جهاد تبیین در قیام فاطمی - حجت الاسلام کاشانی (بخش نهم) + متن

جهاد تبیین در قیام فاطمی - حجت الاسلام کاشانی (بخش نهم) + متن

در این بخش از ضیاءالصالحین، نهمین قسمت از بیانات ارزشمند حجت الاسلام حامد کاشانی در مورد «جهاد تبیین در قیام فاطمی» را به مدت 50 دقیقه تقدیم مخاطبان عزیز می نماییم.

متن بخش نهم جهاد تبیین در قیام فاطمی - استاد کاشانی

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏»

«أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ».[۱]

«رَبِّ اشْرَحْ لي‏ صَدْري * وَ يَسِّرْ لي‏ أَمْري * وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِساني‏ * يَفْقَهُوا قَوْلي‏».[۲]

«اللَّهُمَّ وَ أَنْطِقْنِي بِالْهُدَى وَ أَلْهِمْنِي التَّقْوَى».[۳]

مقدّمه

هدیه به پیشگاه باعظمت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها صلواتی هدیه بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
عرض ادب به ساحت مقدّس حضرت بقیّة الله الأعظم روحی و ارواح العالمین له الفداه و عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و رزقنا الله رؤیته و زیارته و الشّهادة بین الیَدَیه صلوات دیگری محبّت بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
هدیه به پیشگاه ارواح طیّبه ی شهدا، امام امّت، شهید سلیمانی رحمت الله تعالی علیه، یاران شهید ایشان، و اینکه ان شاء الله انتقام خون ایشان در روزگار ما مقدّر بشود، دست و زبان و قلم و قدم ما در این انتقام شریک باشد، و هدیه به روح مبارک برادر دانشجویی که در راه گرم کردن مجلس حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در این هیئت از دنیا رفته است صلوات دیگری محبّت بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم

مرور جلسات قبل

از جهاد تبیین حضرت صدّیقه ی طاهره سلام الله علیها گفتیم، طبعاً چون موضوع مفصل است و فرصت اندک است، بایستی مقداری با سرعت بیان می کردیم، البته ما به دنبال این نیستیم که عزیزان جزئیات را حفظ کنند، چون صوت این جلسات ضبط می شود، اما محصول این یک جمله، آن باوری است که امیدوار هستم در ذهن عزیزان، یا شکل گرفته باشد، یا تذکری شده باشد. هدف بنده آن یک جمله است که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در آن فضای غبارآلود، با اینکه با مخالفان بشدّت برخورد می شد، دعب حکومت هم قتلِ مخالفین بود… طرفداران خودشان می گویند که بنای آن ها بر قتل مخالفین بود. کدام مخالفت بالاتر از اینکه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تمام حیثیت اعتباری را زدند؟ یعنی جبهه مقابل امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را بی اعتبار کردند، همه ی اعتبار آن ها به اجماع بود، اجماع هم اینطور است که باید همه در آن مجتمع شده باشند، خروج حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دیگر عملاً اجماعی باقی نگذاشت.
سپس حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها چهره ی رنگارنگ نفاق را که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم بدون وحی نمی توانستند بشناسند را معرّفی کردند و لو دادند و پرده برداری کردند.
سپس چهره ی امام مسلمین را هم که عِدل پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است و مبیّن قرآن کریم است را هم معرّفی کردند.
سپس عباراتی فرمودند که به آن ها خواهم پرداخت.

