مجموعه اشعار مداحی حضرت زینب علیهاالسلام - بخش اول

مجموعه اشعار مداحی حضرت زینب علیهاالسلام - بخش اول

در این بخش، مجموعه اشعار مداحی حضرت زینب کبری سلام الله علیها را به مناسبت سالروز رحلت آن بانوی بزرگوار اسلام تقدیم پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام می نماییم. با ما همراه باشید.

« مجموعه اشعار مداحی حضرت زینب علیهاالسلام »

دیده ی آزاد مردان اشک بار زینب است
کوه صبرو استقامت بی قرار زینب است

در اسارت خلق را آزادگی آموخته
چون خدا در این اسیری پاسدار زینب است

باید از دخت علی کار علی را خواستن
لاجرم با خصم دین پیکار کار زینب است

مادرش آموزگار مکتب شرم وحیاست
فارق التحصیل دانشگاه مادر زینب است

آنکه با ایراد نطقی کاخ استبداد را
کرد ویران بر سر قوم ستمگر زینب است

آنکه داغ شش برادر را بدل هموار کرد
تابماند جاودان دین پیمبر زینب است

تازیانه خوردن و از دین حق کردن دفاع
فاطمه در این روش آموزگار زینب است

گر مدال فاطمه از میخ در بر سینه بود
خون پیشانی مدال افتخار زینب است

قلبها، جانها نفسها نطق ها، اندیشه ها
جملگی با یک نگه در اختیار زینب است

هست از درهای جنت یک درش باب الحسین
فاش میگویم کلید قفل آن در زینب است

صبر از زبان عجز ثنا خوان زینب است
عقل بسیط، واله و حیران زینب است

درخطبه اش که کوفه از آن شد سکوت محض
گفتی که ممکنات همه به فرمان زینب است

ابن زیاد شوم به دارالاماره ا ش
رسوا ز منطق شرر افشان زینب است

بر همزن اساس جفا کاری یزید
لحن بلیغ و نطق درخشان زینب است

افزون بود ز حوصله خلق عالمی
درد و غمی که در دل سوزان زینب است

در ماتم حسین، پریشانی جهان
عکسی ز حال زار پریشان زینب است

هر آیه در صحایف علوی به وصف صبر
نازل بر انبیا شده در شاُن زینب است

ایوب صابر است ولیکن در این مقام
انصاف ده که ریزه خور خوان زینب است

در قتلگاه جسم برادر به روی دست
بگرفت که ای خدای من این جان زینب است

قربانی توست بکن از کرم قبول
کاری چنین به عهده ی ایمان زینب است

با اینکه با عیال برادر به شهر شام
در دست اهل ظلم، گریبان زینب است

دارد صغیر امیدی و از روی اعتقاد
چشمش به لطف بی حد و پایان زینب است

ای دختر مظهر العجایب زینب
وی مرکز و منبع فضاعل زینب

گرید به اسیری و غریبی شما
هر صبح و متاء امام غائب زینب

سرنی در نینوا می ماند اگر زینب نبود
کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ
پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود

چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان
در کویر تفته جامی ماند اگر زینب نبود

زخمه زخمی ترین فریاد در چنگ سکوت
از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود

ذوالجناح دادخواهی بی سوار و بی لگام
در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود

در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب
پشت کوه فتنه ها می ماند اگر زینب نبود

کعبه بی نام ونشان می ماند اگر زینب نبود
بی امام دارالامان می ماند اگر زینب نبود

گر چه دادند انبیاء هر یک نشان از کربلا
کربلا هم بی نشان می ماند اگر زینب نبود

مکتب سرخ تشیع کز غدیر آغاز شد
تا ابد بی پاسبان می ماند اگر زینب نبود

مجری احکام قرآن او بود با صبر خویش
دین حق بی حکمران می ماند اگر زینب نبود

کرد اسلام حسینی از یزیدی را جدا
حق وباطل توامان می ماند اگر زینب نبود

شد گلستان کربلا از لاله های احمدی
وین گلستان در خزان می ماند اگر زینب نبود

خون ثارالله رمزی را که بر صحرا نوشت
تا ابد بی ترجمان می ماند اگرزینب نبود

نون و قلم نبی ست و ما یسترون حسین
طاق فلک علی است به عالم ستون حسین

خلقت تمام حضرت زهراست خون حسین
هستی تمام ظاهر و مافی البطون حسین

با یک قیامت است هم الغالبون حسین
در این قیام نقطه پرگار زینب است

سردار سر سپرده جولان عشق کیست
تنها امیر فاتح میدان عشق کیست

عشق است حسین و گوش بفرمان عشق کیست
روح دمیده بر تن بی جان عشق کیست

اذن دخول در حرم یار زینب است
ذرات و کائنات همه مرده یا خموش
در احتجاج زنی یک علم به دوش

آتشفشان خداوند در خروش
هو هوی ذوالفقار علی می رسد به گوش
در هیبتی ز حیدر کرار زینبت

