آیت اللَّه حاج شیخ قوام الدین محمد وشنوی قمی در سال 1286 ش (1325 ق) در یكی از روستاهای اطراف قم به دنیا آمد. ایشان پس از تحصیل مقدمات در قم، در 22 سالگی راهی نجف اشرف شد و مدارج علمی را طی كرد. آیت اللَّه وشنوی سپس به قم بازگشت و از درس حضرات آیات شیخ عبدالكریم حائری، سید محمد حجت كوه كمره ای و سیدمحمدتقی خوانساری بهره برد. با ورود آیت اللَّه بروجردی به قم، یكسره به درس خارج فقه و اصول آن فقیه بزرگ حاضر شد و پس از ایشان، به مدت سی سال در حلقه درس آیت اللَّه مرعشی نجفی جای گرفت. آیت اللَّه وشنوی كه به قوامی نیز شهرت داشت، در علوم مختلف از جمله حدیث، تاریخ، تراجم، رجال اهل سنت و فقه، دارای مهارت بود. از این اندیشمند فرهیخته آثاری برجای مانده كه حیاةالنبی و سیرته، حدیث ثقلین، مكارم اخلاق و ده ها اثر دیگر از آن جمله است. این عالم فرزانه سرانجام در 18 خرداد 76 برابر اول صفر 1418ق در 90 سالگی بدرود حیات گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه به خاك سپرده شد.
