رحلت فقیه، مفسّر و واعظ وارسته، آیت ‏اللَّه "میرزا ابوالفضل زاهدی" (1357 ش)

آیت اللَّه میرزا ابوالفضل زاهدی، در حدود سال 1270ش (نیمه شعبان 1309 ق) در قم و در بیت علم و فقاهت به دنیا آمد. وی پس از فراگیری مقدمات و سطوح حوزه، در محضر درس خارج حضرات آیات میرزا ابوالقاسم كبیر قمی، شیخ عبدالكریم حائری یزدی و درس فلسفه و حكمت استاد میرزا علی اكبر مدرس یزدی، به مدارج بالای علمی رسید. این عالم جلیل از جمله افرادی بود كه در مهاجرت آیت اللَّه شیخ عبدالكریم حائری یزدی از اراك به قم و تشكیل حوزه علمیه، نقش مؤثری ایفا كرد و باعث دلگرمی آیت اللَّه حائری می گردید. ایشان بارها از طرف آیت اللَّه حائری به عنوان جانشین در اقامه نماز جماعت ایشان و سخنگوی آن بزرگوار در رویدادهای گوناگون، انتخاب شده و مورد اعتماد بود. آیت اللَّه زاهدی پس از ورود آیت اللَّه بروجردی به قم، در كنار آن مرجع عظیم قرار گرفته و علاوه بر شركت در درس ایشان، از موقعیت ممتازی نزد آن بزگوار برخوردار بود. ایشان علاوه بر تبحر در بحث و ردّ و ایراد استدلالی در ادیان، به تاریخ و جغرافیای ادیان گوناگون آشنا بود، به طوری كه از ایشان برای بحث علمی با صاحبان ادیان استفاده می شد. علمای بزرگ و مراجع تقلید برای نظریات ایشان از جمله نظرات فقهی اش احترام خاصی قائل بودند و حضرت امام خمینی(ره)، ایشان را "شیخ الطائفه" می خواند. همچنین رسالة الضَّرر، منطق الحسین و مقصد الحسین از جمله آثار اوست. آیت اللَّه زاهدی، در جریان نهضت اسلامی علیه رژیم شركت داشت و علیه قانون ننگین كاپیتولاسیون موضع گیری نمود. این فقیه جلیل، سرانجام در دوازدهم فروردین 1357 ش در 87 سالگی جان به جان آفرین تسلیم كرد و پس از تشییع باشكوهی، در قبرستان شیخان قم به خاك سپرده شد. مراسم تشییع وی به صحنه مبارزه علیه رژیم تبدیل شد و باعث گشودن دوباره مدرسه فیضیه كه سالیانی تعطیل بود، گردید.