40 حدیث درباره حضرت مهدی علیه السلام

40 حدیث درباره حضرت مهدی علیه السلام

در این نوشتار قصد داریم 40 حدیث شریف از معصومین علیهم السلام را درباره حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بازنشر کنیم. با ضیاءالصالحین همراهی کنید.

1-«پیامبرگرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»: المَهدِی طاووسُ أَهلِ الجَنَّةِ. مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف طاووس اهل بهشت است. (الشِّهاب فی الحِکَمِ و الآداب، ص ١٦)

2-«پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)»: افضلُ اَعمالٍ اُمّتی اِنتظارُ الفَرَج. افضل اعمال امت من انتظار فَرَج و ظهور امام زمان علیه السلام است. (الشِّهاب فی الحِکَم و الآداب، ص ١٦)

3-«حضرت مهدی(عج)»: اَكثِروا الدُّعاءَ بِتَعجِیل الفَرَجِ فَاِنَّ ذلِكَ فَرَجُكُم. برای تعجیل در ظهور من زیاد دعا کنید که خود فَرَج و نجات شما است. (کمال الدین، ج ٢، ص ٤٨٥)

4-«مولی امیرالمؤمنین(علیه السلام)»: اِنتَظِروا الفَرَجَ وَلا تَیأسُوا مِن رَوحِ الله. همواره در انتظار (فرج و ظهور صاحب الزمان علیه السلام) باشید و یأس و نا امیدی از رحمت خدا به خود راه مدهید. (بحار، ج ١٥، ص ١٢٣)

5-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: مَن ماتَ مِنكُم وَ هُوَ مُنتظِرٌ لِهذا الأََمرِ كان كَمَن هوُ مَعَ القائِمِ فی فُسطاطِه. هر کس از شما که در حال انتظار ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) از دنیا برود همچون کسی است که در خیمه و معیت آن حضرت در حال جهاد به سر می برد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٢٦)

6-«پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)»: مَن اَنكَرَ القائِمَ مِن وُلدی أَثناءَ غَیبَتِهِ ماتَ میتَةً جاهِلیةً. کسی که قائم(مهدی) را که از فرزندان من است در دوران غیبتش مُنکِر شود، بر حالت جاهلیت قبل از اسلام از دنیا خواهد رفت. (منتخب الاثر، ص ٢٢٩)

7-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: لَو لَمْ یبْقَ منَ الدُّنیا اِلاَّ یومٌ واحِدٌ لَطَوّلَ اللهُ ذلِكَ الیومَ حَتّی یخرُجَ قائمُنا أَهْلَ البَیت. اگر از عمر دنیا تنها یک روز مانده باشد خداوند آن روز را آنقدر طولانی می کند تا قائم ما اهل بیت(علیه السلام) ظهور یابد. (منتخب الاثر، ص ٢٥٤)

8-«حضرت مهدی(عج)»: فَاِنّا یحیطُ عِلمُنا بِأَنبائِكُم و لایعزُبُ عَنّا شَیءٌ مِن اَخباركُم. ما از اوضاع شما کاملاً باخبریم و هیچ چیز از احوال شما بر ما پوشیده نیست. (بحار، ج ٥٣، ص ١٧٥)

9-«حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف»: اِنّی اَمانٌ لِأَهلِ اِلأرضِ كما أَنَّ النُّجومَ اَمانٌ لِأَهلِ السّماء. من برای اهل زمین أمن و أمانم همان گونه که ستارگان آسمان أمن و أمان اهل آسمانند. (کمال الدین، ص ٦٤٧)

10-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: المُنتَظِرُ لِلثّانی عَشَر كَالشّاهِرِ سَیفَهُ بَینَ یدَی رُسولِ الله صلی الله علیه و آله یذُبُّ عَنهُ. کسی که در انتظار امام دوازدهمین خود به سر می برد همانند کسی است که در رکاب رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) شمشیر کشیده و از آن حضرت دفاع می نماید. (کمال الدین، ص ٦٤٧)

