نقش سفره های افطاری در گفتمان سازی معنوی

بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از امور مستحب در ماه رمضان، افطاری دادن به مومنین روزه دار دیگر است. به حدی افطاری دادن در ماه رمضان ثواب دارد که امام موسی کاظم(علیه السلام) آن را از روزه مستحبی بالاتر می داند:«فطرك‏ أخاك‏ الصائم أفضل من صيامك[1] افطاري دادن به برادر روزه دارت از گرفتن روزه (مستحبي) بهتر است.

یعنی افطاری دادن در این ماه، از روزه مستحبی که انسان در ماههای دیگر می گیرد، بهتر و ارزشمندتر است.
یکی  از علتهای این که اینقدر به افطاری دادن تاکید شده است، علاوه بر نقش اقتصای این کار، مخصوصا برای نیازمندان، نقش هم افزایی معنوی و گفتمان سازی روزه است.  شکی نیست وقتی مومنین روزه دار، بر سر سفره افطار هم حاضر شوند، دلگرمی بیشتری به عبادت و روزه پیدا نموده و چه بسا خستگی ناشی از روزه داری، تحت تاثیر این افطاریها قرار گرفته و چندان احساس نشود.
تردیدی نیست که خدا با هم بودن معنوی را دوست دارد. «يد الله مع‏ الجماعة[2]  دست خدا با جماعت است.» و چه با هم بودنی بهتر از همنوایی مومین روزه دار درسفره های افطاری  

ان شاءالله که ما به این سنت اسلامی عمل کرده و از نتایج آن نیز بهره مند شویم.

پی نوشت:
1ــ وسائل الشيعة،  ج‏10، ص 139.
2ــ تاج العروس من جواهر القاموس ،ج‏20 ، ص357.