آلسانْدرو مانْتْسونی، شاعر و نویسنده شهیر ایتالیایى در هفدهم دسامبر 1785م در میلان ایتالیا به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را نزد پدران روحانی انجام داد اما به زودی آن را رها كرد و به سرودن شعر پرداخت. با این حال در جوانی به ایمان دوره كودكی بازگشت و آثارش از این تغییر و تحول عمیقْ نشانه های بسیار یافت. این تحول در درون او چنان عمیق گشت كه همه وجودش را فرا گرفت و به او زندگی كاملی را القا كرد. مانتسونی در 27 سالگی سروده های مقدس را سرود كه شهرت بسیار یافت. وی در سال 1819م كتاب ملاحظاتی درباره اخلاق كاتولیكی را منتشر نمود و سپس با پشتكار فراوان به مطالعه متون مذهبی و آثار نویسندگان بزرگ علوم الهی قرن هفدهم و هجدهم پرداخت. مانتسونی نمایش نامه هایى نیز انتشار داد و تراژدی های او با به دست آوردن شهرت فراوان، نبوغ نویسنده را در خلق آثار نمایشی به اثبات رساند. تراژدی های مانتسونی، بیشتر از شعر تغزلی سرچشمه دارد تا هنر نمایشی و زیبایى آن را بیشتر می توان در خواندن دریافت تا در نمایش. مانتسونی در سال های دهه 1820م رمان نامزدها را انتشار داد كه این اثر، موفقیت فراوانی به دست آورد و مقامی ارجمند و والا در ادبیات ایتالیا یافت. این رمان به همه زبان های اروپایى ترجمه شد و مدت هشتاد سال همچنانْ به صورت شاه كار باقی ماند. یكی دیگر از آثار مهم مانتسونی، نامه ها است كه شامل آثار وسیعی است كه هفتاد سال زندگی مانتسونی را در برمی گیرد و حاوی مطالبی بسیار سودمند درباره زندگی خصوصی و زندگی معنوی و اندیشه های اوست. قدرت مانتسونی در متشكل ساختن ادراك و شعور ملی بسیار عظیم بود. وی قصد داشت كه به هر حركتی، چه در زندگی سیاسی و چه در زندگی اجتماعی معنی كاملی بخشد. آلساندرو مانتسونی سرانجام در بیست و ششم مارس 1873م در هشتاد و هشت سالگی درگذشت. به مناسبت مرگ او، در ایتالیا عزای ملی اعلام شد كه رهبری آن با خانواده سلطنتی بود و در نمایندگان حدود صد شهر در مراسم تشییع جنازه او شركت كردند.
