موثرترین راهکارها برای مقابله با لجبازی کودکان

بهترین راهکار مقابله با لجبازی کودکان

والدین محترم را دعوت می کنیم تا با موثرترین راهکارها برای مقابله با لجبازی کودکان در این مقاله آشنا شوند. امیدواریم برای والدین دغدغه مند مثمر ثمر باشد.

راهکارهای مقابله با لجبازی کودکان

این روز ها آنقدر پدر و مادر درگیر گرفتاری های خود هستند که دیگر حوصله ای برای مقابله با درخواست های بی جای کودکانشان ندارند. بچه ها هم این موضوع را خوب فهمیده اند. و البته یاد گرفته اند که برای رسیدن به هر چیزی آنقدر لجبازی کنند تا پیروز شوند، که البته در اغلب موارد هم می شوند .

هنوز بسیاری از والدین، مهارت های کنترل مناسب مقابله با لجبازی کودکان را نیاموخته اند. شکی نیست که منطقی بودن با کودک لجباز کار سختی است و گاهی اوقات صبر شما به پایان می رسد . اما راه های موثری برای حل مشکل لجبازی بچه ها وجود دارد تا خانه شما را از یک منطقه جنگی به بهشتی آرام تبدیل کند. آگاه باشید که اجرای این راهکارهای از اوایل کودکی نتایجی کارآمدتر به همراه خواهد داشت. لذا بهتر است پیش از بچه دار شدن با همسرتان در مورد اهدافتان از روش های تربیتی صحبت کنید .

آگاهی از لجبازی کودکان

لجبازی کودکان کاملا طبیعی است. هر کودکی تا حدی لجبازی می کند، چون این طبیعت آنهاست که اطرافشان را آزمایش کنند و بفهمند که تا کجا می توانند پیشروی کنند. با این حال، بچه ها حد و مرز خود را نمی شناسند و این وظیفه والدین آنهاست که محدودیت ها را برای آنها مشخص کند. اینجاست که نقش مدیریتی پدر و مادر شروع می شود که هرچه زودتر باشد، بهتر است .

لجبازی چیست؟

لجبازی نوعی رفتار مقابله ای در کودکان می باشد که معمولا والدین در مواجهه با آن رفتارهای مختلفی را نشان می دهند .البته اکثرا هم با شکست مواجهه می شوند. در ابتدا باید به نکته ظریفی اشاره کرد و آن اینکه همیشه بیاد داشته باشیم که از ایجاد رفتارهائی که منجر به لجبازی در کودکان می شود، تا حد ممکن اجتناب کنیم. چرا که در واقع این ماهستیم که بازنده خواهیم بود .

این بکن، نکن ها جواب نمی دهد!

به کودک چیزی می گوییم و او لجبازی می کند.بیابید این جمله را آنالیز کنیم و برای هر یک راه حلی پیدا کنیم آیا آنچه که به کودک می گوییم، سلبی است یا ایجابی .(یعنی نکن است یا بکن !)

هدف از دستور ما چیست؟

آیا کودک واقعاً می تواند کاری را از او خواسته ایم را یا آن کاری که او را از انجامش منع کرده ایم برآورده کند؟ یادمان نرود راهکارهای کلیدی برای مقابله با لجبازی کودکان که اگر در خلال دستورهای ریز و درشتشان انجامش بربیاید، درخلال بکن و نکن های گاهی زائد وبی فایده، گهگاهی اگر خود ما را روانکاوی کنند، ریشه خیلی از آنها را در کودکی خودمان پیدا باید کرد.

درباره قسمت اول و بحث در مورد جنس درخواست ما که سلبی است یا ایجابی، اصولاً، کودکان میانه خوبی با درخواست های سلبی ندارند. پس نکن. فلان کار را بکن، فلان طور راه نرو، جیغ نزن، دست توی بینی ات نکن و…. معمولاً جواب نمی دهد !!!…

ریشه یابی کنید

در ابتدا باید دقت کنیم که ریشه ی آن حرکت ناخوشایندی که کودک انجام می دهد چیست؟ آیا نیاز او به رای جلب توجه است؟ آیا آن کار به او آرامش می دهد؟ آیا نیاز حسی است؟ آیا سطح توانائی اش در همین حد است؟ آیا عادتی است؟ هر کدام از این موارد که باشد نمی توان با گفتن یک دستور به کلی قال قضیه را کند به جای آن بهتر است به قول معروف گولش بزنیم! این اصطلاح در اصل یک تکنیک رفتار درمانی است که یک کار مطلوب را جایگزین رفتار نامطلوب می کنیم .

