بهترین مأموم برای بهترین امام و بهترین امام برای بهترین مأموم

بهترین مأموم برای بهترین امام و بهترین امام برای بهترین مأموم

اگر کتب تاریخ و سیره را ورق بزنیم تا مصادیقی برای دو عنوان بالا پیدا نماییم موارد بسیار کمی را خواهیم یافت چرا که هر چه گوهر خلوص بیشتر شود کمیاب تر خواهد شد. لذا در این نوشتار برآنیم از رابطه ی بین حضرت اباالفضل با امام حسین علیهما السلام مطالبی تحت عنوان «بهترین مأموم برای بهترین امام و بهترین امام برای بهترین مأموم» ارائه نماییم. با ضیاءالصالحین همراه باشید.

بهترین مأموم برای بهترین امام و بهترین امام برای بهترین مأموم

اگر کتب تاریخ و سیره را ورق بزنیم تا مصادیقی برای دو عنوان بالا پیدا نماییم موارد بسیار کمی را خواهیم یافت چرا که هر چه خلوص گوهر بیشتر شود کمیاب تر خواهد شد.به عنوان مثال اگر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم برای امیرالمؤمنین علیه السلام بهترین امام بود و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز بهترین مأموم و یا امام حسن علیه السلام بهترین امام برای امام حسین علیه السلام و او نیز بهترین مأموم، دیگر بعد از این مثالها مثالی بهتر از امامت امام حسین علیه السلام و مأموم بودن عباس علیهما السلام نخواهیم یافت.

و این حقیقت را در کلام حضرت امام حسین علیهم السلام وسائر ائمه علیهم السلام و همچنین در رفتار و گفتار خود عباس علیه السلام نیز می یابیم:

«اما بعد فإنی لا أعلم أصحابا أولی ولا خیرا من أصحابی ولا أهل بیت أبرّ و لا أوصل من أهل بیتی فجزاکم الله عنی جمیعا خیرا ...فانطلقوا جمیعا فی حلّ ... فقام العباس فقال لم نفعل ذلک لنبقی بعدک ، لا أرانا الله ذلک أبدا»[مقتل الحسین علیه السلام، أبو مخنف الزدی، ص107 و177 و تاریخ طبری، ج 4، ص 318 وارشاد مفید، ج 2 ، ص91]

امام حسین علیه السلام فرمود: «همانا من هیچ أصحابی بهتر یا با وفاتر [در بسیاری از نقلها به جای کلمه « أولی » لفظ « أوفی » به کار رفته است مثل ارشاد مفید ج 2 ص 92] از أصحاب خود نمی شناسم و همچنین هیچ اهل بیتی را بهتر از اهل بیت خود نمی دانم که نیکوکار و اهل صله رحم باشند پس خداوند همه شما را به خاطر [کمک] به من جزای خیر دهد ... من همه شما را حلال می کنم از تاریکی شب استفاده کنید و بروید». طبق بعضی از نقلها اولین کسی که از این سخن برافروخته شد عباس علیه السلام بود که ایستاد و فرمود : «هیچ گاه ما این کار را نخواهیم انجام داد. برویم که چه شود؟!! برویم که بعد از تو زنده بمانیم هرگز خداوند چنین روزی را نیاورد!!».

و شاید به همین دلیل بود که برادران مادری خود را پیش از خود به میدان فرستاد تا شدت اطاعت و حمایت خود را از امامش به اثبات برساند!!
در همین رابطه شیخ مفید می نویسد: «وقتی عباس بن علی علیهماالسلام کثرت کشتگان در سپاه امام را مشاهده نمود به برادران مادری خود که عبدالله وجعفر و عثمان بودند فرمود: ای فرزندان مادرم جلو بروید تا ببینم که خیر خواه خدا و رسولید ...»[ارشاد مفید، ج 2، ص 113]
و باز به همین دلیل بود که وقتی شمر ملعون برای حضرتش امان نامه آورد، فرمود: «خدا تو را و امان نامه ات را لعنت کند ای شمر، آیا به ما امان نامه می دهی در حالی که پسر رسول خدا در امان نیست؟؟!! »[ارشاد مفید، ج 2 ، ص 94]

و در هنگام کارزار این گونه رجز خواند :

والله ان قطعتموا یمینی  *   إنی أحامی أبدا عن دینی
و عن امام صادق الیقین *   نجل النبی الطاهر الأمین [لواعج الأشجان، ص 179 و معالم المدرستین ج 3 ص 130]

و باز به دلیل همین است که در زیارت نامه مأثور [زیارتنامه مأثور به زیارتنامه ای گفته می شود که معصوم آن را انشاء نموده باشد و جالب است که بدانیم در مورد غیر معصوم هیچ زیارتنامه مأثوری نداریم مگر در مورد دو نفر حضرت فاطمه معصومه و حضرت عباس علیهماالسلام] حضرتش می خوانیم: «السلام علیک أیها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله و لأمیر المؤمنین و الحسن و الحسین» و همچنین: «أشهد أنک قد بالغت فی النصیحة و أعطیت غایة المجهود»[کامل الزیارات، ص 441] یعنی تو اطاعت کننده از رسول الله و امیر المؤمنین و حسن و حسین بودی و در خیر خواهی برای امام خود مبالغه فرمودی و سعی خود را در این راه به نهایت رساندی!

 و همچنین: «فنعم الأخ الم واسی »      [بحار الأنوار، ج 98، ص 219 و 366]      یعنی تو براد ر خوبی بودی که مواسات را با برادر خود رعایت نمودی!  
منظور این است که عباس علیه السلام هر  چه برای خود پسندید برای امامش نیز پسندید!

و همچنین: «فنعم الأخ الصابر المجاهد و المحامی الناصر و الأخ الدافع عن أخیه»[بحار الأنوار، ج 98، ص 219 و 366] یعنی تو بهترین برادری بودی که در راه یاری امامت صابر و اهل مجاهده بودی و امام خود را حمایت و یاری کردی و تو بهترین برادری بودی که از برادر خود دفاع نمودی!

نکته ای که در این جا توضیح آن لازم به نظر می رسد این است که قطعاً حمایت های جناب اباالفضل علیه السلام از امام حسین علیه السلام هیچ ربطی به این که با هم برادر ظاهری بوده اند نداشته است و فقط و فقط حضرت عباس علیه السلام به جهت اینکه امام حسین علیه السلام امام او بوده است این حمایت عظیم را برای او ارزانی داشته است، به همین دلیل هیچ گاه امام حسین علیه السلام را به عنوان برادر صدا نزد مگر در لحظه شهادت![موسوعة کلمات الإمام الحسین علیه السلام، بخش مربوط به عباس علیه السلام و وسیلة الدارین ص 274]

و همیشه از امام حسین علیه السلام تعبیر به «یا سیدی و مولای» می نمود ولی اهل بیت علیهم السلام و همچنین امام حسین علیه السلام برای او از تعبیر برادر استفاده می نمودند، گویا آن قدر متواضع بود که خود را لایق برادری با سبط اصغر و فرزندی سیدة نساءالعالمین نمی دانست اما در لحظه شهادت که او را برادر صدا زد شاید فاطمه زهرا علیهاالسلام را بر بالین خود مشاهده نمود که او را با عنوان فرزند صدا می زند!!

جهت مطالعات بیشتر در مورد ماه محرم، «ویژه نامه علمدار نینوا، حضرت عباس علیه السلام» را مشاهده نمایید.