آیت اللَّه سیدابوالقاسم فرزند سید مصطفی حسینی كاشانی در سال 1261 ش (1300 ق) در تهران متولد شد. وی در 16 سالگی در خدمت والد بزرگوارش به قصد حج بیت اللَّه الحرام راهی مكه شد و پس از آن در نجف اقامت گزید. سید ابوالقاسم، علوم مختلف را در محضر والد معظم خود و بزرگانی نظیر آخوند ملامحمد كاظم خراسانی و میرزاحسین خلیلی تهرانی و سایر علماء شاگردی نمود و در 25 سالگی به درجه رفیع اجتهاد نائل آمد. وی در جریان جنگ جهانی اول، زمانی كه انگلیسی ها با نیروی عظیمی به قصد تسلط بر عراق، به مناطق شرقی حمله ور گردیدند به همراه جمعی از علما وارد جنگ با آنان گردید و باعث شكست انگلیسی ها شد. از این رو وقتی كه آیت اللَّه كاشانی وارد تهران شد، انگلیسی ها به دلیل شكستی كه خورده بودند با ایشان دشمنی داشتند و در زمان دولت قوام السلطنه به دستور آنها چند بار او را تبعید كردند؛ به طوری كه 18 ماه در حبس و زندان متفقین به سر برد. وی پس از رهایی از زندان، علیه سه جناح ضداسلامی، یعنی استعمارگران، استبداد حكومتی و احزاب ضددینی به مبارزه برخاست. یكی از خط مشی های اصولی آیت اللَّه كاشانی، حفظ وحدت و یكپارچگی ملت در برابر دشمن خارجی بود و بارها در پیام ها و اعلامیه های خود، مردم را به هوشیاری در برابر توطئه های آنان، فرا می خواند. آیت اللَّه كاشانی ترجیح می داد به عنوان یك رهبر اسلامی در پشت صحنه سیاست كشور، نیروهای سیاسی و توده های وسیع مسلمان را در صحنه نگهداشته و از یك دولت ملی و مردمی حمایت كند. از این رو با روی كار آمدن دولت دكتر مصدق، زمینه های این حمایت، باعث قدرت دولت و مجلس در تصویب لایحه ملی كردن صنعت نفت شد، هرچند در نهایت با ایجاد اختلاف بین نیروهای ملی و مذهبی، كار به كودتای آمریكایی 28 مرداد 1332 و انزوای آیت اللَّه كاشانی انجامید. سال های پایانی عمر این مجاهد فی سبیل اللَّه در خانه نشینی و بیماری سپری شد تا این كه سرانجام در 23 اسفند 1340 ش برابر با 7 شوال 1381 ق در هشتاد سالگی دعوت حق را لبیك گفت و به سوی حق تعالی شتافت. در آن روز تهران در مرگ پیشوای خود تعطیل عمومی بود و تشییعی بسیار با شكوه برگزار گردید تا اینكه پیكر این عالم مجاهد در جوار حضرت عبدالعظیم در ری به خاك سپرده شد.