هفت سین محمدی صلی الله علیه و آله و سلم

1- السَّعیدُ مَن اِختارَ باقیَةً یَدُومُ نَعِیمُها علی فانِیَةٍ لا یَنفَدُ عَذابُها ، وقَدَّمَ لما یَقْدَمُ علَیهِ مِمّا هُو فی یَدَیهِ قَبلَ أن یُخَلِّفَهُ لِمَن یَسعَدُ بِإنفاقِهِ وقَد شَقِیَ هو بِجَمعِهِ.[1]

سعادتمند و خوشبخت كسی است كه سرای باقی را كه نعمتش پایدار است به سرای فانی كه عذابش بی پایان است برگزیند و از آنچه در اختیار دارد برای سرایی كه بدانجا خواهد رفت پیش فرستد قبل از آنكه آنها را برای كسی گذارد كه وی با انفاق آن خوشبخت شود ولی خود او با گردآوردن آن بدبخت شده باشد.

2- السَخِی قَریبٌ مِن الله، قَریبٌ مِن الناس ، قَریبٌ مِن الجنة. [2]

سخاوتمند و بخشنده هم به خداوند و هم به مردم و هم به بهشت نزدیك است.

3- السُوالُ نِصفُ العِلم. [3]

سوال كردن و پسشگری نیمی از دانایی است.

4- السُوقُ دارُ سَهوٍ وَ غَفلةٌ فَمَن سَبَّحَ فیها تَسبیحَةً كَتَبَ اللهُ لَهُ بِها اَلف الف حَسنةٍ. [4]

بازار سرای فراموشی و غفات است لذا هركه  در آنجا خدا یكبار تسبیح گوید خداوند برایش هزار هزار حسنه می نویسد.

5- سَابُّ المُومنِ كَالمُشرفِ عَلی الهَلَكَة. [5]

كسی به مومنان ناسزا و دشنام می دهد، همچون كسی است كه در معرض هلاكت است.

6- سَمُّوا اولادَكُم اَسماءَ الانبیاءِ. [6]

فرزندانتان را به نام انبیا بنامید.

7-سَیدُ القَومِ فِی السَفرِ خَادِمُهُم فَمَن سَبَقَهُم بِخِدمَةٍ لَم یَسبِقُوهُ بِعَمَلٍ اِلا الشَهادَة.[7]

سرور مردم در سفر كسی است كه به آنان خدمت می كند پس هركه در خدمت به همسفران خود بر آنان پیشی گیرد هیچ كارشان به پای ارزش او نمی رسد مگر شهادت.

پی نوشت:
----------------------
[1] اعلام الدین ، 345
[2] بحار الانوار، ج73
[3] كنزل العمال
[4] همان.
[5] همان.
[6] مكارم الاخلاق، ص474
[7] كنز العمال