11-حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف: إنّا غَیرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِكُم ولا ناسین لِذِكرِكُم و لَولا ذلِكَ لَنَزلَ بِكُم اللّأْواءُ وَاصطَلَكُمُ الأَعداءُ. ما در رعایت حال شما هیچ کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطر نمی بریم و گرنه محنت و دشواریها شما را فرا می گرفت و دشمنان شما را از بُن و ریشه قلع و قمع می ساختند. (بحار، ج ٥٣، ص ٧٢)

12-حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف: اَنَا خاتِمُ الأوصیاءِ وَ بی یدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلی و شیعَتی. من ختم کنندة راه اوصیا هستم و به وسیلة من خدا بلاها را از اهل بیت من و شیعیانم دفع می نماید.

(غیبت شیخ طوسی، ص ٢٤٦)

13-«پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)»: یخرُجُ المَهدی و علی رَأسِه غَمامَةٌ فیها مُنادٍ ینادی «هذا المَهدی خَلیفةُ اللهِ فَاتَّبِعوهُ» زمانی که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور می کند ابری بالای سر دارد که در آن منادی ندا می کند «این مهدی خلیفة الله است، از او متابعت و پیروی کنید.» (بحار، ج ٥١، ص ٨١)

14-«امام جعفرصادق(علیه السلام)»: قَبْلَ قیامِ القائمِ(علیه السلام) خَمسُ علاماتٍ مَحْتُوماتٍ. اَلیمانی وَ السُّفیانی و الصَّیحَةُ وَ قَتلُ النَّفسِ الزَّكِیةِ وَ الخَسفُ بِالبَیداء. پیش از ظهور حضرت قائم(علیه السلام) وقوع این پنج علامت حتمی است: ظهور یمانی (از یمن)، سفیانی (از شام)، صیحه و فریاد آسمانی، کشته شدن نفس زکیه (سیدی بزرگوار در مسجدالحرام) و فرو رفتن لشکر سفیانی در زمین بیداء (بیابان میان مکه و مدینه). (الزام الناصب، ج٢، ص ١٣٦ ـ بحار، ج ٥٢، ص ٢٠٤)

15-«امام محمدباقر (علیه السلام)»: وَ قَتلُ غلامٍ مِن آلِ مُحمّدٍ عَلیهِمُ السلامُ بَینَ الرُّكنِ و المَقامِ اِسمُهُ محمدُبنُ الحَسَنِ «اَلنَّفسُ الزّكیةِ». (از علائم نزدیک ظهور حضرت) جوانی از آل محمد(علیه السلام) به نام محمد بن الحسن «نفس زکیه» میان رکن حجر الاسود و مقام ابراهیم به شهادت می رسد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٩٢)

16-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: لَیسَ بَینَ قِیامِ قائِمِ آلِ مُحمدٍ علیهم السلام وَ بینَ قَتلِ النّفسِ الزّكِیةِ الاّ خَمسَ عَشَرَةَ لیلةً. فاصله میان قیام قائم آل محمد(علیه السلام) و شهادت «نفس زکیه» تنها پانزده روز خواهد بود. (بحار، ج ٥٢، ص ٢٠٣)

17-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: قُداّمُ القائِمِ مَوتَتان: مَوتٌ احمرُ وَ موتٌ اَبیضُ حتّی یذَهَبَ مِن كُلِّ سبعةٍ خمسةٌ! اَلموتُ الأحَمرُ السَیفُ و المَوتُ اَلأَبْیضُ الطَاّعونُ. پیش از قیام حضرت، دو نوع مرگ و میر خواهد بود: یکی مرگ سرخ و دیگر مرگ سفید آنچنان (سهمگین و هولناک) كه از هر هفت نفر پنج نفر از بین خواهند رفت! مرگ سرخ با شمشیر(اسلحه) و مرگ سفید بیماری(همه گیر) طاعون است.(كمال الدین، ص ٦٥٥)