یک تن شهید و یک تن دیگر اسیر شد
یک تن به خاک ماند و یک تن دیگر سفیر شد

یک تن نشان نیزه و شمشیر و تیر شد
یک تن کنار کشته صد پاره پیر شد

یک تن امیر آمد و یک تن امیر شد
بر خیل اشک و آه سپهدار زینب است

چشم ستاره در به در جستجوی ماه
بر روی نیزه دیده زینب گرفت راه

مبهوت می نمود به سرنیزه ای نگاه
آتش کشید شعله ز دل تا کشید آه

کی جانپاه زینب و اطفال بی پناه
راحت بخواب چون که پرستار زینب است

پیدا ترین ستاره دیبای خلقت است
زیباترین سروده لبهای خلقت است

زهرا ترین زهره زهرای خلقت است
لیلاترین لیلی لیلای خلقت است
شیوا ترین سوال معمای خلقت است

گنجینه جزیره ی اسرار زینب است
چشم ستاره در بدر جستجوی ماه

بر روی نیزه دیده زینب گرفت راه
مبهوت می نمود به سر نیزه ای نگاه

آتش کشید جمله زدل تا کشید آه
کی جان پناه زینب و اطفال بی پناه
راحت بخواب چونکه پرستار زینب است

از نای من به ناله چو افتاد نای نی
عالم شنید از پس آن های های نی

تو بر فراز نیزه و من در قفای نی
آنقدر سنگ خورده ام از لا به لای نی

تا این که یافتم سرت از رد پا نی
عشق تو هست آتش و نیزار زینب است

خورشید روی قله نی آشکار شد
کوچکترین ستاره سر شیر خوار شد

ناموس حق به ناقه ی عریان سوار شد
هشتاد وچهار خسته به هم هم قطار شد

زیباترین ستاره دنباله دار شد
در این مسیر نور جلودار زینب است

مار را به سر کوی تو اعدا نگذارند
خواهیم بمانیم در اینجا نگذارند

زینب ز تو ای جان برادر نکند دل
اعدا بگذارند اگر یا نگذارند

خواهم همه عمر کنار تو بمانم
اما چه توان کرد که اعدا نگذارند

ای محرم دل تا غم دل گویم از این بیش
آوَخ که مرا پیش تو تنها نگذارند

شب می رسد و قافله در حال رحیل است
زین بیش دگر پیش تو ما را نگذارند

رفتم من و داغ تو و هجر همه یاران
یک لحظه من دلشده را وا نگذارند

گفتی نکنم گریه به شیون ز فراقت
اما چه کنم شورش غمها نگذارند

دانی چه کسان بار حسینند مؤید
آنانکه به جز در ره او پا نگذارند

زلف عفاف، رشته دامان زینب است
آیات صبر، پایه ایمان زینب است

ایثار و پاکدامنی و عزم و اقتدار
این چار، درسِ طفلِ دبستان زینب است

حبل المتینِ قافله سالار عاشقان
تا روز حشر، موی پریشان زینب است

گل زخم های پیکر صد پاره حسین
آیات بی شماره قرآن زینب است

هر کس که پا نهد به عزا خانه ی حسین
بر او کرم کنید که مهمان زینب است

سرهای نوک نیزه همه دسته های گل
تن های پاره پاره، گلستان زینب است

آن نیزه ای که خصم به قلب حسین زد
زخمش هنوز بر دل سوزان زینب است

با یاد صبح یازدهم، صبح بی حسین
هر روز صبح، شام غریبان زینب است

وقتی که گفت با سپه کوفه «اُسکُتوا»
دیدند کائنات به فرمان زینب است

وقتی رقیه را به ره شام می زدند
دیدم حسین، دست به دامان زینب است

یاللعجب مگر که قیامت به پا شده
بر نیزه آفتاب درخشان زینب است

مه بر فراز چرخ چراغ خرابه ها
خورشید نوک نیزه ثناخوان زینب است

روز جزا بهانه ما از برای عفو
خون حسین و دیده گریان زینب است

تا آفتاب بذل کند نور خویش را
"میثم" همیشه بنده احسان زینب است

خودم دیدم که صحرا لاله گون بود
زمین از خون یاران غرقه خون بود

خودم دیدم فضاى آسمانها
پر از انا الیه راجعون بود

خودم دیدم که نور چشم زهرا
جراحات تنش از حد فزون بود

خودم دیدم که بر هر برگ لاله
نوشته این سخن با خط خون بود

گلى گم کرده ام میجویم او را،
به هر گل میرسم میبویم او را

خودم دیدم گلوى اصغرش را
خودم در بر کشیدم اکبرش را

اگر چه از کنار نهر علقم
زگریه منع کردم خواهرم را

خودم دیدم که زهرا ناله میکرد
خودم دیدم سرشک مادرم را

مکن منعم اگر با این همه داغ
زنم بر چوبه محمل سرم را

گلى گم کرده ام میجویم او را
به هر گل میرسم میبویم او را

خودم دیدم که دلها مرده بودند
خودم دیدم همه افسرده بودند

خودم دیدم کبوترهاى معصوم
همه در زیر پر، سر برده بودند

خودم دیدم که گلهاى نبوت
زبى ابى همه پژمرده بودند

همان جایى که فرزندان زهرا
بجرم عشق سیلى خورده بودند

گلى گم کرده ام میجویم او را
به هر گل میرسم میبویم او را

گل من یک نشان در بدن داشت
یکى پیراهن کهنه به تن داشت

مطالب پیشنهادی: وفات حضرت زینب - ویژه نامه اسوه عشق و شکیبایی