ما و مسئله وحدت اسلامی

اینجا ما یک بحث بسیار اساسی داریم، آن هم این است که نسبت این حرف ها با مسئله انسجام اسلامی یا وحدت مسلمین چیست؟ این یک مسئله ی خیلی مهم است.
این یک مسئله ی سیاسی نیست، و اگر کسی این موضوع را یک مسئله ی سیاسی کند درواقع به آن خیانت کرده است، ما باید برگردیم و ۲۲بهمن را هم اربعینی برگزار کنیم، یعنی همانطور که ابتدای انقلاب درِ خانه ها را باز می گذاشتند که طرف بتواند فرار کند، آب می رساندند که فراری بتواند آب بخورد، همه به هم کمک می کردند و پشت بام ها را به هم راه می دادند. اینجا مردم ایستادند، کار یک نفر و دو نفر نبود، تا زمانی که مردم نبودند امام خمینی رضوان الله تعالی علیه در تبعید بودند و کاری پیش نمی رفت، آن اواخر که عموم مردم به صحنه آمدند اینطور شد. اینکه ۲۲ بهمن اینطور برگزار می شود، خیانت عملی رخ داد، یعنی دیگر ۲۲ بهمن مسئله ی ما نیست. ما می رویم و عده ای باید میزبان ما باشند.
اصلاً ممکن است بعضی از مسئولان خرابکاری هم کرده باشند، این ما مردم هستیم که باید برویم و میزبان آن ها باشیم، و بعضی ها را هم پایین بیاوریم و بگوییم این حرف ها به شما ربط ندارد. انقلاب که برای مسئول نیست، مسئولین چه خوب باشند چه بد باشند مستأجر پست و مقام خود هستند، ولی عده ای فرزندان خود را داده اند، انقلاب برای این هاست. متأسفانه ما ۲۲ بهمن را دولتی اداره کردیم.
نسبت به مسئله وحدت هم همین کار را می کنیم.
ما یک ویژگی داریم، یک بدی داریم، آن هم این است که مخالف خودم را مخالف اسلام و مسلمین می دانم. برای اینکه مخالف خود را از میدان به در کنیم باید به او فحشی بدهیم، این شیوه ی اهل سقیفه است. به یک نفر دزد می گوییم، به یک نفر وطن فروش می گوییم، به یک نفر منافق می گوییم، به یک نفر انجمنی می گوییم، به یک نفر شیرازی می گوییم، همه ی این ها ما به ازای درست دارد، اگر نداشته که اصلاً عنوان به درد بخوری نبود، همه ی این ها هم عناوینی است که مجرمانه است، ولی باید به مستحق آن داده بشود.
شما می گویید این کاشانی در این جلسات وقت ما را گرفت. من می گویم این شخص مخالف ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است!!!
این شخص مخالف من است، نه ولایتِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه! این شخص حرف من را نپسندیده است، نه امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را!
هر کسی که این کار را کند اشتباه است، این برچسب زدن و فرصت برای زدن، یکی از بدترین کارها برای دور کردن مردم از یکدیگر در موضوع وحدت است.
قرار است مسئله ی وحدت «تفرق» ما را از بین ببرد، نه اینکه عامل تشدید تفرق بشود. این موضوع را مطرح کرده ایم که الفت ایجاد کند، نه اینکه خود آن باعث بشود متفرق تر بشویم!
مسئله ی وحدت هم زمان یک دشمن دارد، چون دینداران یک نگرانی دارند، می ترسند کسانی که از وحدت بین مسلمین (که بنده توضیح خواهم داد) حرف می زنند، چون متأسفانه به اندازه ی کافی دلیل دارند که نکند وحدت مطرح می شود که دین حذف بشود. چون برخی این کار را می کنند، در صورتی که به جبهه وحدت آسیب می زنند، یعنی باعث می شوند که این اتهام باور بشود.
مثلاً به کرمان می رود و می گوید چون روستای کناری شما غیرشیعه هستند، شما سیاه هم نپوشید!
آن شخصی که دیندار است می ترسد و می گوید: قرار بر این بود که دور یکدیگر جمع بشویم، نه اینکه تو عقیده ی من را حذف کنی.
ممکن است زمانی، کمااینکه می گویند، کسی بیاید و بگوید اگر شما بگویید «شهادت حضرت فاطمه زهرا»، و نامی هم از کسی نبرید، کیفیت قتل هم نگویید، به کسی هم اشاره نکنید، من توهین تلقّی می کنم.
روز قیامت معلوم می شود چه خبر است، اما تو دیگر من را حذف نکن. کما اینکه من هم از تو نمی خواهم خودت را حذف کنی.
چون متأسفانه عده ای حرف هایی می زنند که از فرقه های دیگر هم آن طرف تر است، مثلاً وقتی می خواهد برود و در یک شبکه ماهواره ای صحبت کند، با اینکه صلوات بر آل پیامبر در همه ی فرقه ها هست، این صلوات را حذف می کند!
