کلید عبودیت در ماه رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم
در قوانین این دنیا چنین است که انسان مجرم تا به جرم خود اعتراف نکند، پشیمانی او را به رسمیت نمی شناسند. در قوانین آن دنیا هم چنین است. به عبارت دیگر، هر گاه انسان به جرم خود اعتراف کند، عملا اولین قدم را برای فاصله گرفتن از جرم خود برداشته است. انسان با اعتراف به گناهان خود در پیشگاه خدا، مخصوصاً در ماه رمضان، خود را در مسیر عبودیت خداوند قرار می دهد.
در دعای افتتاح که مستحب است در هر شب ماه رمضان خوانده شود، اینچنین آمده است: «اللهم‏ إن‏ عفوك‏ عن‏ ذنبي‏ و تجاوزك عن خطيئتي و صفحك عن ظلمي و سترك على قبيح عملي و حلمك عن كثير جرمي عند ما كان من خطئي و عمدي أطمعني في أن أسألك ما لا أستوجبه منك؛[1]‏ بار خدایا براستی که بخشش تو بر گناهم، و گذشت تو از خطایم وچشم پوشی تو از ستم من وپرده پوشی تو بر کردار زشتم و بردباری تو از جرم فراوانم در هنگام خطا وتعمد، مرا به طمع انداخته که از تو چیزی را بخواهم که مستحقش نیستم.»
در این دعا شخص روزه دار، بعد از اعتراف به غفلتها و معصیتهای خود، خود را منتظر توجه خداوند(آمرزش) می داند؛ هر چند با توجه به گناهان زیاد، خود را مستحق آن نداند.
در قرآن در مورد نتیجه بخش بودن اعتراف به گناهان در پیشگاه خدا، آمده است: «وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ؛[توبه/102] و گروهى ديگر، به گناهان خود اعتراف كردند؛ و كار خوب و بد را به هم آميختند؛ اميد مى‏ رود كه خداوند توبه آنها را بپذيرد؛ به يقين، خداوند آمرزنده و مهربان است.»
این آیه، معترفینِ به گناهان خود را شایسته بخشش خداوند می داند، و البته این درخواست، باید از یک مسیر طبیعی انجام شود. آن کسی معترف به گناه خود است، در پی جبران مافات بر می آید و آنگاه خداوند او را شایسته بخشش و توجه خویش می کند.
سخن آخر اینکه؛ ماه مبارک رمضان، ماهی برای جبران بدیها و غفلتها، و  رو آوردن به درگاه خداست. چقدر استفاده کرده ایم؟

پی نوشت:
1ــ تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان)،ج‏3، ص 109.