد. هم چنین برخی از ادیبان، این اثر را هم ردیف با آثار بزرگ و حماسی جهان از قبیل ایلیاد و اودیسه هومر و شاهنامه فردوسی دانسته اند. او در سال های پایانی عمر به زادگاهش بازگشت اما در عین تحسین و حمایت پادشاه، زندگی فقیرانه ای را سپری كرد. كاموئنس علاوه بر كتاب لوسیاد و سایر منظومه ها، چند نمایش نامه نیز نگاشت كه البته دارای جایگاهی ویژه و برتر در ادبیات پرتغال نیست. با این حال، برخی از نویسندگان اروپایی، وی را سلطان شاعران نامیده اند. لوئیس كاموئنس سرانجام در 26 نوامبر 1580م در 55 سالگی درگذشت.
