دو سال پس از پایان جنگ ایران و عراق، در حالی كه فضای بین المللی به شدت علیه عراق شكل می گرفت و تهدیدهای موجود و طمع رژیم بعث عراق به كویت احتمال وقوع درگیری مجدد در منطقه را افزایش داده بود، در پنجم اردیبهشت 1369، نامه سربسته ای از رئیس جمهور عراق و یاسر عرفات برای مقام معظم رهبری و رئیس جمهور وقت، آیت اللَّه هاشمی رفسنجانی ارسال شد. به منظور بررسی مضامین نامه و همچنین تهیه جواب و برخورد مناسب با این موضوع، در هشتم اردیبهشت 1369، جلسه ای با حضور مسؤولان عالی نظام تشكیل گردید.
در این نامه از مسئولان عالی رتبه جمهوری اسلامی ایران خواسته شده بود تا دیدار و مذاكره ای مستقیم داشته باشند. بی اعتبار ساختن قطعنامه 598 شورای امنیت و حذف نقش دبیر كل سازمان ملل متحد در جریان مذاكرات دو كشور و نیز چشمداشت عراق به كویت از انگیزه ها و اهداف اصلی دیكتاتور عراق از ارسال این نامه بود. از پنجم اردیبهشت 1369 تا 27 مرداد آن سال جمعاً، شش نامه از عراق و چهار نامه از ایران ارسال شد كه در نهایت، این روند با وقوع حادثه اشغال كویت توسط عراق پایان یافت.
مطالب مرتبط
