آواتار/ یا امام حسن مجتبی(علیه السلام)

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ...

میلاد با سعادت کریم اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) مبارک باد.

 امام حسن مجتبى (عليه السلام)  طبق قول مشهور، در ۱۵ ماه مبارك رمضان سال سوم هجرى، در شهر مدينه منوّره چشم به جهان گشود.[۱] هفت سال از عمر شريفش مصادف با حيات پر بار خاتم الانبياء صلى  الله  عليه  و  آله  و سلم بود. پدر گرامى اش امام على بن ابيطالب عليه السلام و مادر ارجمندش حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام، دختر پيامبر خداست.
هنگامى كه مژده ولادت امام حسن عليه السلام به گوش پيامبر صلي الله  عليه  و  آله  و سلم رسيد، به خانه دخترش فاطمه آمد و فرمود:
 «يا اسماء هاتى ابنى؛ اى اسماء! فرزندم را بياور».[۲]
 پيامبر خاتم صلى  الله  عليه  و  آله  و سلم و والدين حضرت نه تنها در نامگذارى آن كودك از خداى متعال سبقت نگرفتند كه در انتظار نشستند تا اسم آن مولود مبارك را خداوند بى همتا برگزيند. سرانجام وحى الهى نازل شد و به رسولش خبر داد كه: «اين نوزاد را حسن بناميد.» آنگاه رسول خدا صلى  الله  عليه  و  آله  و سلم گوسفندى را قربانى كرد و موى سر آن نورسيده را تراشيد و به اندازه وزن آن، نقره صدقه داد و با دستان مباركش نوعى عطر مخلوط، به نام «خَلوق» به سر آن كودك شايسته ماليد و آنگاه نافش را بريد و... .[۳]
 تنها كنيه امام مجتبى عليه السلام «ابومحمّد» است. ولى در القاب حضرت، تعابير مختلفى ذكر شده است. مشهورترين القاب حضرتش عبارتند از:مجتبی، تقىّ، زكىّ، سيّد، سبط، ولىّ.[۴]
 در نقش نگين انگشترى اش نيز اختلاف است. سيره نگاران، عبارات زير را نقش نگين حضرت دانسته اند:
 «العزّة لله وحده»؛ «العزّة لله»؛ «الله اكبر»؛ «به نستعين» و «حسبى الله».[۵]
امام مجتبى عليه السلام در جود و كرم از همگان سبقت گرفته بود؛ آن چنان كه با بذل و بخشش هاى خداپسندانه، دست از دارايى هاى خويش مى كشيد و همه را در راه خشنودى خدا تقديم مى كرد. اين، در واقع بيانگر بى اعتنايى آن حضرت به مظاهر فريبنده دنيا بود. در همين مورد نوشته اند:
  «امام مجتبى عليه السلام در طول عمر خود، دوبار تمامِ اموال و دارايى خود را در راه خدا خرج كرد و سه بار ثروت خود را به دو نيم تقسيم كرد و نصف آن را براى خود نگهداشت و نصف ديگر را در راه خدا بخشيد.»[۶]

پي نوشت ها:
[۱] حيات فكرى و سياسى امامان شيعه، رسول جعفريان، ص ۱۱۹.
[۲] تحليلى از زندگانى سياسى امام حسن(علیه السّلام)، علامه جعفر مرتضى عاملى، ص ۳۰.
[۳] همان، ص ۳۱
[۴] اعلام الهداية، مجمع جهانى اهل بيت، ج ۴، ص ۴۵.
[۵] امام حسن و امام حسين(علیه السّلام)، ص ۳۰.
[۶] سيره پيشوايان، مهدى پيشوايى، ص ۹۰ و ۹۲.   

مطالعه بیشتر در :

ویژه نامه کریم آل یس