نیروهای ژاپن در طول سال 1944م در تمام جبهه ها دست به عقب نشینی زدند و تا اوایل سال 1945م قسمت اعظم متصرفات خود را در چین و جنوب شرقی آسیا و جزایر اقیانوسیه از دست دادند. هم چنین نیروهای امریكا تا ژانویه 1945م، فیلیپین را به تصرف خود در آوردند و ژاپن را به عقب راندند. اما آخرین و بزرگ ترین نبرد دریایى و زمینی بین امریكا و ژاپن از روز اول آوریل سال 1945م برای تصرف اوكیناوا، مهم ترین پایگاه دریایى ژاپن بین جزیره تایوان و ژاپن درگرفت و 83 روز به طول انجامید. امریكایى ها برای تصرف این جزیره، 1300 كشتی و نزدیك به ده هزار هواپیما را به خدمت گرفتند. در این عملیات، امریكا 36 كشتی و 763 هواپیمای خود را از دست داد و 369 كشتی امریكایى نیز به شدت آسیب دید. بیشترین خسارات بركشتی های امریكایى، به وسیله "كامیكازه"ها یا خلبانان انتحاری ژاپن وارد آمد كه با هواپیما، خود را به كشتی های امریكایى می زدند و آنها را منفجر یا غرق می كردند. از یك صد و بیست هزار نیروی مدافع ژاپنی در اوكیناوا هم بیش از یك صد و ده هزار نفر كشته یا زخمی شدند و فقط 7400 نفر به اسارت امریكایى ها درآمدند. به موجب آماری كه بعداً از طرف امریكایى ها منتشر شد، تنها در نبرد اوكیناوا، ژاپنی ها 7830 هواپیمای خود را از دست دادند و شانزده كشتی جنگی ژاپنی كه رزمناو عظیم 72 هزار تنی یاماتو از آن جمله بود، در این نبرد غرق شدند. یاماتو در آن تاریخ، بزرگ ترین كشتی جنگی جهان به شمار می آمد كه تعداد پرسنل آن از سه هزار و سی صد نفر تجاوز می كرد. از این عده بیش از سه هزار نفر تلف شدند و فقط سی صد نفر جان سالم به در بردند. امریكایى ها پس از تصرف اوكیناوا در تدارك حمله به خاك اصلی ژاپن بودند ولی با مشاهده مقاومت شدید ژاپنی ها برای حفظ این جزیره، پیش بینی می كردند كه جنگ برای تصرف خاك اصلی ژاپن، تلفات و خسارات بسیار سنگینی برای امریكا به بار خواهد آورد. به همین جهت پس از دستیابی به بمب هسته ای، به فكر استفاده از این سلاح درجنگ با ژاپن افتادند و این فكر را در روزهای ششم و نهم اوت آن سال با پرتاب بمب هسته ای بر شهرهای هیروشیما و ناكازاكی، عملی كردند. با كشتار وسیعی كه در نتیجه انفجار وحشتناك بمب هسته ای در این دو شهر روی داد، ژاپن تن به تسلیم سپرد و جنگ در آسیا نیز به پایان رسید.
