بهترین پناهگاه انسان - استاد علیرضا پناهیان (کلیپ، صوت، متن)

بهترین پناهگاه انسان - استاد علیرضا پناهیان (کلیپ، صوت، متن)

در این بخش از ضیاءالصالحین، بیانات ارزشمند استاد علیرضا پناهیان را با عنوان "بهترین پناهگاه انسان" به مدت پنج دقیقه تقدیم علاقه مندان می نماییم.

متن سخنرانی :

ناامن بودن فضای زندگی انسان بستری است برای پناه بردن به آغوش امن الهی. این مسیر زندگی است و بندگی و حرکت به سوی او. خدا می فرماید هیچ جای دنیا امن نیست جز آغوش خود من، در مسیر آمدن به سوی من هم امنیت به این سادگی نداری. عمل انجام بدهی معلوم نیست قبول کنم، عمل خوب. عمل بد هم انجام بدهی که دیگر آن که جزا دارد هچ، بعد تازه من ممکن است سر بعضی از عمل های بد هم برای همیشه تو را بگذارم کنار. لذا می بینید سفرۀ عبادت و استغفار همیشه پهن است؛ اولیاء خدا همیشه می روند درِ خانۀ خدا از این فضای ناامن به خدا پناه می برند.

ما کجا گول می خوریم؟ آنجاهایی که یک کمی در کنار خودمان ثبات احساس می کنیم. یک کمی در کنار خودمان تکرار اثرهای اسباب و علل را می بینیم، فکر می کنم اسباب و علل واقعاً یک کاره ای هستند توی دنیا. ما کجا گول می خوریم؟ آنجایی که می بینیم خب ما چند سال است داریم زندگی می کنیم سرطان نگرفتیم الحمدلله، خب لابد نمی گیریم دیگر، مرگ مال همسایه است. دیگران فوت می کنند، مگر ما هم فوت می کنیم؟ همیشه ما تا بوده، من که این جوری بوده من تا بوده دیدم دیگران فوت کردند، من فوت نکردم. خب آقا درست است تو فوت نکردی، ولی یک  روزی هم تو فوت می کنی، می گوید من به این نگاه نمی کنم زندگی ام ناامن نشود. خدا می گوید ببین نگاه کن، احساس ناامنی کردی به من پناه بیاور.

 بعد در روایت می فرماید از زن و بچۀ خودت هم احساس امنیت نکن. یعنی چی آقا اینها زن و بچۀ من هستند! بابا و مامان من هستند! من چجوری اینها را احساس امنیت نکنم از ایشان؟ می فرماید اولاد شما فتنه است، فتنه یعنی چی؟ محل آزمایشت است. ببین دوباره یک ناامنی اینجا خدا ایجاد می کند. اولاد شما، اموال شما فتنه است، شما از دارای هایت احساس امنیت نباید بکنی. آقا شما همه چیز را برای آدم ناامن کردی! شما از همه چیز احساس امنیت بکن بعد من هم بگویم بیا از خدا احساس امنیت بکن. می گویی باشد خدایا شما را هم ازتان احساس امنیت می کنیم، همه چیز هم داریم الحمدالله، از آنها همه باهم کمک کنید من احساس امنیت بکنم. نه، خدا می فرماید من باید تنها باشم. واقعاً اگر به خدا پناه ببریم حوصله مان سر نمی رود، یک اتفاق های بسیار زیبا و قشنگ می افتد. ارتباط ما با خدا شکل می گیرد، کم کم عاشق خدا می شویم. اگر شما از همه جا احساس ناامنی بکنید تازه شنوای حرف هایی می شوی که دربارۀ امنیت بخشی خدا هست! شنوا می شوی، توجه می کنی، متذکرش می شوی.

 آقا هر یک لحظه ای که، هر یک باری که، هر یک ذره ای که بگویی خدا امنیتم به تو است، هر یک لحظه ای که این را بگویی هزار فرسخ رشد می کنی در معنویت. بگویی خدا من احساس امنیت بی تو نمی کنم و خدا تو شاهد هستی من احساس امنیتم فقط به تو است. به سلامتم نیست، به جوانی ام نیست، به دارایی ام نیست، به مدرکم نیست، به مقام و موقعیتم نیست، خدایا احساس امنیتم فقط به تو است. هرکسی توانست این را به خدا بگوید! این می شود ایمان. مزۀ ایمان را تازه آدم می چشد! هیچ کجای عالم امنیت ندارد، هیچ  چیزی امنیت بخش نیست، «یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ» در برج های بسیار محکم مرگ می آید سراغ تان را می گیرد. از چی احساس امنیت می خواهی بکنی؟

 خدایا تو امان من هستی، تو امنیت بخش به من هستی. ببین خدا چه می کند با تو. مزۀ خدایی خودش و پناه دهندگی خودش را بهت نشان می دهد!

جهت دسترسی به مجموعه کلیپهای سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان کلیک کنید.