آلبرت انیشتین، به عنوان یكی از بزرگ ترین متفكران و فیزیك دانان تمام اعصار جهان، در 14 مارس 1879م در خانواده ای یهودی در شهر اولْمْ در ایالت ورتِمْبِرْگ آلمان به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در آلمان و سوئیس ادامه داد، هرچند از لحاظ یادگیری به جز در رشته ریاضی، دچار مشكل بود. انیشتین در سال 1901م عضو اداره ثبت اختراعات شد و تابعیت سوئیس را پذیرفت. سال 1905م برای انیشتین، سال آغاز ثمردهی مطالعات اوست. وی در این سال چندین مقاله در رشته فیزیك ارائه داد كه هر عنوان از آن در علم فیزیك، پایه گذار شیوه جدیدی شدند. انیشتین در سال 1905م تئوری خود را در نسبیت نوشت و پس از اینكه تئوری های او در عمل ثابت شد و به چاپ رسید، شهرتش در عالم پیچید. او كوشید این مسئله را به اثبات برساند كه تشعشع نور از هر سو یكسان است گرچه در نظر، جز این می نماید. هیچ نقطه واحدی را نباید صفر انگاشت، چون سنجشِ حركت به نظرِ بیننده وابسته است. زمان نیز نسبی است چون آن هم برحسب استنباط بیننده فرق می كند. او نتایج فرضیه های خود را در محاسبه قوه جاذبه و نجوم به كاربرد تا آنجا كه بیش از نیوتن به تحقیقات این رشته كمك كرد. با به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان، انیشتین راهی امریكا شد و تابعیت آن كشور را پذیرفت و به تدریس در دانشگاه های آن پرداخت. هرچند كه در سال 1921م به پاس دست آوردهایش در فیزیك نظری موفق به كسب جایزه فیزیك نوبل شده بود ولی اموال و خانه اش توسط حزب نازی مصادره گردید. انیشتین در ماه اوت 1939م، ضمن نامه ای به رئیس جمهور وقت امریكا، او را از پیشرفت های آلمان در شكافتن هسته اتم آگاه نمود و این باعث شد تا انجام تحقیقات در زمینه شكافت هسته اتم تصویب شود. نتیجه این اقدام، استفاده عملی از انرژی هسته ای در بمب هسته ای بود كه در جریان جنگ جهانی دوم، جان هزاران نفر را در هیروشیما و ناكازاكی گرفت. انیشتین از این واقعه بسیار ناراحت شد چرا كه آرزو داشت نیروی هسته ای در راه بهبود زندگی بشر به كار افتد. اما برخلاف نظرش این آرزو هرگز به حقیقت نپیوست. با این حال، انیشتین تا آخرین روزهای حیات از یادآوری این حادثه رنج می برد و خود را سرزنش می كرد. آلبرت انیشتین سرانجام در 18 آوریل 1955م در 76 سالگی در امریكا دیده از جهان فروبست.
مطالب مرتبط
