روز ملی و استقلال "ایالات متحده امریكا" از انگلستان (1776م)

4 جولای
پرچم ایالات متحده آمریکا,استقلال ایالات متحده امریكا,گنجینه تصاویر ضیاءالصالحین

كشور جمهوری فدرال ایالات متحده امریكا با 9/363/364 كیلومتر مربع وسعت در قاره امریكای شمالی و در كنار اقیانوس آرام و اطلس قرار دارد. پایتخت امریكا، واشنگتن دی سی و شهرهای مهم آن، نیویورك، لس آنجلس، شیكاگو، دیترویت و فیلادلفیا می باشند. جمعیت امریكا حدود 278 میلیون و پانصدهزار نفر می باشد. پیش بینی می شود جمعیت امریكا تا سال 2025 در حدود 326 میلیون نفر گردد. واحد پول این كشور دلار و زبان رسمی آنها انگلیسی است. سرزمین امریكا طی هزاران سال، محل زندگی سرخ پوستان بود تا این كه پس از كشف این سرزمین در اواخر قرن پانزدهم، كشورهای مختلف اروپایى هر كدام قسمتی از امریكا را تصرف كردند. با مهاجرت بیشتر اروپاییان، میلیون ها برده افریقایى نیز برای كار در مزارع و كارخانه ها به امریكا آورده شدند. از اوایل قرن هجدهم، نهضت استقلال طلبی در امریكا آغاز شد و مهاجرنشینان با كمك نیروهای انگلیسی، سربازان فرانسوی را از امریكا بیرون راندند. پس از این پیروزی، مهاجران به مخالفت با انگلیسی ها برخاسته و در سال 1775م جنگ دو طرف آغاز شد. این جنگ علی رغم اعلام استقلال امریكا در 4 ژوئیه 1776م همچنان ادامه یافت تا این كه در سال 1778 به شكست انگلیس و استقلال نهایى امریكا منجر شد. پس از آنكه با اتحاد میان 13 ایالت مهاجرنشین، كشور ایالات متحده امریكا پا به عرصه جغرافیای سیاسی گذاشت، دست یابی و تسلط بر تمامی مناطق حد فاصل اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام در برنامه هیأت حاكمه این كشور قرار گرفت. براین اساس به وسیله تهدید، تطمیع، معامله، تصرف و خرید، سایر مناطق موجود، تحت سیطره امریكا درآمد و در این راه بسیاری از بومیان محلی و نیز سرخ پوستانِ این مناطق، قربانی اهداف استكباری دولت مردانی شدند كه در راه تشكیل امپراتوری خود، از هیچ جنایتی روی گردان نبودند. به این ترتیب در فاصله یك قرن، تعداد ایالات از 13 به 50 ایالت افزایش یافت. بر اساس قانونِ اساسی، هر یك از ایالت ها در قلمرو خود دارای استقلال داخلی هستند، گرچه در سال های اخیر حدود و اختیارات دولت فدرال افزایش یافته است. دولت امریكا در ابتدا به مسائل داخلی پرداخت و سپس بر اساس دكترین مونروئه در نیمه نخست قرن نوزدهم، به دول اروپایى در مورد دخالت احتمالی در امور داخلی قاره امریكا هشدار داد. این سیاستِ انزواطلبی در پایان جنگ جهانی دوم و از نیمه قرن بیستم كنار گذاشته شد و این كشور به عنوان یكی از دو قدرت برتر جهان وارد عرصه بین المللی گردید و دوران جنگ سرد را شكل بخشید. اگرچه در این مقطع، رویارویى شرق و غرب به جنگ مستقیم امریكا و شوروی منجر نشد، اما دامنه دخالت های امریكا در امور داخلی كشورها و حضور تجاوزكارانه این كشور، از جنوب شرق آسیا تا جنوب افریقا و از منطقه خاورمیانه تا امریكای جنوبی، بیش از ده كشور را در برمی گرفت. دخالت نظامی در كره، آنگولا، گرانادا، ویتنام و... نمونه هایى از عملكرد امریكا در دوره جنگ سرد است. اما این دورانِ 45 ساله با فروپاشی شوروی خاتمه یافت و پس از آن امریكا با اعلام نظم نوین جهانی به عنوان قدرت واحد جهانی به تحكیم موقعیت خود پرداخت و در فاصله زمانی حدود 10 سال، به 10 كشور جهان لشكركشی نمود. عملیاتِ نظامی در هائیتی، سومالی، پاناما، عراق و افغانستان و دخالت های بی شمار آشكار و پنهان این كشور نشان دهنده جهت گیری جدید و روش مداخله جویانه امریكاست.

Share