کربلا؛ نمایشگاه بزرگ گذشت و فداکاری

کربلا؛ نمایشگاه بزرگ گذشت و فداکاری

همانطور که می دانید کربلا نمایشگاه بزرگ گذشت بود؛ گذشت از جان، گذشت از جوان، گذشت از همسر، گذشت از شکم، گذشت از رفاه، گذشت از خواب، همه ی گذشت ها یکجا در یک روز واقع شد. در این نوشتار برآنیم مطالبی از ایثار و فداکاری اصحاب و یاران امام حسین علیه السلام در واقعه عاشورا تحت عنوان «  کربلا؛ نمایشگاه بزرگ گذشت و فداکاری » ارائه نماییم. با ضیاءالصالحین همراه باشید.

گذشت از جان، در راه حفظ دین

امیرالمؤمنین علیه السلام جای پیغمبر صلی الله علیه وآله خوابید. آیه نازل شد. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ» [1] بعضی از مردم خودشان را پیش مرگ پیغمبر صلی الله علیه وآله می کنند. از جان گذشت. می دانید خدا چه کرد؟ خدا به فرشته ها گفت: کدامیک از شما حاضر هستید جانتان را فدای دیگر فرشته ها کنید؟ ببینید علی بن ابی طالب، امیرالمؤمنین علیه السلام جانش را فدا کرد.

خانه ای آشنا

امام حسین علیه السلام کاری کرد که خانه ی او خانه ی همه ی ما شد. همینطور که هر کسی در خانه ی خودش نمازش را چهار رکعتی می خواند، در خانه ی الوهیت مسجدالحرام، خانه ی نبوت مسجد النبی، خانه ی ولایت مسجد کوفه، خانه ی شهادت نیز نمازش 4 رکعتی است.
ما پنج تا خانه داریم. شما در این پنج جا می توانید نماز چهار رکعتی بخوانید. این چه بود که همه ی غریبه ها را خودی کرد؟ آدم در محل غریب نمازش شکسته است ولی امام حسین علیه السلام می گوید اینجا غریب نیستی، اینجا خانه ی خودت است.

گذشت از مال

می دانید امام حسین علیه السلام چه کرد؟ وقتی کربلا آمد زمین های کربلا را خرید. گفت: نمی خواهم خون من در زمین مردم ریخته شود. نمی خواهم زوارهایی که زیارت من می آیند، پایشان را در زمین مردم بگذارند. حق مردم است. این خودش یک درس است که عزادارهای امام حسین علیه السلام باید حق مردم را نادیده نگیرند. حق زن، حق شوهر، حق همسایه.

گذشت از خواب

زینب کبری علیها السلام شام غریبان هم نماز شبش را خواند، منتهی آمد بلند شود، افتاد. زانویش طاقت نداشت. یعنی او این رقمی نماز شب می خواند، لااقل دخترهای ما در سال یک شب به این بی بی تکیه کنند.

قرآن ستایش می کند. «تَتَجافى‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِع‏»[2] افرادی هستند خودش را از رختخواب می کَنند، برای مناجات. بعد می گوید: «فَلَا تَعْلَمُ نَفْس‏»[3] کسی نمی داند چه اجری برایش گذاشتیم. بعضی از آیات قرآن می گوید: «ضِعف» یعنی دو برابر. بعضی آیات می گوید: «اَضعاف» چند برابر. بعضی آیات می گوید: «فَلَهُ عَشْر» ده برابر، بعضی آیات می گوید: هفتصد برابر، اما راجع به کسی که خودش را از خواب بکند، می گوید: «فَلَا تَعْلَمُ نَفْس‏» آیه ی قرآن است که می خوانم. هیچ کس نمی تواند بفهمد پاداش این کسی که خودش را از رختخواب برای مناجات کَند، هیچ کس نمی تواند حسابش را بکند. هیچ کس حسابش را ندارد، از بس مهم است.
جالب این است که امام حسین علیه السلام شب عاشورا هم نماز شب می خواند، هم شمشیر تیز می کند. یعنی چه؟ یعنی نماز شما را از دشمن غافل نکند. سرگرم نشوید در مسجدها مشغول نماز شوید، بعد ببینید شرفتان رفت، عزتتان رفت، حکومتتان رفت.

اقامه نماز، حتی در میدان جنگ و جهاد

آیه ی 102 سوره ی نساء می گوید: در مقابل دشمن اگر وقت نماز شد، همه نماز را به جماعت اقتدا نکنید. صد تا اقتداء کنید و صد تا سر پست باشید. آقا رکعت دوم «بحول الله» که گفت، آنهایی که رکعت اول بودند قصد فرادی کنند سریع بروند رکوع و سجود را انجام بدهند، چون نمازشان دو رکعتی بود. بروند اسلحه را از آنها بگیرند، آنهایی که سر پست هستند، بیایند به رکعت دوم برسند. بعد می گوید: نکند غافل شوید. «وَدَّ الَّذینَ کفَرُوا لَوْ تَغْفُلُون‏»[4] دشمن دوست دارد شما غافل شوید. امام حسین علیه السلام فرمود: یک دست به قرآن، یک دست به اسلحه. امام حسین علیه السلام بر لبش نماز بود، در دستش اسلحه.

