خصوصیات منحصر به فرد پیامبر (بخش اول)
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم»
1- نام پیامبر اسلام در تورات و انجیل
1- قرآن می فرماید :
«مَکْتُوباً» پیغمبر ما مکتوب است، یعنی نوشته شده.
«فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیل» (اعراف/157)، نام و نشان پیغمبر ما در تورات و انجیل هست.
خب انجیل و تورات عوض شده. یک کسی، ممکن است یک مسیحی بیاید بگوید: آقا در انجیل ما نیست. یهودی بیاید بگوید این تورات ما است، در آن نیست. ما می گوییم: بوده است، برداشته اند. می گوید: نه، از اول نبوده است. اینجا باید چه کنیم؟ قرآن می گوید: مکتوب است، یعنی نوشته شده. آنها هم الآن تورات و انجیل را می آورند و می گویند. محمد نیست، احمد هم نیست. چه کنیم؟ جواب ما این است.
می گوییم: وقتی پیغمبر به یهودی ها و مسیحی ها گفت: نام من در تورات و انجیل شما هست. اگر نبود همان لحظه می آوردند می گفتند: در این تورات و انجیل نیست و پیغمبر شما دروغگو است. نه جنگ می کردند و نه جزیه می دادند. جنگ ها کردند، جزیه ها دادند، کشته ها دادند، در جنگ های مهم اینها تار و مار شدند، اما یکی تورات و انجیل را پیش نکشید.
یک مثال:
من می آیم می گویم: نصف خانه شما برای من است، سه دانگش هم در سند هست. شما اگر دست به هر کاری زدی، پول دادی، کتک کاری کردی، همه رقم تلاش کردی، اما سند را پیش نکشیدی. مردمی که تماشاچی هستند، می گویند: اسم هست یا نیست؟ بنده ادعا می کنم نصف خانه ی شما برای من است. نام من هم
«مَکْتُوباً فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیل» نام من مکتوب در سند نوشته شده است.
شما جنگ ها می کنی، جزیه ها، رشوه ها، انواع تلاش ها را می کنی، سند را پیش نمی کشی. آنکه سند پیش نمی کشد، ما که تماشا می کنیم این صحنه را، می گوییم: نام هست یا نیست؟ اگر نیست بگو: نیست. جنگ ها کردند، جزیه ها دادند. کشته ها دادند، اما سند را پیش نکشیدند. اگر می گفتند: نیست، تمام می شد و می رفت.
قرآن راجع به این موضوع می فرماید:
«یَعْرِفُونَه» (بقره/146) یعنی پیغمبر و علمای یهود و مسیحیت،
«یَعْرِفُونَه کَما یَعْرِفُونَ أَبْناءَهُم» (بقره/146) پیغمبر را مثل فرزندشان می شناختند.
آدم فرزند را خوب می شناسد. فرزند را قبل از تولد می شناسند. پیغمبر ما را قبل از بعثت می شناختند. ولذا یهودی ها آمدند، در مدینه زمین خریدند. گفتند: پیغمبری می آید، پیغمبر آخر الزمان است. حکومت تشکیل می دهد، دینش بر کره ی زمین حاکم خواهد شد، ما از پیش برویم زمین های مدینه را بخریم. قرآن می فرماید:
«وَ کانُوا مِنْ قَبْل یَسْتَفْتِحُون» (بقره/89) یعنی طلب فتح، پیروزی، با پیغمبر آخرالزمان ما از پیش برویم جایگاه خودمان را روشن کنیم،
«فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کفروا به» معرفت داشتند، اما زیر بار نرفتند. این یک اختصاص.
2- پیامبر اسلام، آخرین پیامبر الهی
«خاتَمَ النَّبِیِّین» (احزاب/40)،
کلمه ی خاتم النبیین هم در قرآن آمده است. آخرین پیغمبر است. این پیداست دین کامل شده است. چون دلیل ندارد، 124 هزار پیغمبر بیاید، وقتی می گویند: این آخرین است یعنی
«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی» (مائده/3) دین کامل شده است.
از این معلوم می شود تحریف هم نشده است. چطور؟ چون یکی از دلایلی که پیغمبرها تازه به تازه می شدند، چون هر پیغمبری می آمد، یک مدتی که می گذشت، قوانین کتاب آسمانی اش تغییر پیدا می کرد، پیغمبر بعدی می آمد اصلاح انجام بدهد. دلیل اینکه این پیغمبرها عوض می شدند، برای این بود که می خواستند اصلاح کنند تحریفات قبل را. اینکه می گوید: این پیغمبر «خاتَمَ النَّبِیِّین» است، یعنی در قرآن کلمه ای، نقطه ای، واوی، حرفی، جابه جا نشده است.
یک داستان:
شخصی به نام کربلایی کاظم بود. ایشان هیچ سواد نداشت. یک کشاورز مؤمنی بود منتها سر زمین زکاتش را می داد و در عمرش لقمه ی حرام نخورده بود. یک مرتبه کل قرآن را حفظ شد. او را نزد آیت الله العظمی بروجردی آوردند. آیت الله العظمی صافی، آیت الله العظمی فاضل، خیلی از این مراجع فعلی همه او را دیده بودند. ولذا قرآن را با بیان ایشان هم قرائت کردند. مثلاً می گفتند: بخوان ببینم، «مالِکِ یَوْمِ الدِّین» یا «ملِکِ یَوْمِ الدِّین»؟ این هرچه می خواند، می گفتند: این همین درست است. چون این با معجزه قرآن را حفظ کرده است. تطبیق کردند، دیدند مو نمی زند.