جهت انجام این تکنیک بهتر است از واژه زیر استفاده کنیم که اگر توانستی، این کار را بکنی؟! در این مواقع اگر نیاز کودک به جلب توجه ریشۀ حرکت ناپسندش باشد سریعاً فعالیت دلخواه شما را جایگزین میکند. مثلا به کودکی که مدام بر همه چیز لگد می زند می گویم. بیا ببینیم زورت می رسد تا به این توپه لگد بزنی؟ اگر راست می گی و خیلی قوی هستی بیا کمک کن این صندلی ها رو تنهائی جمع کن. در این حالت در اثر اشتغال به فعالیتی از نوع موازی، مشارکتی، رقابتی و هر نوع دیگر، او را از حال و هوای حرکت ناپسندش بیرون بیاوریم بدون این که احساس کند ما روی فلان حرکت او حساس می شویم .

ضعیف نباشید

در حقیقت باید از موضع قدرت و عقل برخورد کنیم و نقطه ی ضعفمون را نشان ندهیم. چرا که دیده ایم خیلی از ماها عملاً آنقدر واکنش شدیدی به رفتارهای کودکان نشان می دهیم که کودک هر قدر که کوچک باشد متوجه می شود که نقطه ضعف ما در کجاست! در مورد دوم، این که واقعاً آن چیزی که از کودک میخواهیم، جداً چه ضرورتی دارد؟ …

حساب و کتاب امر و نهی هایتان را داشته باشید

یادمان باشد که همیشه حساب و کتاب و تعداد امر و نهی هایمان را در یک روز داشته باشیم. می دانید چرا؟ چون والدین زمانی که خسته اند و حوصله ی کاری را ندارند، تعداد امر و نهی هایمان خیلی بیشتر از زمانی است؟ که دوست داریم به دل کودک راه بیاییم تا خودش به کشف محیط بپردازد. هم چنین این که درست مقابل این لجبازی که الان دغدغه ی ذهنی ماست، یکی از علائم سندرم، مطیع بودن بسیار زیاد و از خود ایده نداشتن و کاهش اعتماد به نفس و کاهش عزت نفس و احساس پوچی و بی تفاوتی است. مواظب باشیم که آنقدر که این امر و نهی ها و دستورات را کش ندهیم که یک زمان از آن طرف خیلی چیزها را از دست بدهیم . و حالا در مورد دیسیپلین که والدین هیچ وقت از دستوری که داده اند نباید چشم پوشی کنند، برای همین مواقعی که دستوری می دهیم باید دقت داشته باشیم که کودک در حالتی باشد که بتواند دستور ما را انجام دهد.( به قول معروف مودش مناسب باشد). اما اگر جواب نداد باید از روش های مختلف رفتاری جهت شکل دهی فعالیت استفاده کنیم تا در نهایت به کتک زدن و تنبیه بدنی ختم نشود. البته تنبیه می تواند کاربرد داشته باشد. مثل محروم کردن کودک از فعالیتی که دوست دارد، یا خاموشی یعنی بی توجهی به او…اما در عین حال باید فراموش نکنیم که نه تنها تمام کودکان بلکه تمام آدمهای دنیا تشنۀ دوست داشته شدن و محبت هستند.

کودکان گدای محبتند

و در یک کلام کودکان گدای محبت می باشد.می دانید یعنی چه؟ یعنی شما والدین می توانید آنقدر به یکدیگر و کودکتان مهر بورزید که یک گوشه چشم و خم ابروی شما، از صد تنبیه و کتک و شکنجه برای کودک دردناک تر باشد!…و برعکس می توانید آن چنان در رابطه عاطفی و خانوادگی تان دیسیپلین اعمال نمایید که کودکان را تشنۀ محبت سازید !…

توجه داشته باشیم که شاه کلید دیسیپلین خانوادگی نظم و ارتباط صحیح، و برقراری رابطه عاطفی و انسانیت است. تا زمانی که نتوانید کودک را یک انسان با یک سری نیازهای ویژه خود در نظر بگیرید تلاش برای برقراری دیسیپلین خانوادگی معنا نمی گیرد. یک انسان سالم تمام خصوصیات مثبت و منفی را با هم تجربه می کند اعتماد به نفس بالا، یا خردشدن آن، خودباوری و عزت نفس و احساس تنفر از برخی چیزها همگی خصلت های روحی است. مهم این است که والدین به او یاد بدهند که او کجا و چگونه می تواند از آنها استفاده کند .

