برگزاری نخستین انتخابات آزاد اندونزی پس از 35 سال استبداد (1999میلادی)

کشور اندونزی بعد از جنگ جهانی دوم، در سال 1945میلادی استقلال خود را اعلام نمود، اما در 28 دسامبر 1949میلادی به استقلال کامل دست یافت و دکتر احمد سوکارنو که از رهبران استقلال طلب در جریان حاکمیت هلندی ها بود، به ریاست جمهوری رسید. اما در سال 1965م ژنرال سوهارْتو با کودتایى خونین روی کار آمد و از آن پس به مدت 33 سال به طور مطلق حکومت کرد. وی در این مدت طی هفت نوبت اقدام به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نمود و به عنوان تنها کاندیدا بیشترین آراء را به خود اختصاص می داد. با این حال در مارس 1998م پارلمان اندونزی برای هفتمین بار این ژنرال سالخورده را در مقام خود ابقاء نمود، اما اعتراضات گسترده و شورش فراگیر مردمی باعث شد تا در ماه مه همان سال، سوهارتو از کار کناره گیری کند و معاون وی، یوسف حبیبی به ریاست جمهوری دست یابد. ولی ادامه حضور کارگزاران سوهارتو باعث تداوم اعتراضات شد. سرانجام در 7 ژوئن 1999م اولین دور انتخابات آزاد برای ریاست جمهوری پس از 40 سال در این کشور برگزار شد و حزب دموکراتیک اندونزی به رهبری مگاواتی سوکارنو پوتری یک سوم کرسی های پارلمان را به دست آورد. در این مجلس عبدالرحمان وحید رهبر گروه اسلامی و نهضت العلماء به عنوان رئیس جمهور برگزیده شد و مگاواتی سوکارنو، دختر نخستین رئیس جمهور اندونزی به معاونت وی انتخاب گردید.