این منسوب به شافعی است که «مَن لَم يُصَلِّ عَلَيكُم لا صَلاةَ لَهُ»، در تشهد همه ی برادران غیرشیعه هم هست، این اصلاً یک مسئله ی اختلافی نیست، چرا تو عقب نشینی می کنی؟ این ظلم است! این بر خلاف دستور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، «لا تصلوا عليّ الصّلاة البتراء». شیعه و سنّی هم این را قبول دارند، حال چرا تو صلوات بر آل را حذف می کنی؟
با این کار خودش عده ای را می ترساند و آن ها می گویند این ها اصل دین را آسیب می زنند، و این موضوع باعث می شود که نسبت به مسئله ی وحدت بی اعتناء بشوند و حس توطئه به مردم دست بدهد.
قرار است که تو کاری کنی که این ها را دور یکدیگر جمع کنی، چرا کاری می کنی که شائبه داشته باشد که می خواهی اصل دین را بزنی؟
مثلاً فضائل امیرالمؤمنین صلوات الله علیه می گوییم، می گوید سلبی نگو و فقط ایجابی بگو! می گویم یعنی چه؟ می گویند: یعنی بگو علی شجاع است، اما اگر بگویی از همه شجاع تر است به آن ها برمی خورد!
چه کسی گفته است که به او برمی خورد؟ ضمن اینکه اگر در این مورد می خواهد به او بربخورد هم مشکلی نیست. این توهین به غیر نیست.
آیا قرآن کریم فقط ایجابی حرف زده است؟ یا سلبی هم حرف زده است؟ روایات ما فقط ایجابی است یا سلبی هم هست؟ به چه دلیل سلبی حرف نزنم؟ شما خفه می کنی که کسی حتّی نتواند بگوید امیرالمؤمنین صلوات الله علیه شجاع ترین مردم است؟ در صورتی که برادران اهل سنّت ما هم این را گفته اند. تو خودت برای کدام فرقه هستی؟ این حساسیتِ چه کسی است؟
به دینداران دلیل می دهند که از این وحدت بوی توطئه می آید.
لذا در جامعه اسلامی فضایی ایجاد می شود که عده ای وحدتی می شوند و عده ای انقلابی! این بدترین خیانت به انقلاب اسلامی است. ما ولایتی تر از شهدا و امام نداشتیم، بدترین خیانت این است که تلقّی عمومی عده ای از دینداران جامعه این بشود که باید یا وحدتی بود یا انقلابی.
طرف می گوید تقریباً همه ی مراجع قم بر خلاف وحدت هستند!
تو در حال آسیب زدن به انقلاب هستی، انگار انقلاب یک حرفِ نوی بدعت است که هیچ کسی آن را قبول ندارد.
صاحب این پرچم می فرماید «جذب حداکثری»، شما مراجع را هم دفع می کنید؟ اینطور دیندارانی که مقلد بقیه ی مراجع هستند را مجبور می کنید که یا انقلابی باشند، یا اگر به سراغ آن مرجع بروند شما این ها را خلاف وحدت و نظام معرفی کنید، در این صورت هم باید فاصله بگیرند. اینطور در حال ایجاد کردن ریزش هستی. بعد می خواهی با برادران غیر شیعه وحدت ایجاد کنی؟ شما در ابتدای مسیر در حال از بین بردن داخل هستی!
مرحله ی بعد می گوید: هر کسی حکومت اسلامی را قبول ندارد کافر است!!!
تو تکفیری هستی و نمی فهمی.
از رهبر انقلاب استفتاء کرده اند که اگر کسی ولایت فقیه را را استدلال قبول نداشته باشد چه حکمی دارد؟ ببینید ایشان چه فرموده اند. فرموده اند که به حجّت خودش عمل کند.
یعنی اگر کسی ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را نداشته باشد کافر نیست اما اگر حکومت اسلامی را قبول نداشته باشد کافر است!!!
من انقلابی هستم، خطری احساس می کنم، این موضوع که قرار بود الفت بین مسلمین ایجاد کند، و جاهایی هم ایجاد کرده است… اگر شما به غرب کشور بروید و پیشمرگه های کردستان را ببینید، من سال ۹۶ هم این ها را گفته ام، به آنجا رفته ام و آن ها را دیده ام، طرف بخاطر اینکه رزمنده های شهید ما را از کوهستان بیاورد، پای خود را از دست داده است، من با او صحبت کردم و با او نهار خوردم.
قرار بوده است که بین ما الفت برقرار شود، در جاهایی هم واقعاً الفت برقرار شده است، اما ناگهان یک نفر می آید و اظهار نظر بی ربطی می کند که باعث می شود دینداران بترسند و بگویند نکند این توطئه ای است که همین مقدار کم دین را هم از دست ما بگیرند.
به نظر بنده این بزرگترین مشکل مسئله وحدت اسلامی است، چون وحدت را طوری نشان می دهد که کسی آن را نپسندد. دینداران نسبت به دین خودشان حساس هستند.
مثلاً می گویند در فضای اینستاگرام حرف های تخصصی نزنید، من نمی دانم که آیا این موضوع درست است یا نه. بعد پستی منتشر می کند و می گوید که تمام روایاتی که در لعن مقدسات عامه رسیده است جعلی است!
تو چه مرضی داری که این حرف را می زنی؟ حال من بیایم و یک به یک ثابت کنم که این درست است و این درست است و این درست است؟ در این صورت جنگ درست می شود. اگر بگویم راست می گویی، در اینصورت در حال آسیب زدن به دین هستی. چکار داری که این موضوع را مطرح می کنی؟ عده ای هم می گویند ببین این حرف را مطرح کرد که بخشی از دین را بزند.