ما داشتیم آدم هایی را که در یک کتاب عربی، یک جمله اش قرآن بود، باقی اش هم عربی بود. نگاه می کرد می گفت: آن قرآن است. حال آنکه هیچی سواد نداشت.
این «خاتَمَ النَّبِیِّین» هم اختصاص به پیامبر اسلام دارد.
«خاتَمَ النَّبِیِّین» دو تا پیام دارد:
1- دین دیگر نقصی ندارد کامل است.
2- در دین تحریف نشده است.
3- اطاعت از رسول خدا، کنار اطاعت از خدا
در قرآن بیش از ده مرتبه «أَطیعُوا اللَّه» است. یعنی مطیع خدا باشیم. در کنار همه «أَطیعُوا اللَّه» ها، «أَطیعُوا الرَّسُول» هم داریم. یعنی شما«أَطیعُوا اللَّه» بدون «أَطیعُوا الرَّسُول» پیدا نمی کنی. از این معلوم می شود که اطاعت از رسول، عین اطاعت از خداست.
یا مثلاً در قرآن داریم :
«أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُه» (توبه/74) خدا شما را بی نیاز می کند. بعد گفته رسول هم شما را بی نیاز می کند.
یعنی خداوند، کمال خودش را به پیغمبر تفویض کرده است. همان کمالی که خودش دارد. رئوف و رحیم صفت خداست، صفت پیغمبر هم هست.
4- خنثی شدن توطئه های دشمنان علیه پیامبر اسلام
در قرآن یک آیه داریم، :
«یُریدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ» (توبه/32)
یک آیه دیگر داریم
«یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّه بِأَفْواهِهِم» (صف/8)
دو تا آیه داریم، اطفاء یعنی خاموش کردن. اطفاء حریق یعنی خاموش کردن آتش.
یک آیه داریم «یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا»،
یک آیه داریم « یُریدُونَ أن...» ترجمه اش این است که می خواهند نور خدا را خاموش کنند.
حالا فرق بین «أَنْ یُطْفِؤُا» و «لِیُطْفِؤُا» چیست؟
«أَنْ یُطْفِؤُا» یعنی می خواهند همین الآن خاموش شود.
«لِیُطْفِؤُا» یعنی برنامه ریزی می کنند که در آینده خاموش شود.
می گوید: هم طرح دارند برای امروز، هم طرح دارند برای دراز مدت.
«نُورَ اللَّهِ» نور خدا را، بعد می گوید: «بِأَفْواهِهِم» (توبه/32) می خواهند با فوت خورشید را خاموش کنند.
بعد از کاریکاتور دانمارک، به امام جمعه اش گفتند : که بالاخره این کاریکاتور در کشور شما که محل این کار بود، چه شد؟ گفت: به نفع ما شد. سالی چهار، پنج نفر بیشتر مسلمان نمی شدند. بعد از جسارت سالی حدود صد نفر مسلمان می شوند.
قرآن می گوید: «مُوتُوا بِغَیْظِکُم» (آل عمران/119) از غیظ بمیرید. یعنی به کوری چشم شما،
دکتر بهشتی شهید مظلوم گفته بود: ای آمریکا از ما عصبانی شو و از این عصبانیت، بمیر. یعنی «مُوتُوا بِغَیْظِکُم».امام سجاد می گوید: خدا را شکر که دشمنان ما احمق هستند.
5- رفعت نام پیامبر از صدر اسلام تاکنون
قرآن می گوید:
«وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ» (شرح/4) من نام تو را رفعت، نام تو را بلند قرار می دهم.
پیغمبر یکی بود، همه مردم مکه بسیج شدند، اما یک شهر حریف یکی نشد. بت هایشان را شکست، پیغمبر بالا رفت، همه پایین رفتند. الآن پیغمبر یک میلیارد و خرده ای یار دارد. آن روزی که یکی بود، شکست نخورد، حالا شما با یک میلیارد و خرده ای یار می خواهید شکست بدهید.
موسی چوب به دست، چوپان بود، فرعون می گفت: «أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلى» (نازعات/24) او با همه ی غرورش غرق شد و موسی پیروز شد.
بنی امیه گفتند:
«دَفْناً دَفْناً» (بحارالانوار/ج33/ص169) دفن را که می دانید، مرده را دفن می کنند. «دَفْناً دَفْناً» کلمه ای است که از دو لب معاویه بیرون آمد. گفت: من اسلام را دفن می کنم. چطور اسم ابوسفیان در مناره ها، اذان گفته نمی شود. اما اسم محمد گفته می شود.
«دَفْناً دَفْناً» را اهل سنت هم در کتاب هایشان دارند.
گفتند: بدن امام حسین را زیر سم اسب کنید. اصلاً دیگر چیزی وجود خارجی نداشته باشد.
مردم، خاک کربلا را ذره ذره، مهر کردند در کیسه هایشان گذاشتند. این مهر کربلایی که الآن هست
سه چیز باعث می شود نماز قبول شود.
1- آدم سر نماز حواسش جمع باشد.
2- اگر حواست پرت است، لااقل نافله بخوان. اگر هم حواست پرت می شود، هم حال نافله نداری، لااقل مهر کربلا. گفتند: بچه که متولد شد، خوب است لبش را به مهر کربلا بمالید. در قبر هم که می گذارید خوب است کنار مرده مهر کربلا باشد. یعنی از تولد تا مرگ من با کربلا هستم. این در مقابل آنکه گفت: «دَفْناً دَفْناً» مگر می شود با خدا بازی کرد؟
«وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ»
------------------------
منبع: پایگاه درسهایی از قرآن (gharaati.ir)
افزودن دیدگاه جدید