گذشت از جوان و برادر

خیلی علی اکبر علیه السلام شبیه پیغمبر بود. یعنی ابروهایش شبیه ابروهای پیغمبر بود. چشم هایش مثل چشم های پیغمبر بود. پیشانی اش، صورتش، هروقت می خواستند یاد پیغمبر بکنند، به علی اکبر علیه السلام نگاه می کردند. این جوان را فرستاد. گذشت از جوان. گذشت از بچه ی شیرخواره، گذشت از فامیل، هجده نفر از این هفتاد و دو نفر فامیل امام حسین بودند.

روز عاشورا چه روزی بود!

گذشت از مسکن، خیمه هایش را هم آتش زدند. در تاریخ نداریم که مهمانی دوازده هزار نامه ی دعوت برایش آمده باشد جز امام حسین علیه السلام. این همه نامه ی دعوت و بی وفایی. «لَا دِینَ لِمَنْ لَا عَهْدَ لَه‏»[5] قرآن می گوید: کسی اگر وعده بدهد، و خلاف وعده کند «فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقا» [6] کم کم به نفاق کشیده می شود.

امام حسین علیه السلام گذشت از جان، گذشت از برادر، گذشت از فرزند، گذشت از طفل، گذشت از خواب، گذشت از آب، گذشت از فامیل، روز عاشورا چه شد؟ بی خود نیست گفتند: «لَا یَوْمَ کیَوْمِک یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه‏»[7] هیچ روزی مثل روز تو نیست.

گذشت از آبرو 

به امام حسین علیه السلام نسبت دادند که خروج کرده است. در فقه ما داریم اگر کسی بر امام زمانش خروج کند، باید خونش ریخته شود. گفتند: امام زمان یزیدبن معاویه است، امیرالمؤمنین یزید است. و هرکس علیه یزید اقدامی کند، خروج کرده است. حالا که خروج کرده قتلش واجب است.

انسان چطور خط را گم می کند. عمرسعد وقتی می خواهد به لشگرش بگوید: سوار شوید حسین را بکشید. می گوید: «یَا خَیْلَ اللَّه‏»[8] ای لشگر خدا! به راستی پست و پول چه می کند؟ به لشگر یزید می گوید: لشگر خدا! چه خبر است؟ می خواهد فرماندار ری شود. یعنی به خاطر پست آدم اینقدر جنایتکار باشد.

زیباترین گذشت ها در کربلا بود

همه ی گذشت ها در کربلا بود، چقدر قشنگ بود. ما باید از کربلا درس بگیریم. وقتی می گوییم: حضرت ابوالفضل علیه السلام آب را بالا آورد، یاد تشنگی بچه ها افتاد آب را نخورد، یعنی چه؟ یعنی شما یاد فقرا بیافت، پول هایت را از بانک بیرون بکش. چهار تا جوان را داماد کن. چهار تا دختر را جهازیه بده. چهار تا وام بده. مگر تو سپرده در بانک نداری؟ این پول بانک برای شما آب کربلا است.

می خواهی کام بگیری، می بینی فلانی وضعش خراب است. با یک مبلغ کم راه می افتد. ما دو لیتر گریه می کنیم، ولی کار یک مسلمان را هم راه نمی اندازیم. وقتی می گوییم: امام حسین علیه السلام زمین کربلا را خرید، که مال مردم تصرف نشود، این هم برای ما درس باشد.

ما چقدر گذشت کرده ایم ؟ آیا ما از جان گذشتیم؟ یک متلکی به ما گفتند حاضر هستیم از این متلک بگذریم؟ حالا فحش داده حلالش کن. غیبت حلالش کن. حالا شریک هستید، او را ببخش. توهین کرده او را ببخش. ما از چه گذشتیم؟ امام حسین علیه السلام از همه چیز گذشت.

جهت مطالعات بیشتر در مورد روز تاسوعا، «ویژه نامه علمدار نینوا، حضرت عباس علیه السلام» را مشاهده نمایید.

پی نوشت
......................................
1. سوره بقره/ آیه 207
2. سوره سجده/ آیه 16
3. سوره سجده/ آیه 17
4. سوره نساء/ آیه 102
5. بحارالانوار/ جلد 69/ صفحه 198
6. سوره توبه/ آیه 77
7. بحارالانوار/جلد 45/صفحه 218
8. بحارالانوار/ جلد44/ صفحه391

منابع
.......................................
1. بیانات حجت الاسلام قرائتی در سایت درس هایی از قرآن.
2. سایت حوزه.