تنبیه بدنی ممنوع حتی نیشگون

مشارکت دادن کودک در انجام امور، مشورت خواستن از وی بویژه در اموری که مستقیم به کودک مربوط می شود، برای مثال در چیدمان اتاقش، احترام گذاشتن به خواست و سلیقه کودک، تشویق مناسب و به اندازه در صورت انجام کارهای خوب و درست، شناختن هدف وی از لجبازی و توجه کافی به کودک به نظر کارشناس علوم تربیتی مهم ترین روش های کاهش لجبازی در کودک است. فراموش نشود لجبازی کودک یک روزه شکل نمی گیرد و یک روزه هم برطرف نمی شود. لجبازی برای کودک به مرور به یک عادت و خصلت رفتاری و همچنین روشی برای پیشبرد کار، جلب توجه و اظهار وجود تبدیل می شود و رفع آن نیازمند زمان و توجه است. نکته اصلی درباره لجبازی کودک اجتناب از تنبیه وی است. لجبازی یک خصلت بد و پلید نیست و برای کودک هدف محسوب نمی شود. بر این اساس در مقابل لجبازی وی نباید از حربه تنبیه استفاده کرد. تنبیه بدنی هم به کلی مطرود است و از نظر کارشناسان حتی نیشگون یا سیلی آرام نیز تنبیهی مخرب برای روان کودک محسوب می شود. تنبیه بدنی به جای جسم، روان کودک را نشانه می رود و تاثیری بسیار مخرب برجا می گذارد. تنبیه بدنی به مدت طولانی و حتی برای همیشه در یاد کودک می ماند و همین فراموش نکردن بخوبی گویای تاثیر مخرب آن بر روان کودک است .

راه حل های موثر مقابله با لجبازی کودکان

به کودک میدان دهید( استقلال )

اولین قدم این است که پذیرش خطا را یاد بگیریم. بهتر است به عنوان والد رفتارهای کودک را با توجه به نسل و جنس وی، مورد ارزیابی قرار دهیم و خطاها و رفتارهای او را به شخصیتش ارتباط ندهیم. البته باید او مسئول کارها و رفتار هایش باشد اما لازم است مواظب باشیم که او را سرزنش نکنیم و به او حق دهیم گاهی اشتباه کند. وقتی با او صحبت می کنیم باید واضح، شفاف و ساده و دقیق انتظاراتمان را از کودک بیان کنیم. استفاده از در واقع تخریب شخصیت کودک است. بهتر است به او (عرضه نداشتی این کار را انجام بدهی ) جملاتی مثل اگر می خواهی این کار را انجام دهی، باید … این گونه انجام دهی « بگوییم که ». به این ترتیب به او کمک کرده ایم تا بدون تحقیر و سرزنش به هدفش برسد. باید یاد بگیریم به کودک حق انتخاب دهیم. بهتر است بین چند گزینه مورد نظر خودمان به او حق انتخاب دهیم. اگر به او حق انتخاب و پس از «غذا می خوری یا نه» دادیم در واقع به نظرش احترام گذاشته ایم. مادری که از کودک می پرسد پاسخ منفی کودکش به او تشر می زند که باید غذا بخوری، در واقع به او حق انتخاب نداده است .

دادن حق انتخاب به کودک

انعطاف پذیری و دادن اختیار به کودک در انتخاب هایی که از طرف والدین پذیرفته شده است و باعث بروز مشکل نمی شود به کاهش لجبازی کمک می کند ولی در صورت بروز رفتارهای آسیب زا همراه با لجبازی، والدین باید با قاطعیت رفتار کنند البته منظور از جدی بودن پرخاشگری و توهین نیست و والدین تنها باید روی کلام خود ایستادگی داشته باشند تا کودک متوجه شود با بد رفتاری چیزی را به دست نمی آورد

عجله و شتاب زدگی جواب نمی دهد

معمولا خانواده ها در چند کار، کودک را ناخواسته یا خواسته به عجله و شتاب زدگی وادار می کنند که بیشتر مواقع عدم آگاهی والدین در تشدید آن ها، دخالت مستقیم دارد از جمله چیزهایی که می توان در این رابطه یاد آور شد :

