آنتوان پاولوویچ چخوف نویسنده و داستان سرای نامدار روسی در 17 ژانویه سال 1860م در خانواده ای فقیر در روسیه به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در رشته پزشكی به پایان رساند و مدت كوتاهی نیز به طبابت پرداخت. ولی با استعداد و علاقه ای كه به نوشتن داشت، از حرفه خود دست كشید و كار نویسندگی را دنبال كرد. چخوف در مدت كوتاهی، آثار متعددی به نگارش درآورد و به شهرت دست یافت. او در جوانی به مرض سل دچار شد و تا پایان عمر، از این بیماری در رنج بود. از این رو به توصیه پزشكان، به جنوب فرانسه رفت و به نوشتن نمایش نامه و داستان های كوتاه سرگرم شد. در مورد آثار چخوف باید گفت كه نوآوری های صوری و موضوعی او در هنر داستان پردازی، اصول و سنن ادبی را دگرگون كرد. با آن كه قسمت اعظم آثار چخوف به صورت داستان های منثور است، با این حالْ وی نمایش نامه نویس چیره دستی بود و مهم ترین داستان كوتاه نویس همه اعصار به شمار می رفت. چخوف در صنعت ایجاز و هنرِ داستان نویسی دارای قدرتی شگرف بود و در خلق شخصیت های جالب، مهارتی بسزا داشت. او بشردوستی و نیك نفسی و خدمت به مردم را نیز وظیفه هر انسان شرافت مند می دانست و به طرزی گیرا و دل انگیز، این علاقه شدیدِ انسان دوستی در آثارش به چشم می خورد. آثار متعدد ومتنوع این نویسنده بزرگ روس، پر از لطف و زیبایى و نیز آمیخته با هزل و طنز می باشد. چخوف خواننده را در عین حال كه می خنداند، به فكر و دقت نیز وا می دارد و معایب اجتماعی را در نظرش جلوه گر می سازد. فاجعه در شكارگاه، دهقانان، دكتر بی مریض، مرد زود رنج، باغ آلبالو ، سه خواهر و یک دست و دو هندوانه از جمله آثار مشهور اوست. آنتوان چخوف سرانجام در دوم ژوئیه 1904م در حالی كه بیش از 44 سال از عمرش نمی گذشت، در اوج شهرت و محبوبیت بر اثر مرض سل درگذشت.