18-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: لایقومُ حتّی یقتَلَ الثُّلثُ و یموتُ الثُّلثُ و یبقَی الثُّلث! قیام حضرت نخواهد بود تا زمانی که یک سوم مردم کشته شوند و یک سوم دیگر می میرند و تنها یک سوم باقی خواهند ماند! (بشارت الاسلام، ص ١٧٥)

19-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: كَذَبً الوَقّاتون، إنّا اَهلُ بَیتٍ لانُوَقِّتُ. دروغ می گویند کسانی که زمان ظهور حضرت را پیشگوئی می کنند. ما خاندان اهل بیت برای فَرَج حضرتش زمان معین نمی کنیم. (بحار، ج ٥٢، ص ١١٨)

20-«امام محمدباقر (علیه السلام)»: اذا خَرَجَ أَسنَدَ ظَهْرهُ اِلَی الكَعبةِ وَ اجتَمع له ثلاثُمِأَةٍ وَ ثَلاثَةَ عَشَرَ رجَلاً. فَأَوَّلُ ما ینطِقُ بِهِ هذِهِ الإیة «بَقِیةُ الله خیرٌلكُم اِنْ كُنتُم مؤمنین. زمانی که حضرت ظهور می کند به خانة کعبه تکیه می دهد و در خدمتش سیصد و سیزده نفر (یاران به تعداد لشکریان بدر) حضور پیدا می کنند. اول سخن حضرت آیه شریفه است: «بَقِیةُ اللهِ خیرٌلکُم اِنْ کُنتُم مُؤمنین». (اِعلام الوری، ص ٤٣٣)

21-«امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)»: علامَتُهُ أَن یكوُنَ شَیخَ السِّنِّ شَابَّ المَنظَرِ حتّی أَنَّ النّاظِرَ اِلَیهِ یحسَبُهُ اِبنَ اَربعینَ سنةً. نشانة مخصوص حضرت چهرة جوان بودن او در سن کهولت است به گونه ای است که هر کس حضرت را می بیند او را چهل ساله می پندارد. (اِعلامُ الوَری، ص ٤٣٥)

22-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: لایبقی مُؤمنٌ مَیتٌ اِلاّ دَخَلتْ عَلیهِ الفَرحةُ فی قَبرِه. در وقت ظهور حضرتش، هیچ مؤمن از دنیا رفته باقی نمی ماند مگر آن که سرور و شادمانی قبر او را فرا می گیرد. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٢٨)

23-«پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)»: مِن ذُُرَّیتی اَلمهدی اِذا خَرجَ نَزَل عیسَی بنُ مریمَ(علیه السلام) لِنُصرتِهِ فَقَدَّمَهُ وَ صلّی خَلفَهُ. مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از فرزندان من است، زمانی که قیام می کند عیسی بن مریم(علیه السلام) جهت نصرت و یاری او (از آسمان) فرود می آید و حضرتش را برای نماز مقدّم می دارد و به او اقتدا می نماید. (امالی صدوق، ص ١٨١)

24-«پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)»: اَلمهدیعجل الله تعالی فرجه الشریف یكسِرُ الصلیبَ وَ عِندَهُ عیسی(علیه السلام). حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف پس از ظهور، در حالی که حضرت عیسی علیه السلام در محضر اوست صلیب (مسیحیان) را درهم می شکند. (اثباة الهداة، ج ٣، ص ٦٥٠)

25-«امام محمدباقر (علیه السلام)»: (فی روایةٍ) اَوّلُ مایبدأُ القائمُ علیه السلام بِأنطاكِیةَ فَیستَخرِجُ مِنَها التَّوریةَ مِن غارٍ فیه عصا موسی و خاتَم سلیمانعجل الله تعالی فرجه الشریف. نخستین کاری که امام زمان(علیه السلام) انجام می دهد (در یک روایتی) تورات (حقیقی) را از غاری در شهر «انطاکیه» که عصای موسی و انگشتر سلیمان(علیه السلام) نیز در آن است بیرون می آورد. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٩٠).

