صراط مستقیم صراط بندگان محبوب - استاد انصاریان (بخش 2) + متن

صراط مستقیم صراط بندگان محبوب - استاد انصاریان (بخش 2) + متن

در این بخش از ضیاءالصالحین، دومین جلسه از بیانات ارزشمند و معرفت افزای استاد حسین انصاریان را با موضوع «صراط مستقیم صراط بندگان محبوب» به مدت 47 دقیقه تقدیم سالکان طریق الی الله می نمایم.

خلاصه متن سخنرانی :

ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای آشنایی ما با این معارف الهی و آسمانی است که از قلب مبارک رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم طلوع کرده و به زبان مبارکشان جاری شده. قرآن مجید در یک آیه می‌فرماید: «لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یسْتَقِیمَ» اگر بخواهید، قطعاً زندگی شما براساس صراط مستقیم شکل می‌گیرد؛ اما اگر این حقایق را نخواهید و خودتان را محروم کنید، در حقیقت، با دست خودتان، درِ خیر دنیا و آخرت را به روی خود و اهل‌بیت خود بسته‌اید. اثر این معارف بستگی دارد به این‌که شما بندگان من، بخواهید بپذیرید و عمل کنید.

ممکن است عمل‌کردن به این حقایق به‌نظر سخت بیاید؛ اما قرآن مجید می‌گوید سخت نیست. شما می‌توانید و امکان دارد. اصلاً من شما را برای همین آفریده‌ام. خاک را تبدیل به انسان کردم، ابزار آن را َهم را هم به او دادم، توان عمل‌کردن و حرکت را هم به او عطا کردم؛ پس انجام این مسائل سخت نیست! چون هم قدرت درک به بندگان من عنایت شده است و می‌فهمند که من و پیامبر چه می‌گوییم، هم قدرت انجام و عمل را دارند. در حد توانی که هر کسی دارد و تا جایی که در قدرت شماست، «فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ» تقوا را عملی کنید. من نمی‌خواهم احکام و حقایقم فشاری برای شما داشته باشد؛ توانتان را بسنجید و به‌اندازهٔ توانتان یاد بگیرید و عمل کنید.

البته ظرفیت‌ها هم مختلف است؛ حتی انسان‌ها در مقامات هم باهم فرق می‌کنند. خدا در قرآن دربارهٔ پیغمبران می‌فرماید: «تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَی بَعْضٍ» پیغمبران من هم بر یکدیگر برتری دارند. پنج تا از آنها اولوالعزم هستند و بقیه نیستند. بعضی از آنها رسول و بعضی از آنها نبی هستند. با همدیگر تفاوت دارند. این سبب غصهٔ شما نشود و ناامیدی به شما دست ندهد که ما کجا و عمل به قرآن کجا! ما کجا و عمل به راهنمایی‌های پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم، ائمهٔ طاهرین علیهم‌السلام و معلمان الهی کجا!

آیا می‌توان نماز خواند؟ بله، همه می‌توانند نماز بخوانند؛ ولی باید توانشان را لحاظ بکنند. اگر ایستاده می‌توانند بخوانند، ایستاده بخوانند. اگر قدرت ایستاده‌خواندن ندارند، نشسته بخوانند. اگر قدرت نشسته‌خواندن ندارند، خوابیده بخوانند.

آیا می‌‌توان روزه گرفت؟ بله، می‌شود. همه هم می‌توانند بگیرند، الّا اینکه انسان از نظر بدن، ولو جوان باشد، در مرحله‌ای قرار گرفته که چهارده‌پانزده ساعت گرسنگی برایش ضرر دارد. اینجا قرآن می‌گوید روزه نگیر. در غیر ماه رمضان به‌صورت تک‌تک، مخصوصاً در سه ماه زمستان که روزها خیلی کوتاه است، یک روز بگیر و سه روز نگیر. سی روز را در یازده ماه پخش کن. این معنای استطاعت است. آدم خیلی از جاها هم مشمول حکم‌الله نمی‌شود؛ مثلاً قرآن مجید در سورهٔ انفال آشکارا خمس را واجب کرده است و می‌فرماید: «وَ اعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَی‌ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ» از زمان ائمهٔ طاهرین علیهم‌السلام بوده که اگر کسی یک سال کار کرد و در این یک سال هم، برای خودش و زن و بچه‌اش، برای خرج و بَرجش (یعنی بیشتر از خرجش) هزینه کرد. حالا یک سال تمام شد، می‌بیند این یک‌ساله از نعمت پول خدا خیلی خوب بهره برده و از سرمایه‌ای که با آن کار کرده، چیزی اضافه نیامده است. سالِ گذشته، آخر سال ده میلیون تومان داشت. الآن هم ده میلیون تومن دارد. اینجا خمس به او تعلق نمی‌گیرد؛ اما اگر یک تومان از مخارج سالش اضافه آورد، دو ریال خمسش است.

اصحاب ائمه، حتی خانم‌های شیعه، یک ریال و دو ریال و پنج ریال می‌آوردند و می‌پرداختند. خجالت هم نداشت و می‌گفتند خمس حکم‌الله است. ما یک قِران، دو قِران یا یک تومان اضافه آورده‌ایم و خیلی هم شاد بودند که خدا به آنها توفیق داده است، خدمت امام آمده‌اند و یک قِران بابت خمس، یعنی بابت حکم‌الله به امام داده‌اند! کاری به این یک قِران نداشتند که خیلی کم بود و پیش خود نمی‌گفتند خجالت دارد ما یک قِران برداریم، به خانهٔ امام صادق علیه السلام یا حضرت رضا علیه السلام ببریم و بگوییم این خمس ماست. «لَا حَیاء فِی الدِّین» عمل به واجب الهی حیا ندارد. امامان ما هم همان یک قِران، دو قِران یا پنج ریال را می‌گرفتند، به دهندهٔ آن دعا می‌کردند و و برایش طلب رحمت و مغفرت می‌کردند. بعد هم همان یک قِران را با یک قِران‌های دیگر و پول‌های بیشتر روی هم می‌ریختند و طبق طرحی که قرآن مجید داده، خرج می‌کردند. خود امامان ما هم اهل پرداخت پول‌های واجب بودند. شما در زیارت حضرت سیدالشهدا علیه السلام می‌خوانید: «أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَآتَیْتَ الزَّکَاةَ». شما بخور نبودید! شما ائمهٔ ما پرداخت‌کننده و عبد خدا بودید. اگر از گندم یا خرمایی که در مدینه یا جای دیگر می‌کاشتید، وقتی به حد نصاب می‌رسید، زکاتتان را پرداخت می‌کردید.

جهت دسترسی به مجموعه بیانات استاد حسین انصاریان کلیک کنید

جهت دسترسی به سلسله مباحث "صراط مستقیم صراط بندگان محبوب" از استاد انصاریان کلیک کنید.