تقسیم برلین پایتخت آلمان به دو قسمت شرقی و غربی (1949م)

به موجب توافق هایى كه پس از جنگ جهانی دوم بین چهار دولت اشغال كننده آلمان صورت گرفت، آلمان بین این چهار دولت تقسیم شد و برلین پایتخت آلمان نیز با اینكه در وسط منطقه اشغالی شوروی واقع بود، در اختیار چهار دولت شوروی، فرانسه، انگلستان و امریكا قرار گرفت. اما پس از چندی، اتحاد جماهیر شوروی با هدف خارج كردن نیروهای نظامی غرب از آلمان شرقی، شهر برلین را محاصره كرد و كلیه راه های زمینی و آبی منتهی به آن را بست. استدلال استالین این بود كه اگر غرب خواستار تشكیل كشور آلمان غربی است، لازم نیست به حضور خود در آلمان شرقی ادامه دهد. اما استدلال می كرد كه چون چكسلواكی در دست شوروی است و نروژ نیز در معرض خطر قرار دارد، بنابراین اگر سه دولت دیگر، از آلمان شرقی و برلین عقب نشینی كنند، به معنای سقوط آلمان غربی خواهد بود. لذا هاری ترومن، رئیس جمهور وقت امریكا تصمیم گرفت محاصره برلین را بشكند. در این میان، شورای امنیت ملی امریكا نیز با هدف جنگ مقابله با شوروی، دو گروه از بمب افكن های خود را كه حامل بمب های هسته ای بودند، به انگلستان اعزام كرد. در این میان، پیمان آتلانتیك شمالی، ناتو در چهارم آوریل 1949م تشكیل شد و امریكا با شكستن محاصره برلین، تا آستانه جنگ با شوروی پیش رفت. ادامه این بحران در نهایت به تقسیم برلین به دو قسمت شرقی و غربی در دوازدهم مه 1949م انجامید. از دیگر پیامدهای این بحران، تقسیم آلمان به دو كشور آلمان غربی در 23 مه و آلمان شرقی در 7 اكتبر آن سال بود. در این میان هر چند برلین بین شوروی و سه دولت دیگر به دو قسمت تقسیم گردید ولی با ساخت دیوار معروف برلین در 17 اوت 1961م، جدایی شرق و غرب بیش از پیش شدت گرفت. برلین تا سال 1989م همچنان دو نیمه بود و در نهایت در نهم نوامبر این سال، باتخریب دیوار برلین، پایتخت آلمان یك پارچگی خود را به دست آورد.