بررسی حقوقی جرم توهین و فحاشی در اماکن رسمی
افرادی که با زیر پا گذاشتن هنجارهای اجتماعی مدام زبان به ناسزا باز می کنند و در حالت بدتر، در اماکن رسمی و اداری، مبادرت به توهین، فحاشی و بدزبانی می کنند کافی است با خواندن این نوشتار بدانند چه عاقبتی در انتظارشان است. در ادامه با ضیاءالصالحین همراه باشید تا در مورد بررسی حقوقی جرم توهین و فحاشی در اماکن رسمی بیشتر بدانید.
بررسی حقوقی جرم توهین و فحاشی در اماکن رسمی
فحاشی یکی از عمده ترین و رایج ترین جرم هایی است که افراد جامعه خیلی راحت به آن مرتکب می شوند اما اگر قبل از انجام این عمل به پیامد سخنانشان فکر کنند هرگز این حرکت را انجام نخواهند داد. افرادی که بدون آگاهی از قانون دست به این عمل می زنند، ناخواسته خود را درگیر دادگاه و جریمه و گاهی شلاق و... می شوند.
طبق ماده 608 قانون مجازات اسلامی «فحاشی و استعمال الفاظ رکیک اگر مستوجب حد قذف نباشد، به مجازات مرتکب فحاشی تا 74 ضربه شلاق و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی محکوم می گردد.»
انواع فحاشی
1.فحاشی ناموسی«قذف»
2.فحاشی پیامکی
3.افتراء
4.تهمت
5.توهین
6.هجو
1. فحاشی ناموسی یا قذف چیست؟
براساس تعریف دکتر محمدجعفر جعفری لنگرودی: «اسناد زنا یا لواط به کسی. فاعل قذف را، قاذف و طرف را مقذوف می نامند. قذف باید یقنی باشد. به صورت اخبار از روی قصد و عمد»
یعنی اگر شخصی به دیگری فحش ناموسی دهد، باید بتواند در دادگاه و در مقابل حاکم ثابت کند که طرف مقابل یا اعضای خانواده او که مورد فحاشی قرار گرفته اند، چنین کاری را به عمد و به قصد انجام داده اند و برای اثبات حرف خود مدرک بیاورد. در غیر این صورت مجازات سختی پیش رو دارد. همچنین دادن فحش ناموسی چه به صورت حضوری، پیامکی، از طریق شبکه اجتماعی، ایمیل، نامه و ... هم قذف به حساب می آید.
طبق ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی « فرد مرتکب جرم، به ۷۴ ضربه شلاق یا پرداخت معادل پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی، محکوم می شود.»
2. فحاشی پیامکی
طبق ماده 641 قانون مجازات اسلامی : «اگر از طریق لوازم مخابراتی ایجاد به مزاحمت شود علاوه بر اجرای مقررات خاص شرکت مخابرات مرتکب به حبس از یک تا شش ماه محکوم خواهد شد. علی ایحال چنانچه از طریق پیامک فحاشی انجام شود مرتکب، به مجازات مزاحم تلفنی محکوم می گردد.»
پس فحاشی از طریق پیامک، تلگرام، اینستاگرام، ایتا، ایمیل و ... اولین جرمی که به وجود می آورد جرم مزاحم تلفنی است. بعد از آن اگر فحاشی ناموسی باشد مانند مورد بالا قذف هم صورت گرفته است. بنابراین فرد در فحاشی پیامکی هر دو جرم را انجام داده است که تبعات زیادی دارد.
3. افتراء
در این جا می توان به دو حالت اشاره کرد:
الف)افتراء قولی:
نسبت دادن جرم به صورت لفظی به دیگری یا به صورت عادی یا به صورت مجازی از طریق رسانه ها یا شبکه اجتماعی مانند: فرد می گوید رئیس شرکت (...) کلاهبردار است. در صورتی که این طور نیست.
ب)افترای فعلی:
فرد برای اثبات جرم به دیگری وسایل و ملزوماتی را آماده می کند تا به آن جرمی را نسبت دهد. مانند: در جیب دیگری وسایل دزدی بگذارد و او را بین دیگران دزد جلوه دهد.
طبق مواد 697 و 699 قانون مجازات اسلامی :«در افترای قولی، به جز در موارد تهمت های ناموسی که موجب حد است. برای مفتری حبس از یک ماه تا یک سال یا تا 74 ضربه شلاق پیش بینی کرده است. کیفر افترای فعلی نیز حبس از 6 ماه تا 3 سال یا تا 74 ضربه شلاق است.»
4. تهمت
تهمت هم مانند افترا است و به معنای نسبت دادن عملی مجرمانه به دیگری که به صورت ناحق باشد را تهمت می گویند. در اصطلاح عوام به آن «تهمت ناروا» می گویند.
5. توهین
توهین 2 حالت دارد:
الف)توهین به مقامات رسمی و قانونی
توهین به مقامات رسمی و قانونی و افرادی که مقام دولتی به حساب می آیند جرم است مانند توهین به شهردار، وکیل، قاضی، کارمندان دادگاه، پزشک، پرستار، کارمندان بیمارستان، وزیر، دیوان محاسبات، رئیس کشور، نمایندگان مجلس، تولیت، حوزه علمیه و عوامل مربوط به آن کارمندان مختلف مانند بانک، شهرداری، آتش نشانی و... که در حین انجام وظیفه هستند. در صورتی که مورد توهین واقع شوند. فرد توهین کننده طبق قانون: « 3 تا 6 ماه حبـس یا 50 هزار یا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد داشت.»
ب)توهین به زنان و اطفال
توهین و فحاشی به بانوان و اطفال در معابر عمومی، طبق قانون مجازات : «به حبس از 2 تا 6 ماه و تـا 74 ضربـه شلاق محکوم خواهد شد.»
6. هجو
شخص یا اشخاصی که با نقاشی، سرودن اشعار، نوشتن و ... دیگران را مورد گزند و توهین قرار دهند هجو انجام داده اند.
طبق ماده 700 : «هر کسی با نظم یا نثر یا به صورت کتبی یا شفاهی کسی را هجو کند یا هجوبه کند به حبس از 1 تا 6 ماه محکوم می شود.»
امید است بعد از بررسی و خوانش این نوشتار مواظب سخن گفتن خویش باشیم تا هم موجب رنجیده خاطر کردن دیگران نباشیم و همچنین جلوی مجرم شناخته شدن خود و دیگران را بگیریم.
از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمودند:
«لَیْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلا اللَّعَّانِ وَلا الْفَاحِشِ وَلا الْبَذِیءِ»
«مؤمن، انسانی بدگوی عیب گیرنده و لعن کننده و فحش گوی و بدزبان هرزه گو نیست.»