تو در حال فتنه کردن هستی!
اصلاً بنده نمی دانم که بعضی ها در نهایت به دنبال چه چیزی هستند، منتها به شما بگویم که این ها در خیلی از جاها تصمیم ساز هستند، من هم از این موضوع هراس دارم. خیلی ها در کار دیگری تخصص دارند و در جای دیگری تصمیم می گیرند. من هم از این موضوع هراس دارم که پای این ها به جاهای تصمیم ساز برسد و دین مردم آسیب بخورد.
اعتراف می کنم، آن چیزی که بنده می فهمم این چیزی است که عرض می کنم، بعد یک گله می کنم ولی شبیه به همان عمل می کنم، چون مجبور هستم.
نباید تفرّق داشته باشیم
آن چیزی که من از اسلام می فهمم، این است که مسلمان یا شیعه با هیچ بنی بشری جنگ ندارد، نباید به هیچ بنی بشری بی احترامی و فحاشی و توهین کند. اینجا «نباید» را در کرسی فقاهت نمی گویم که بگویم حلال است یا حرام است، «نباید» یعنی اینکه حداقل شایسته نیست، حتّی به بت پرست، حتّی به بتِ بت پرست.
ما با بت پرست و کافری که با ما در جنگ است در جنگ هستیم، با یهودی که با ما در جنگ است در جنگ هستیم، با مسیحی که با ما در جنگ است در جنگ هستیم، اما با بقیه ی ابناء بشر در جنگ نیستیم. هم زیستی مسالمت آمیز داریم، اگر گرسنه باشند دل ما برای آن ها می تپد. به ظلم بر آن ها راضی نیستیم. دل ما برای رشد آن ها می تپد. وای بحال اینکه طرف موحد هم باشد، مسیحی باشد… می گوید خدایی را قبول دارد که یک خداست، اگر در جزئیات اختلاف داریم هم اشکالی ندارد با یکدیگر مباحثه کنیم، ولی می گوییم او هم موحد است و ما هم موحد هستیم، گرچه ممکن است اختلاف نظر داشته باشیم. یهوی، مسیحی، زرتشتی،… این ها یک حق اضافه دارند، چون موحد هستند.
اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را قبول داشته باشد، قبله را قبول داشته باشد، قرآن کریم را کلام الله بداند، این یک شرافت بیشتری است. این شرافت بیشتر، وظایف بیشتری ایجاد می کند. جان و مال و ناموس او مانند جان و مال و ناموس خودم هست. حقوقی دارند، اموالشان محترم است، ان شاء الله خدای متعال به زندگی و کسب و کارشان برکت بدهد، به زندگی و کسب و کار شیعیان هم برکت بدهد.
این را هم اصل می دانم. تاکتیکی نیست.
حضرت آقا حفظه الله این مطلب را ۱۷ ربیع الاول امسال دوباره فرمودند، بنده آخر صفر امسال در مشهد مقدّس عرض کردم که منکر اصل وحدت مانند منکر اصل نماز است. صوت این کلام موجود است.
یعنی اگر کسی بگوید باید بین مسلمین تفرّق ایجاد کرد، قطعاً بویی از اسلام نبرده است. حق نداریم بین مسلمین تفرّق ایجاد کنیم. جان و مال و ناموس و حقوق شهروندی شان سر جای خود است، هم آن ها و هم یهودی ها و مسیحی ها. اگر در جایی که یهودی ها یا مسیحیان هستند سیل یا زلزله آمد یا رفتیم و خدمت کردیم و آموزش دادیم، وظیفه ی ماست. شما طرفداران این حکومت هستید، وظیفه پیدا می کنیم، انقلابی ها بیش از بقیه وظیفه دارند. اگر ما انقلابی هستیم باید بیشتر خدمت و محبّت کنیم. این موضوع هم اصل است.
یعنی تا زمانی که امام زمان ارواحنا فداه تشریف بیاورند، چه حکومت به دست ما باشد و چه حکومت به دست ما نباشد، چه قدرت به دست ما باشد و چه قدرت به دست ما نباشد.
ان شاء الله زمانی که امام زمان ارواحنا فداه هم تشریف بیاورند، تا زمانی که فتنه های اول کار برطرف نشود، این هست. بعد از آن را خبر ندارم.
امام خمینی رضوان الله تعالی علیه دارند که امروز تفرّق درباره ی ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه خیانت به اسلام است.
تفرّق یعنی این: آدمی که نمی تواند با همدلی زندگی کند، فرض کنید اصلاً همه ی ایران شیعه بود و هیچ سنّی نداشت. شیعه ها را چپی و راستی می کند، اخباری و اصولی می کند، قمی و مشهدی، انجمنی و انقلابی. باز هم یکدیگر را می زنند. یعنی کسی که اهل تفرّق است.
آدمی که اهل تفرّق است یعنی نمی تواند با وجود تفاوت ها، ذیل یک خطوط کلّی، دوستانه و محترمانه و با حقوق متقابل با بقیّه زندگی کند.
تفرّق پیدا کردن یعنی چه؟ یعنی این را وسیله کنیم و جامعه را بهم بزنیم، دعوا درست کنیم. این حتماً غلط است.
