سنگدلی را ارث برده اند

بسم الله الرحمن الرحیم
یعنی مگر می شود انسان آن اندازه انسانیت خود را کنار بگذارد و شقاوت و خباثت به خرج دهد که کودکان معصوم و بی گناه را به فجیع ترین صورت بکشد.

بچه شش هفت ساله و حتی کمتر، از انفجار و جنگ و آوارگی وخون چه می فهمد، مگر آنها چه گناهی کرده اند که باید قتل عام شوند؟. «بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَت‏[تکویر/9]به چه جرمى كشته شدند؟ (و از قاتلان آنها پرسيده شود كه اينان به كدامين گناه كشته شدند؟»[1]

اما برای تکفیریهای سنگدل و قسی القلب، قتل عام بچه های معصوم، مثل آب خوردن است[2] انسان با خود می اندیشد که اینها فوق فوقش با نظامیان طرف هستند، چکار به بچه های معصوم دارند؛ اما این را باید برای کسانی گفت که انسانیت خود را نفروخته باشند، نه برای تکفیریهای خودفروخته و بی رحم؛ اینها بی رحمی را از اسلاف سنگدل خود در کربلا به ارث برده اند، آنجا که امام(علیه السلام) را با  لب تشنه شهید کردند و در جواب درخواست امام(علیه السلام) که آب طلب می کرد، گفتند: « به خدا كه از آب نمى‏ چشى تا در جهنم از حميم آن بچشى، هلال بن نافع می گوید من از سنگدلی آنان به شگفت آمدم»[3]
لعنةالله علیهم اجمعین

پی نوشت:
1ــ ترجمه مشکینی، ص586.
2ــ کلیک کنید.
3ــ لهوف / ترجمه مير ابو طالبى؛ ص157.