عید نوروز، ریشه در سنت های اقوام ایرانی دارد كه به گذشته بسیار دور منتهی می گردد و به نوشته تاریخ نگاران، پس از اسلام با تصرفات و تغییراتی كه در آن به عمل آمده تاكنون در میان ایرانیان باقی مانده است. ایرانیان باستان معتقد بودند كه در ایام نوروز، ارواح مردگان به خانه ها باز می گردند. به این جهت مردم باید خانه های خود را در این ایام، پاكیزه كنند، فرش های زیبا بگسترانند و غذای خوب طبخ نمایند. در صدر اسلام، ایرانیانی كه در مركز خلافت به سر می بردند طبق سنت ملی خویش به این عید پایبند بودند. در خبر است كه برای امیرالمومنین(ع) هدیه نوروزی آوردند و نیز امام صادق(ع) فرمود: "در عید نوروز حق تعالی در روز اَلَست، از ارواح بندگان پیمان گرفته است كه او را به یگانگی بپرستند و برای او شریكی قرار ندهند. این روز، اولین روز طلوع آفتاب، اولین روزِ وزیدن بادها و رویش گیاهان می باشد. در این روز، جبرئیل بر حضرت رسول، وحی آورد و بعثت پیامبر از این روز آغاز شد و پیامبر اسلام(ص)، در چنین روزی، بت های كافران را نابود كرد، روزی است كه پیامبر اكرم(ص) در غدیر خم برای ولایت امیرالمومنین(ع) از مردم پیمان گرفت. روزی كه آن حضرت بر خوارج نهروان پیروز شد و روزی است كه قائم ما اهل بیت(ع) ظهور خواهد كرد." (بحار، ج 56، ص 119) سیدبن طاووس كه از دانشمندان بزرگ شیعه است درباره نوروز می نویسد: "و در چنین روزی مردم باید همانند روز مبعث و غدیر، با دعا و نماز و روزه به سپاسگزاری از افاضه نعمت بزرگ هستی بپردازند و با استعمال بهترین عطرها و پوشیدن تمیزترین جامه ها به استقبال آن روند.
مطالب مرتبط
