آیت اللَّه حاج شیخ احمد اهری در حدود سال 1267 ش (1305ق) در شهرستان اهر در آذربایجان شرقی به دنیا آمد. وی پس از گذراندن دوران مقدماتی و سطوح حوزه، مدتی در تبریز ماندگار شد و سپس برای ادامه تحصیل عازم نجف اشرف گردید. آیت اللَّه اهری در نجف به مدت ده سال از محضر بزرگانی همچون شیخ الشریعه اصفهانی، میرزا محمدحسن نایینی، میرزا علی شیرازی، آقا ضیاءالدین عراقی، محمدحسن غروی و سیدابوالحسن اصفهانی استفاده برد و سپس به مدت بیست سال در كنار كسب علوم مختلف به تدریس و تالیف پرداخت به طوری كه به عنوان استاد حوزه علمیه نجف مطرح شد. ایشان سپس در حدود سال 1330ش راهی زادگاه خود گردید و پس از مدتی، سرپرستی حوزه علمیه تبریز را بر عهده گرفت. آیت اللَّه اهری به دلیل موقعیت خاص خود در آذربایجان و رهبری مذهبی مردم، در اكثر حوادث اجتماعی و سیاسی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم شركت داشت و در جریان حمله مزدوران پهلوی به مدرسه فیضیه قم و نیز تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی، موضع گیری و اعلام مخالفت نمود. از این عالم ربانی آثاری بر جای مانده كه حاشیه بر مكاسب، حاشیه بر رسایل، رساله در اجتهاد و رساله ای در قاعده لاضرر از آن جمله اند. آیت اللَّه شیخ احمد اهری سرانجام در 26 اردیبهشت 1348 ش برابر با هجدهم صفر 1388 ق در 81 سالگی به رحمت ایزدی پیوست و پس از تشییعی با شكوه، در شهرستان قم به خاك سپرده شد.