الف - حمام کردن : در دوران طفولیت عدم آشنایی والدین به خصوص مادر از مسایل تربیتی باعث می شود به جای فراهم آوردن محیطی شاد و مفرح هنگام استفاده از حمام ، آن را به محیطی درد آور و وحشتناک برای او تبدیل می کند. برای این کار بهتر است اجازه بدهیم کودک ابتدا خوب بازی کند و در همان حال با شعرها و قصه های کودکانه شروع به شستن او کنیم و ضمنا اجازه دهیم تا کودک حتی برخی از اسباب بازی های خود را به حمام بیاورد و با آن ها مشغول بازی شود.

ب - مهمانی رفتن: همان طور که ما بزرگ ترها قبل از رفتن به مهمانی یا گردش نیاز داریم خود را آماده کنیم، فرزندان ما هم نیاز دارند که آماده شوند. البته نیاز آن ها با نیاز ما اندکی تفاوت دارد. پس بهتر است زمان رفتن به مهمانی یا گردش را یک ساعت قبل از حرکت به کودک یادآور شویم تا بتواند با کمک بزرگتر ها آماده شود .

متاسفانه بعضی از والدین کمی قبل از حرکت به کودک می گویند آماده شود و این کار باعث لجبازی و مخالفت او می شود. چون دائم به او تذکر می دهیم که زود باش، سریع تر، دیر شد و… به جای این که سرعت کودک را برای آماده شدن بیشتر کنیم، باعث می شویم که مخالفت کند.

ج - غذا خوردن، خوابیدن و …:  به هر حال کودک مانند افراد بزرگسال نمی تواند از نیروی تفکر و حرکت در یک زمان استفاده کند و والدین باید بدانند زمان تفکر و انجام کارها در کودکان به سعه ی صدر بیشتری نیاز دارد .

رشوه ندادن و حذف پاداش

اگر کودک برای رسیدن به مطلوب خود چه درست و چه نادرست شروع به گریه کردن و یا داد کشیدن بکند و از این راه بخواهد به خواسته ی خود برسد و والدینی که به اصطلاح حوصله ندارند با دادن امتیاز( رشوه ) به کودک، او را ساکت می کنند، باعث پرورش لجبازی در او می شوند. پس باید پدر به خصوص مادر از دادن هرگونه رشوه و پاداش به کودک خودداری کند. البته تشویق برای کارهای خوب و مثبت کودک با رشوه دادن فرق دارد. تشویق باعث رشد اعمال نیک و حرکت به سوی ترقی می شود. اما باید توجه داشت که تشویق و پاداش، باید به اندازه و در خور کار او باشد .

عدم توجه و نادیده گرفتن

گاهی بهتر است وقتی فرزندمان شروع به داد و بیداد می کند خیلی خونسرد و بی توجه از کنار مسئله عبور کنیم به طوری که یا متوجه نشده ایم و یا موضوع برایمان اهمیت ندارد .

برقراری آرامش و امنیت در خانواده

به هر حال در هر خانواده مسایل و مشکلاتی به وجود می آ ید که منجر به بحث و گفت و گو میشود . والدین باید بدانند که تمام مسایل گره هایی هستند که به وسیله ی دست باز می شوند. یعنی به جای بحث و متهم کردن دیگران، آرام و بدون بر هم زدن امنیت خانواده به خصوص کودکان ، مشکلات و مسائل را می توان به راحتی حل کرد، به طوری که هم خود و هم دیگران از نوع گفت و گو ها لذت ببرند.

راهنمایی ”آری ”  اما دخالت  “خیر ”

هیچ کس از دخالت کردن دیگران در امور زندگی خود احساس رضایت و خشنودی نمی کند. پدر و مادر از همان شروع تربیت باید حرکت صعودی خود را بر پایه ی راهنمایی قرار دهند تا کودک بتواند کم کم راه صحیح زیستن را تشخیص دهد. دیگر قابل پذیرش نیست که من می گویم این طور باش، من می گویم این جا نرو و… بلکه ارشاد و راهنمایی های خردمندانه و کمک گرفتن از خود کودک در مشکلات میتواند کمک بزرگی باشد .

