حمله نیروهای رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان و اشغال این منطقه (1982م)

پس از امضای قرارداد ننگین كمپ دیوید توسط انورسادات رئیس جمهوری معدوم مصر، این كشور در میان هم پیمانان خود و به ویژه كشورهای عربی منزوی شد و ترور سادات نیز تا سال های بعد از این انزوا نكاست. هم چنین امضای این قرارداد باعث ایجاد تفرقه و اختلافات در بین كشورهای عرب گردید. ادامه این اختلاف و نیز اوضاع بحرانی لبنان، اسرائیل را به عملیات تجاوزكارانه جدیدی در منطقه تشویق كرد. در نتیجه نیروهای رژیم نژادپرست اسرائیل در روز ششم ژوئن 1982م، به این بهانه كه لبنان به مرز عملیات تروریستی علیه اسرائیل تبدیل شده و امنیت رژیم اشغال گر قدس را به خطر انداخته است،به آن كشور حمله بردند. هم چنین در این روز اردوگاه های فلسطینی ها در بیروت كه در محاصره نیروهای اسرائیلی قرار گرفته بود مورد حمله فالانژهای مسیحی لبنان قرار گرفت. قتل عام صدها زن و مرد و كودك فلسطینی در این اردوگاه ها، موجی از خشم و نفرت عمومی در جهان به راه انداخت. در این میان، واحدهای مسلح سازمان آزادی بخش فلسطین، برای اینكه بهانه ای به دست اسرائیلی ها ندهند بیروت را تخلیه كردند و مقر این سازمان از بیروت به تونس انتقال یافت. با وجود این، نیروهای متجاوز اسرائیلی تا سال 1985م در بیروت ماندند و پس ازتخلیه بیروت، در جنوب لبنان مستقر شدند. در طول سالیان حضور نیروهای رژیم صهیونیستی، حملات پی در پی استشهادی و وارد آمدن تلفات جانی و مالی بسیار به آنان توسط جان بركفان حزب اللَّه لبنان، ارتش رژیم صهیونیستی را در بن بستی طاقت فرسا قرار داد. از این رو، نیروهای اشغال گر صهیونیستی پس از هجده سال اشغال منطقه جنوب لبنان، در 25 مه سال 2000م، این ناحیه را با ذلت ترك كردند و بدین ترتیب كذب افسانه شكست ناپذیری رژیم اسرائیل بر همگان آشكار شد.