درگذشت شاعر و نقاش بزرگ انگلیسی؛ ویلیام بلیک(1827میلادی)

ویلیام بلیک(William Blake)، شاعر و نقاش انگلیسی در 27 نوامبر سال 1757میلادی در لندن به دنیا آمد. وی در کودکی پس از رها کردن مدرسه به کار در یک کارگاه گراور سازی پرداخت و به فراگیری نقاشی نیز روی آورد. بلیک پس از آن به آموختن هنر یونانی پرداخت وبا مصور کردن کتبی از قبیل کمدی الهی دانته، خود را شناسانید. وی با آنکه تحصیلات مرتبی نداشت، با این حال به سرودن شعر نیز روی آورد. اما چون ناشری پیدا نکرد، شعرهای خود را روی صفحات فلزی حک نمود و آن را برای دوستانش فرستاد که این خود جمع بین هنر و شعر بود. وی در سال 1794میلادی دیوان نغمه های تجربه را انتشار داد که اشعار کوتاه این مجموعه که بلیک در آنها علاوه بر تعبیرات و استعارات زیبا، کلمه ها و وزن های خوش آهنگ و تصویرهای دلپذیر به کار برده بود، در ردیف اشعار تغزلی زمان و کامل ترین اشعار غنایى زبان انگلیسی شناخته شد. بلیک در اشعار خود، در عین استفاده از تعابیر و اشارات زیبا و خوش آهنگ، از واژه های مبهم و استعاری نیز بهره می گرفت و در ساختار سروده های خود، اصول علمی و عقلانی پذیرفته شده و رایج در زبان خود را کنار می گذاشت. او معتقد بود تنها راه رسیدن به حقیقت روی آوردن به باطن و عالم کشف و شهود است. بلیک در نوشته های خود تاکید داشت که خوبی و بدی و عشق و کینه برای زندگی انسان لازم است، زیرا بدون پیوستگی عناصر متضاد، هیچ گونه پیشرفتی حاصل نمی شود. وی در عین حال به مسائل اجتماعی و سیاسی توجه داشت و آثاری تحت تاثیر دلبستگی او به مسائل روز به نگارش درآورد. بلیک یکی از پیش گامان نامی مکتبی است که راه را برای پیدایش رمانتیسم که مبتنی بر عواطف و خیال پردازی است، هموار کرد. اشعار او که مقامی بلند در ادبیات انگلیس دارد غالباً مذهبی و عرفانی است. بلیک خودش این اشعار را چاپ می کرد و گراورهای آن را می ساخت و همسرش کتاب ها را صحافی می نمود. بهشت و جهنم، درهای بهشت و اروپا و بیت المقدس از جمله آثار معروف او هستند. ویلیام بلیک سرانجام در 24 مه سال 1827میلادی در 60 سالگی درگذشت. بلیک به دنیای عرفان تعلق دارد و در نوشته هایش شیوه ای استعاری و مبهم به کار می برد که فهم مضامین آثارش را دشوار می سازد. حتی در تصاویر و حکاکی هایش نیز به همین خصوصیت پای بند است. وی همه جا عالم محسوس را انکار می کند و اشیاء را چنان که در ظاهر نمودار می شود، نمی بیند و تنها در باطن آنهاست که خصوصیت جاودانی بودن را تشخیص می دهد. بلیک از راه کشف و شهود می خواهد استعدادهای نهفته را واقعیت بخشد و همه جا بی حاصلی عقل و منطق را به اثبات رساند. ازاین رو آثار او را در زمان حیات، چون آثار دیوانگان می پنداشتند، اما پس از مرگ رفته رفته به شخصیت استثنائیش پی بردند و زیبایی و قدرت آثارش را شناختند، چه در شعر، چه در هنر حکاکی و نقاشی.