26-«پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)»: یظْهَرُ علی یدَیهِ «تابوتُ السَّكینَةٍ » مِن بُحَیرَةِ طَبَرَیة، یحمَلُ فَیوضَعُ بَینَ یدَیهِ ببَیتِ المَقدِسِ فاذا نَظَرَتْ اِلَیه الیهودُ اَسلَمَت اِلاّ قلیلاً مِنهم. «تابوت سکینه» به دست حضرتش از دریاچة طبرّیه (در فلسطین) بیرون آورده می شود و همراه آن حضرت حمل شده و در بیت المقدس در برابرش گذاشته می شود. یهودیان وقتی آن را می بینند، به جز تعدادی اندک، همه مسلمان می شوند. (الملاحم و الفتن، ص ٥٧)

27-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: یقومُ بأمرٍ جَدیدٍ و سُنَّةٍ جَدیدةٍ و قَضاءٍ جَدید عَلَی العَرَبِ شَدید. حضرت که ظهور می کند، اموری نوین، و سنتّی نوین، و قضاوت های نوینی به همراه خواهد داشت و بر قوم عرب سخت گران خواهد بود. (غیبت نعمانی، ص ١٢٢)

28-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: اذا قامَ القائمُ لایبقی اَرضٌ اِلاّ نُودِی فیها شَهادَةُ «اَن لااله اِلاّ اللهُ و أَنّ مُحمداً رسولُ الله صلی الله علیه و آله و سلم.». زمانی که حضرت قیام می کند سرزمینی باقی نمی ماند جز اینکه ندای (رسای) شهادتین «لا اله الاالله محمد رسول الله(صلی الله علیه و آله)» از آن برخواهد خواست. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٤٠)

29-«امام محمدباقر (علیه السلام)»: كَأنّی بِأَصحابِ القائمِ(علیه السلام) وَ قَد اَحاطوا بِما بَینَ الخافِقینَ فَلَیس مِن شَیءٍ اِلاّ وَ هُوَ مُطیعٌ لَهمُ. گویا یاران حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف را می بینم که بر شرق و غرب عالم سُلطه یافته اند و دیگر چیزی وجود ندارد که مطیع و تحت فرمان آنان نباشد. (کمال الدین، ج ٢، ص ٦٧٣)

30-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: هُوَ المُفرِّجُ الكُرَبِ عَن شیعَتِه بَعد ضَنكٍ شَدیدٍ وَ بَلاءٍ طَویل. تنها او (مهدی(علیه السلام)) است که پس از دوران های طولانی بلاخیز و تنگناهای طاقت فرسا، غم ها و گرفتاری ها را از دل شیعیانش برطرف می نماید. 

31-«امام زین العابدین (علیه السلام)»: اِذا قامَ قائمُنا أَذهَبَ اللهُ عَزَّوجلّ عَن شیعَتِناَ العاهَةَ وَ جَعَلَ قُلوبَهُم كَزُبَرِ الحَدیدِ وَ جَعلَ قُوّةَ الرَّجلِ مِنُهم قُوَّةَ اَربعینَ رَجُلاً. زمانی که قائم ما قیام می کند خدای متعال آفت ها را از میان شیعیان برطرف می کند و دلهایشان (در استقامت) همانند الوار آهنین قرار می دهد که قوّت یك مرد آنان برابر قوّت چهل مرد خواهد بود. (بحار، ج ٥٢، ص ٣١٧)

32-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: فلا یبقی فی الأَرضِ خَرابٌ اِلاّ و عُمِّرَ. در حکومت حضرتش جای مخروبه ای در زمین باقی نمی ماند الّا آنکه آباد می گردد. (بشارة الاسلام، ص ٩٩)

33-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: لایدَعُ بِدعةً اِلاّ اَزالَها وَ لاسُنَّةً اِلاّ اَقامها. حضرت، هیچ بدعت و ضلالتی باقی نمی گذارد مگر اینكه از بین می برد و هر سُنّت (و احکام از دست رفته) را از نو برپا خواهد داشت. (بشارة الاسلام، ص ٢٣٥)