اما آیا امام خمینی رضوان الله تعالی علیه از ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه گفته است یا نه؟ بی تفرّق گفته است. وصیتنامه را بخوانید.
امام خمینی رضوان الله تعالی علیه وصیتنامه خود را چند مرتبه ویرایش کرده اند، می دانسته اند که بعد از خودشان قرار است بصورت رسمی توسط رئیس جمهور وقت خوانده شود و صدا و سیما همه ی آن را منتشر کند. بروید و عبارات وصیتنامه امام خمینی رضوان الله تعالی علیه را ببینید.
بعضی ها طوری از وحدت تعریف می کنند که امام خمینی رضوان الله تعالی علیه اولین خائن به وحدت می شود!
همان امامی که می فرماید «تفرّق در مورد امیرالمؤمنین صلوات الله علیه»… تفرّق یعنی عملاً درگیر شدن، من تحمّل نکنم ایشان بر خلاف من فکر کند، حق ندهم ایشان به فقه و عقده ی خودش عمل کند، بگویم باید مانند من بشوی.
اما آیا ما خودمان هم نباید بفهمیم چه عقیده ای داریم؟ این که تفرّق نیست. این خیانت به اسلام است.
رهبر انقلاب می فرمایند که باید حرف مکتب اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین شنیده شود.
شنیده شود، اما نه اینکه به زور پذیرفته هم بشود.
امام خمینی رضوان الله تعالی علیه سال ۱۳۶۵ در روز عید غدیر می فرمایند: حقیقت امامت و ولایت آن چیزی است، آن مقام مستقرّی است، این ولایت کلیّه است، اگر کسی با آداب شیعی هم نماز بخواند اما این ولایت را قبول نداشته باشد، باطل است.
پس تفرّق عملی نداشته باش، نسبت به کسانی که غیر از فکر تو را دارند بغض و جنگ و درگیری نداشته باش، به دنبال این نباش که لجشان را در بیاوری، جسارت نکن و فحش نده، حقوقشان را به رسمیت بشناس، اما اگر می خواهی از عقیده خودت حرف بزنی بزن، شما در تریبون خودت و آن ها هم در تریبون خودشان، ولی این موضوع نباید مایه ی یقه کشی بشود، نباید مانع بشود که اگر ما خواستیم در جایی بر علیه یک دشمن مشترکی بجنگیم، نتوانیم کنار یکدیگر بنشینیم. این تفرّق است. وگرنه عقیده ما هم معلوم است.
رهبر انقلاب هم ایام فاطمیه مجلس دارند.
بزرگترین چیزی که حساسیت است، همین عنوان شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.
ما علی رغم اختلاف، با تمام غیر شیعیان، حتّی با غیر مسلمین زندگی می کنیم، می توانیم بر جبهه ی علیه مستکبر دور یکدیگر جمع بشویم، می توانیم جان این ها را نجات بدهیم. بلکه علمای ما فتوا داده اند. این هم فقط برای انقلابی ها نیست، بقیه هم فرموده اند.
کسی پرسیده است که ما در منطقه ای هستیم که بعضی از این ها به ما ظلم می کنند، آیا ما هم می توانیم وقتی توان داشتیم ظلم کنیم؟ جواب دادند: نخیر! «لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا».[۴] شما هیچ وقت حق ظلم کردن ندارید.
این موضوع دائمی است، ما باید دائماً دشمن مشترک را ببینیم، اما بالاخره مسائل حقیقی جهان اسلام… بالاخره حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها کشته شده اند، عقل برتر از او که نداشتیم، این جان را فدای چیزی کرده اند، لابد آن چیز خیلی مهم بوده است.
آن جایی که حقیقت در حال گم شدن است، آنجا نه دیگر جای تقیّه است، نه جای مجامله است. نباید فحش داد.
بنده که عموم مسلمین را، عموم شیعیان را، با توجّه به اینکه ما در جایی، حقایق را صاف و پوست کَنده و تمیز نگفته ایم، یعنی کم از عقیده خودمان بصورت صاف و پوس کَنده و تمیز دفاع کرده ایم که ببینند، عرضه کنیم، اگر دوست داشت بپذیرد و اگر دوست نداشت نپذیرد… بالاخره اگر شما از حقی با خبر هستید و به دیگران نگویید خیانت است. اگر در جایی می بینید کسی ناراحت می شود و به کسی برمی خورد نگویید، ما حق نداریم کسی را ناراحت کنیم، چیزی نمی گوییم. یعنی اگر طرف حوصله شنیدن نداشت من وارد گفتگو نمی شوم، اما برای خودم و خانواده ام و دوستان و شاگردانم می گویم. طرف مقابل هم اگر دوست داشت با هم گفتگو می کنیم، بدون جنگ و دعوا. جنگ و دعوا تفرّق ایجاد می کند.
