در حالی كه ایالات متحده امریكا درگیر جنگ خونین ویتنام بود، در 30 آوریل 1970م، نیروهای نظامی امریكا، از زمین و هوا به كامبوج، همسایه ویتنام حمله كردند و این كشور آسیای جنوب شرقی را اشغال نمودند. ریچارد نیكسون، رئیس جمهور وقت امریكا، هدف خود از اشغال كامبوج را به دست آوردن فرصت كافی برای خروج سربازان امریكایى از ویتنام اعلام كرد. نیكسون در توجیه اشغال كامبوج می گفت اگر در آزمایش های مختلف، امریكا به عنوان قدرت مندترین كشور جهان، مانند یك غول بیچاره عمل كند، هرج و مرج طلبان، ناسیونالیست ها و كمونیست ها بر ملت های جهان و جوامع مختلفْ حاكم خواهند شد و به این شكل منافع امریكا و جهان سرمایه داری به خطر خواهد افتاد. اشغال كامبوج، امواج مخالفت های امریكایى ها را با جنگ طلبی های سردمداران ایالات متحده افزایش داد. شدت اعتراضات در امریكا به حدی بود كه گارد ملی این كشور، دانشجویان امریكایى معترض در دانشگاه ها را به گلوله بست كه نمونه بارز آن، كشته شدن دانشجویان امریكایى در دانشگاه اوهایو بود. با افزایش این موج اعتراض، كنگره امریكا با تصویب لایحه ای، نیكسون را مجبور كرد كه نیروهای نظامی امریكا را تا ژوئیه 1970م از كامبوج خارج كند. در نهایت، امریكا در اواخر سال 1970م، به اشغال كامبوج خاتمه داد و خاك این كشور را ترك كرد. با این حال، امریكا، حكومت دست نشانده خود را در كامبوج بر سر كار آورد كه پس از شكست امریكا در جنگ ویتنام، این دولت نظامی نیز سرنگون شد. جالب این كه درست پنج سال پس از لشكركشی نظامیان امریكایی به كامبوج، همین غول بیچاره، در 30 آوریل 1975م از ویتنام نیز شكست خورد.