عدم لجبازی والدین

آموزش های عملی به مراتب از آموزش های تئوری، موثرتر و آموزنده تر می باشند. اگر والدین در حضور بچه ها با یک دیگر لجبازی کنند، خیلی راحت و بدون دردسر لجبازی را به آنها یاد می دهند و بچه ها به طور واضح فیلمی مشاهده می کنند که در آن یکی از والدین با پا فشاری دیگری را مجبور به اطاعت از خود می کند و آنان متوجه می شوند که از این راه می توانند به راحتی به خواسته های خود برسند .

نتیجه:

یادتان باشد درخواست های شما از کودک باید منطقی باشند. کودکان لجباز احساس می کنند، یکی باید برنده شود و دیگری باید ببازد. برای چنین موقعیتی، طرز فکر برنده برنده، بهترین راه حل است. به نیازها و خواسته های کودک پاسخ دهید. به او بگویید که پدر و مادر هم می خواهند برنده باشند و آیا راه حلی را سراغ دارد که به نفع شما و خودش باشد؟

وقتی پدر و مادر احساس می کنند اوضاع وخیم شده است، باید به دنبال روش های درمانی باشند. قرار نیست به رفتار بد کودک پاداش بدهید بلکه باید در رابطه خودتان با او تجدید نظر کنید. دنیا را از دریچه چشمان کودک خود ببینید.

با کودک مدارا کنید

با اینگونه کودکان باید مدارا کرد و ابتدا زمینه های بروز لجبازی را شناسایی کرد، سپس کودک را از آن دور کرد به عنوان مثال کودکی را که در بازار از والدین می خواهد هر چیزی را برایش بخرند، نباید به بازار بُرد و همیشه درباره برآوردن خواسته هایش یک چیز دیگر را باید جایگزین کرد مثل ابزار پلاستیکی به جای واقعی و دور نگاه داشتن وسایل خطرناک از دسترس کودک. اما کودکان پس از پایان سه سالگی و آغاز چهار سالگی وارد حیطه اجتماعی می شوند و رفتارهای مختلف را از یکدیگر می آموزند و با الگو برداری منفی سعی می کنند در رابطه با والدین خود آن را اجرا کنند و این امر تا حدود زیادی آگاهانه و هدفمند است و کودک با آزمون و خطاهایی که می کند سعی در به زانو در آوردن والدین و تسلیم آن ها در برابر خواسته هایش دارد . او با این کار به سیطره قدرت خود و خود محوری ادامه می دهد و برای این کار، بهانه هایی نیز برای خود دارد مانند وجود رقیبی به عنوان برادر و یا خواهر کوچک تر و یا به علت رفتن به مهد کودک و یا مواردی از این قبیل، این گروه از کودکان، اعتماد به نفس پایینی دارند و نسبت به دیگر کودکان تعارضات درونی بیشتری دارند و سطوح ترس و اضطرابشان بالاتر از همسالانشان است .

روش تقویت رفتار ناهمسان

وقتی شدت رفتارهای کودک نسبت به قبل کاهش یافت والدین روش ( تقویت رفتار نا همساز ) را اجرا کنند، یعنی رفتار مقابل رفتار منفی کودک را به محض سر زدن از کودک، تقویت کنند، مثلا کودکی که گریه می کند به محض آن که ساکت شد، توسط والدین مورد توجه و تشویق قرار گیرد.

رژیم غذایی مناسب شاخص های دیگری که باید در نظرداشت، استفاده از رژیم غذایی صحیح است، مصرف بیش از اندازه سردی ها ، تنقلات، کاکائو، نمک و سرکه باعث تحریکات عصبی کودک و تماشای تلویزیون و بازی های رایانه ای بیش از یک ساعت در روز باعث تشکیل امواج مخرب در مغز کودک و عصبانیت او می شود، کم خوابیدن کودک نیز باعث افزایش لجبازی می شود، خواب شب مهم تر از خواب روز است. چون در خواب روزانه عواملی نظیر نور و صدا باعث بر هم خوردن ریتم خواب می شود و کودک با وجود خواب زیاد، پس از بیداری آرامش ندارد.

مراجعه به مشاور درباره لجبازی های شدید کودکان که گاه به صورت گریه های طولانی و کبودی لب ها و واکنش های غیرعادی خود را نشان می دهد ، بررسی امواج مغز کودک و مراجعه به روان پزشک و روان شناس کودک ضرورت دارد.

..............................................

منبع : سایت تبار