34-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: المَهدی سَمِحٌ بِالمالِ شدیدٌ عَلی العُمّالِ رحیمٌ بِالمَساكینِ. حضرت مهدی(علیه السلام) بخشنده است و مال را به وفور می بخشد، بر مسئولان و کارگزاران بسیار سخت گیر و بر فقرا و ضُعفا رئوف و مهربان است. (الملاحم و الفتن، ص ١٣٧)

35-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: دارُمُلكِهِ الكوفةُ و مَجلِسُ حُكمِهِ جامِعُها وَ بیتُ سَكَنِهِ و بَیتُ مالِهِ مسجدُ السَّهلةِ. مقرّ خلافت و حکومت حضرت شهر کوفه است و مجلس حُکم و قضاوتش مسجد اعظم آن، و بَیت ُالمال و مَحّل سکوُنت ایشان مسجد سهله خواهد بود. (بحار، ج ٥٣، ص ١١)

36-«امام جعفرصادق (علیه السلام)»: اذا قامَ قائمُ آلِ محمدٍ (علیهم السلام) بَنی فی ظَهرِ الكوفَةِ مَسجداً لَهُ اَلفُ بابٍ وَ اتَّصلَت بیوتُ الكوفَةِ بِنهرِ كَربلاء. زمانی که قائم آل محمد(علیه السلام) ظهور می کند در نجف اشرف مسجدی بنا می کند که هزار باب دارد و در آن زمان خانه های شهر کوفه به شریعة فرات کربلا متصل می گردد. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٣٧)

37-«امام جعفرصادق(علیه السلام)»: اذا فَتَحَ جَیشُهُ بلادَ الرّوم یسلِمُ الرومُ علی یدِه فَیبنی لَهُم مَسجداً. زمانی که قوای حضرت، مغرب زمین را فتح می کند آنان به دست حضرتش به دین اسلام می گروند و امام(علیه السلام) برای ایشان مساجد بنا می کند. (بشارة الاسلام، ص ٢٥١)

38-«امام محمدباقر (علیه السلام)»: هوَ وَ اللهِ المُضطَرُّ فی كتابِ اللهِ وَ هُوَ قَولُ اللهِ «أَمَّن یجیبُ المُضطَرَّ اذا دعاهُ وَ یكَشِفُ السُّوءَ وَ یحعَلُكُمْ خُلفاءَ الأَرض». به خدا سوگند که او (مهدی (علیه السلام)) مضطر (حقیقی) است که در کتاب خدا آمده می فرماید: «اَمَّن یجیب المضطر اذ ادعاه و یکشف السؤ...» (بحار، ج ٥٢، ص ٣٤١)

39-«امام محمدباقر (علیه السلام)»: مَن قَرأَ المُسبِّحاتِ كلَّها قَبلَ أن ینامَ لَمْ یمُتْ حَتّی یدرِكَ القائمَ صَلواتُ الله علَیه و إنْ ماتَ كانَ فی جِوار رسولِ الله صلی الله علیه و آله و سلم. کسی که هر شب مُسَبِّحبات را قبل از خواب بخواند (سوره های پنجگانة حدید و حشر و صف، و جمعه و تغابن) نمی میرد تا حضرت قائم(علیه السلام) را دریابد و اگر پیش از آن از دنیا برود در جوار رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) خواهد بود. (تفسیر صافی، ج ٥، ص ١٤١)

40-«امام محمدباقر (علیه السلام)»: فَیاطوبی لِمَن أَدْرَكَهُ وَ كانَ مِن أنصارِهِ، وَ الوَیلُ كُلُّ الوَیلُ لِمَن خالَفَهُ وَ خالَفَ أَمرَهُ وَ كانَ مِن اعدائِه. خوشا به حال آن کس که زمان حضرتش را دریابد و در جمع یاوران او باشد، و بدا و بسیار بدا به حال کسی که با او مخالفت و ستیزه کند و از حضرتش فرمان نبرد و در زمرة دشمنانش درآید. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٤٨).