از طرفی ظاهر امر این است که عموم مسلمین از حقایق بی خبر هستند. همانطور که رسانه های دشمن، فضا را به این سمت بردند که شهید سلیمانی رضوان الله تعالی علیه تروریست هستند، و ممکن است مردم آن کشورها هم این خزعبل را باور کرده باشند. اینجا هم همینطور است. دیگرانی ذهن ها را خراب کردند یا در جهل قرار دادند. لذا من اصلاً تعجّب نمی کنم که او نسبت به قاتل حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هم حبّ داشته باشد، چون او قاتلِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را قاتلِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نمی داند، او را یک صحابی از مهم ترین اصحاب پیامبر می داند. فهم او این است که او به اسلام خدمت کرده است، نه اینکه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را کشته است.
صادق باشیم ...
لذا من به برادر کرد و ترکمن و بلوچ خودم بغضی ندارم، بلکه اگر حقیقت را بخواهید، یک دلسوزی مضاعف هم دارم. چون می دانم حقایق به او نرسیده است. منتها وظیفه ی خودم احساس نمی کنم که مدام به او گوشزد کنم. مگر اینکه فرصت و حوصله ای باشد.
پس هم بیان عقیده است، اتفاقاً اقتضای دلسوزی و محبّت و برادری این است که انسان دلسوز باشد. حال که ما گنج ولایت را داریم، آیا این انصاف و برادری است که ما چیزی به برادر خودمان نگوییم؟ بعد به او دروغ هم بگوییم که این چیزی که داری خیلی هم خوب است!!! چرا بیهوده صد عن سبیل الله می کنی؟
لذا اگر جایی فرصت و فضا و تحمل و اقبالی باشد، چرا نگویم؟ اما اگر می خواهد بپذیرد و اگر هم نمی خواهد نپذیرد. هادی خداست. قرار نیست من اعتراف بگیرم. من می گویم و می روم. اگر خواست بپذیرد و اگر نخواست هم نپذیرد. اگر نپذیرد هم با او دعوا ندارم. اما کتمان هم نمی کنم که اختلاف نظر داریم.
امروز دست ما را خوانده اند، همه ی کتب ما در اختیار همه هست، اگر بیهوده انکار کنیم، می گویند این اعتقادات را دارید و این عالم و آن عالم هم معتبر می داند. چرا بیهوده می گویی ندارم؟ اگر تو را دروغگو بداند که دیگر تو را باور هم نمی کند.
من می گویم داریم اما…
من می گویم تو بگو «أشهد أن لا اله الا الله»، من می گویم تو موحد هستی، بگو «أشهد أن محمد رسول الله»، من می گویم در دنیا تو مسلمان هستی. چون من در دنیا با تو طرف هستم، آخرت همه ی ما پیاده هستیم و کس دیگری تصمیم می گیرد.
برداشت من این است که فکر مکتب اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین در آنجا خریدار دارد، ولی قرار نیست من عِقاب و ثواب بدهم. لذا برای آن طرف که دعوا ندارد. صاحب آنجا کس دیگری است، این طرف من و شما در حال زندگی کردن با یکدیگر هستیم، همسایه هستیم، خرید و فروش می کنیم، ازدواج می کنیم و…
من می گویم تو در این دنیا یک شهادتین بگو، من مانند یک مسلمان با تو در این دنیا رفتار می کنم. یعنی به تو محبّت می کنم. طبعاً به کسی که شرافتی بیش از شهادتین دارد بیشتر محبّت می کنم. به برادرم بیش از شما محبّت می کنم. شما به مادر خودتان بیش از مادر من محبّت می کنید.
آن عزیزی که شهادتین می گوید را مسلمان می دانم، پاک می دانم، اگر در بازار مسلمین باشد قوانین سوق المسلمین را برای او هم می دانم، کسی حق ندارد اموال او را بدزدد، کسی حق ندارد آبروی او ببرد، کسی حق ندارد خون او را بریزد، با هم زندگی می کنیم، با یکدیگر تفاوت هم داریم.
بین شیعیان هم اختلاف نظر هست، اگر حوصله دارد گفتگو می کنیم و اگر حوصله ندارد هم حرف نمی زنیم.
وقتی شهادتین گفتی در این دنیا مسلمان هستی، من هم با تو مانند یک مسلمان رفتار می کنم. حقوق اسلامی تو را هم رعایت می کنم، اگر به خطر بیفتی جان خودم را برای تو به خطر می اندازم.
در دیرالزور و… که شیعه ندارد، شهید سلیمانی برای آن ها جان خود را به خطر انداختند، این همه شهید مدافع حرم که جانم فدای آن ها و فرزندان یتیم شان.
اگر جان تو به خطر بیفتد، جان خودم را فدای تو می کنم. از فرزندان خودم دست می کشم. اما اگر حوصله داشته باشی و من هم بخواهم حق برادری را برای تو تمام کنم، حرف های دیگر هم هست، اگر دوست داری بشنو و اگر دوست نداری هم نشنو.
من کتمان نمی کنم که تفاوت داریم، تفاوت داریم ولی من با تو مانند یک مسلمان رفتار می کنم. نه اینکه بخاطر امنیت ملی باشد. امنیت ملی هم سر جای خود باشد، باز هم این حق برادری سر جای خود است، چون ما این موضوع را اصل می دانیم. چون ما باید تلاش کنیم که هر کسی که خواست را بر سر سفره ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بنشانیم.
لذا اگر ما قدرت مطلقه داشتیم و خطر امنیتی هم نبود، این برادری بود. اگر ما در اوج قدرت بودیم و فاصله جمعیتی مان هزار میلیارد نفر به ده نفر آدم بود، باز هم این برادری بود.
با هم زندگی می کنیم اما تفاوتمان را انکار نمی کنیم.
ما دینمان را از مکتب اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین می گیریم، آن عزیزان دینشان را از مکتب اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین نمی گیرند، تعارف هم ندارند. برخی از سران رسانه هایشان هم دروغ می گویند.
در عذرخواهی خود نوشته بود «من تبعیّت از اهل بیت رسول خدا را واجب می دانم». در صورتی که دروغ گفت.
تبعیّت از اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین یعنی چه؟ یعنی اگر همه به مسیری بروند و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه به مسیر دیگر، من از مسیر امیرالمؤمنین صلوات الله علیه تبعیّت می کنم. یعنی کسی که هنگام اختلاف، مسیر اهل بیت علیهم السلام را انتخاب کند.
بروید و ملاحظه بفرمایید، در کتاب های اصول فقه، یکی از اصول، بحث «اجماع» است. آنجا تصریح می کنند، می گویند اینطور نیست که قول علی حجّت نباشد، اینطور نیست که قول فاطمه حجّت نباشد، اینطور نیست که قول حسن حجّت نباشد، اینطور نیست که قول حسین حجّت نباشد، بلکه قول اجماعشان هم حجّت نیست!
یعنی از نظر دستور دینی، اجماع اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین پشیزی نمی ارزد.
من که توهین نکردم، این نظرشان است و صریح هم گفته اند، در کتب اصولشان گفته اند، کتاب «ابواسحاق شیرازی»، کتاب «فخر رازی»، کتاب «عبدالکریم نمله»، هر کجا را که ببینید، این مطلب را گفته اند. این موضوع اجماعی است. قول اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین پشیزی بیش از قول صحابه نمی ارزد. یعنی اگر اهل بیت موافق صحابه بودند مشکلی نیست، اگر نبودند، قولشان پشیزی ارزش ندارد. این نظرشان است.
ما شیعیان قول یک نفر از اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین را به همه ی جمعیت کره زمین از اول تا آخر، ارجح می دانیم.
این تفاوت را انکار نمی کنیم، انکارِ این تفاوت، هم دروغ است و هم ظلم است. چرا دروغ بگویم که همه پیرو اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین هستیم؟ اینطور نیست، همه پیرو اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین نیستیم، اگر هستیم کتب اصولی شما که جای تخصصی این موضوع است را عوض کنید و بگویید ما کلام امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را حجّت می دانیم. در اینصورت من می گویم در این زمینه مانند هم می گوییم.
می گویند قیامت چطور؟ من نمی دانم! شاید قیامت از او پذیرفتند. من که مالک جهنّم نیستم که طرف را به زور به جهنّم بیندازم.
فهم من این است که مکتب اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین در قیامت اهل نجات هستند، غیر از مکتب اهل بیت هم طبق قاعده اهل نجات نیستند، منتها قاعده استثنائات فراوانی دارد، اگر تلاش خود را کرده باشد و حقیقت به او نرسیده باشد، و چیزهای دیگر. او هم می تواند نجات پیدا کند.
لذا من مالک بهشت و جهنّم کسی نیستم.
در این دنیا هم دعوا ندارم، اختلاف هم باعث یقه کشی نمی شود، ولی نمک به حرامی هم نمی کنم که بگویم همه مانند هم هستیم، چون نیستیم. قول امیرالمؤمنین صلوات الله علیه با قول ابوهریره یکی نیست. چرا می خواهی یکی کنی؟
تو کتاب در ردّ رافضه می نویسی، اما اگر کفار بیایند و سرزمین تو را بگیرند من می آیم و تو را کمک می کنم. چون «لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا إعدِلُوا». اگر تو حق برادری را بجا نیاوری، من از حق برادری خودم کم نمی گذارم. این عقیده ی من است.
فهم من از وحدت این است.
جلسه بعد جملاتی از رهبر انقلاب می خوانم، فهم من این است که ایشان اینطور می فرمایند، من این را می فهمم، شما می گویید اینطور نیست؟ استدلال کن، اگر من متوجه شدم، حرف شما را می پذیرم.
صلواتی بفرستید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم 

روضه و توسّل به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

شب شهادت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها است، مادری که کوتاه نیامد، چون نخواست که این اختلاف، رازِ سر به مُهر باشد.
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: مرا شبانه غسل بده، شبانه کفن کن، شبانه دفن کن، به فرزندان من تا قیامت سلام برسان.
یعنی برای شما مادری کردم که حق را از باطل بشناسید.
ما چه کنیم که مادرمان این مسیر را رفته است؟ نمی توانیم نمک نشناسی کنیم و بگوییم اینطور نبوده است.
جریانی که تعارف ندارد و می گوید من مخالف خودم را می کشم، با آن کسی که تمام اعتبار او را زده است، با آن کسی که آمده است و نفاقِ پوشیده ی پیچیده ی مخفی را فاش کرده است، با آن کسی که امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را کنار پیامبر گذاشت و قابل قیاس با بقیه ندانست، هیمنه ی دیگران را در برابر امیرالمؤمنین صلوات الله علیه شکست، فرمودند شما را نفرین می کنم.
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با یک نمازی که اجازه نداد این ها بخوانند، هزار سال اجازه ندادند که این اختلاف گُم بشود، اگر اختلاف گُم بشود حق گُم می شود. اگر قرار بود حق گُم بشود، برای چه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آمدند؟ پس قرار نیست حق گُم بشود.
ما با کسی دعوا نداریم، نمی خواهیم کسی را زوری هم فکر خودمان کنیم. ضمناً محبّت هم می کنیم.
به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها حمله کردند… سُلیم می گوید وقتی به خانه حمله شد، وقتی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به هوش آمدند و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را از زیر تیغ بیرون کشیدند…
وقتی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها لباس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را می دیدند از شدّت گریه بیهوش می شدند، ولی برای اینکه به این ها بگویند ما با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نسبت داریم، لباس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را روی سر خود کشیدند، واسطه کردند، جلوی درب مسجد ایستادند و فرمودند: علی را برگردانید…
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها رفتند و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را از زیر تیغ آوردند، لباس های خاکیِ پاره پاره… امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را سالم به خانه برگرداندند… ولی سُلیم می گوید دیگر بعد از این ملازم فراش شدند و از بستر بلند نشدند… «ذَابَ لَحْمُهَا»[۵] دیگر گوشت آب، زخم ها زیاد بود، «نَحَلَ جِسْمُهَا» جسمی نمانده بود، «وَ صَارَتْ كَالْخَيَالِ» انگار ملحفه روی زمین افتاده بود…
چشم دلتان را به مدینه ببرید، مانند فردا، بچه ها دور بستر نشسته اند، خدا نیاورد که در هیچ خانه ای مادر جوان مریض بشود، وقتی مادر جوان مریض بشود، هیچ چیزی حواس بچه های خردسال را پرت نمی کند، ذهنشان منصرف نمی شود، هنگام غذا خوردم هم مدام برمی گردند و مادر را نگاه می کنند…
عباس خواست به عیادت بیاید، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: وضع او وخیم است…
وضع طوری بود که بچه ها چشم از مادر برنمی داشتند، می ترسیدند که هر نفس، آخرین نفس باشد. چیزی حواس بچه ها را پرت نمی کند.
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از خادمه شان کمک گرفتند، نقل ها مختلف است که أسماء است، سلماء است، فضّه است، حدس من این است که سلماء باشد… با کمک او به حالت نیمه نشسته درآمد…
من نمی توانم توضیح بدهم، وقتی دست امیرالمؤمنین صلوات الله علیه رسید دیگر ضجّه می زد…
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با سختی زیادی نشستند، لباس را عوض کردند، بدن مبارکشان که طُهرِ طاهرِ مطهّر بود را شستند، خون ها را شستند، شب امیرالمؤمنین صلوات الله علیه تنها هستند… لباس بچه ها را هم عوض کردند… دیگر ننوشته اند که چون این دست بالا نمی آمد آیا به سر بچه ها کشیدند یا نه…
این بچه ها امام هستند، دیدند الحمدلله مادر بعد از چند روز با کمک دیوار و سلماء به سختی نشسته است، گفتند به مسجد می رویم و نماز شکر می خوانیم، ان شاء الله خدای متعال می خواهد مادر ما را شفاء بدهد…
برداشت بنده این است که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می خواستند بچه ها مقابل ایشان نباشند و این صحنه ها را نبینند. وقتی بچه ها رفتند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با آن صدایی که جوهر نداشت، به سلماء فرمود: پاهای مرا رو به قبله کن و ملحفه ای روی سر من بکش. وقتی لحظاتی گذشت بیا و مرا صدا کن، اگر جواب ندادم امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را خبر کن.
سلماء عقب ایستاد و مضطر بود، او که معصوم نیست… لحظاتی گذشت و آمد روبند را کنار زد… در یک نقل اینطور آمده است که دید مادر دست را روی صورت خود گذاشته اند… حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تا جایی که توانستند از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه پنهان کردند…
سلماء صدا زد: یا بنت رسول الله! یا امّ الحسن والحسین! یا فاطمة الزّهراء!
جواب ندادند…
وقتی ملحفه را سر جای خود برگرداند، هنوز مضطر بود که چه کند، بالاخره او که معصوم نیست… ان شاء الله خدای متعال هیچ وقت شما را ناامید نکند، امام حسن مجتبی صلوات الله علیه و حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه وارد شدند، اول بستر را نگاه کردند، توقع داشتند مادر نشسته باشد…
امام حسن مجتبی صلوات الله علیه فرمودند: سلماء! «مَا يُنِيمُ أُمَّنَا فِي هَذِهِ اَلسَّاعَةِ»،[۶] مادر ما در این هنگام نمی خوابیدند… یعنی چرا ملحفه روی صورت مادرمان است؟
سلماء توان نداشت مقدّمه بگوید، گفت: «لَيْسَتْ أُمُّكُمَا نَائِمَةً قَدْ فَارَقَتِ اَلدُّنْيَا»… مادرتان راحت شد…
سلماء می گوید که به این دو آقازاده ی مظلوم نگاه کردم، امام حسن مجتبی صلوات الله علیه جلو و امام حسین علیه السلام عقب، آرام آرام آمدند، امام حسن مجتبی صلوات الله علیه آرام روبند را کنار زدند، آرام یک مرتبه بوسیدند… چرا آرام؟ چون نمی خواهند قبول کنند… این صورت درد دارد… مادر نرفته است… «يَا أُمَّاهْ كَلِّمِينِي، أَنَا اِبْنُكِ اَلْحَسَنُ»… مادر با من حرف بزن… من حسن هستم…
هرگاه سختی پیش می آمد، تا زمانی که امام حسن مجتبی صلوات الله علیه زنده بودند اجازه نمی دادند امام حسین علیه السلام سینه سپر کنند، همیشه امام حسن مجتبی صلوات الله علیه خود را سپرِ امام حسین علیه السلام می کردند، فقط این یک جا هست که کار برعکس شد، وقتی امام حسن مجتبی صلوات الله علیه ناامید شدند که مادر جواب نمی دهد، برگشتند و به امام حسین علیه السلام متوسّل شدند… حسین جان! تو عزیز مادر هستی، شاید جواب تو را بدهد… «فَجَاءَ الحُسَیْن، فَوَضَعَ خَدَّهُ تَحْتَ قَدَمَیْهَا» صورت مبارک خود را زیر پای مادر گذاشت… «يَا أُمَّاهْ كَلِّمِينِي، أَنَا اِبْنُكِ اَلْحُسَيْنُ»…

پی نوشت :
.................................................
[۱]- سوره  مبارکه غافر، آیه ۴۴.
[۲]- سوره  مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸.
[۳]- الصّحيفة السّجّاديّة، ص ۹۸.
[۴]- سوره مبارکه مائده، آیه ۸ 
[۵]- بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ، جلد ۷۸ ، صفحه ۲۸۲ 
[۶]- کشف الغمة في معرفة الأئمة ، جلد ۱ ، صفحه ۵۰۰

جهت دسترسی به سایر مجموعه مباحث «جهاد تبیین در قیام فاطمی» استاد کاشانی کلیک کنید.

ویژه نامه مرتبط : ایام فاطمیه سلام الله علیها - ویژه نامه بانوی بی نشان